Microsoft Word aldangan aysel ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
43
oshiqning topishuviga o’xshaydi…Namozni boshlasam, Rabbimning qarshimda turganini 
butun hujayralarim bilan his qilaman, titrab hayajonlanib ketaman. Unga qo’l ochib, 
bo’yin egish, yig’lab yolvorish, avf so’rash…Tushuntirolmayman, also 
tushuntirolmayman. Bu tuyg’u, bu sevgi, bu ishq hech narsaga o’xshamaydi. Butun 
borlig’imni rohat va lazzat chulg’aydi. O’sha ishqning sururini his qilmagan hujayram 
qolmaydi. O’zimni xuddi pokiza va mas’um go’dakdek his qilaman. Oh, haqiqatda ham 
shunday bo’lsa qaniydi. Buning uchun nimalar berishim kerak…Buning uchun har qancha 
qurbonlik bo’lsa tayorman. Nasib qil, nima bo’ladi bu qulingga shu baxtni ravo ko’rsang, 
yo Rabbim! Shu hislar og’ushida Rabbim huzuridaman. Ko’zlarimdan oqayotgan yosh 
to’g’ri yonoqlarimdan sirg’alib tushayotganini his qilardim. Yuragimning hayajon bilan 
ishq bilan urishi. Go’yo sho’x bir bolakay qo’lidagi qushcha kabi… 
Ka’bada onamni ko’rdim 
Mana shu payt o’sha voqeaning siri oydinlashdi. Qarshimdagi turgan devor, deraza, 
pardalar bir zumda yo’qoldi. Go’yo teatr pardasi ochilib, boshqa sahna ko’rindi. Faqat 
rasmlardagina ko’rganim – Ka’ba. Boshqa bir ko’rinishda men o’sha sahnada paydo 
bo’ldim. Minglab musulmonlarning “Allohu Akbar!Allohu Akbar!” degan nidoalri ichida 
Ka’baga qarab namoz o’qirdim. Kuchli hayajon, hayrat va jo’shqin tuyg’ular qo’ynida 
edim. Bu joining fayzi, lazzati butun tomirlarimga qadar yetib bordi. Ha, xuddi shunday 
olamon orasida edim. Bu hayol emas. Insonlar bilan ko’rishyapman, gaplarini 
eshityapman. Yo Rabbim! Nimalar bo’lyapti? Bu tush bo’lmasin, uyg’ongach tugamasin. 
Nogoh bir qo’l meni tutdi va “Bolam” deya quchog’iga oldi.
-Onajon…Siz?. . .
Yonida akam, Ammo dadam yo’q. So’rasam, yana o’sha javobni oldim: 
-Haligacha hisobi tugamadi, eklgani yo’q.
Onamning to’yib bo’lmas hidini tuydim. Quchoqladim, hidladim, o’pdim.
-Onajon, siz qanchalar mehribonsiz. Akam bilan quchoqlashdim.
-Qizim, seni tabriklayman, -dedi onam. Sen Qu’ronni o’qiy boshlading, seni qutlayman. 
Meni iymonimni o’sha kitoblar qytqardi. Seni ko’p duo qildik. Biz har juma kuni 
Payg’ambarimiz sav bilan ko’rishamiz. Sen uchun necha marta Payg’ambarimizga sav 
yolvordim. “Unga iymon haqiqatlari nasib qiladi”, deb mujda berdilar. Shukrlar bo’lsin. 
Seni kutayotgandik. Demak, Janobi Haq tavbangni qabul qilibdi. Yu, seni 
Payg’ambarimiz sav yonlariga olib boraman.
Allohim, men!. . . Mendek gunohkor, isyonkor bir qulmi shu? Sizga te’riflab 
berolmayman, Xojam. Chunki bardoshim yetmaydi. Payg’ambarimiz sav bilan 
uchrashdik. Bu gunohkor ummatini, qabul qildilar, meni odam safiga qo’shdilar.
-Seni muborak bir kunda chaqiramiz, -dedilar.
O’zimga keldim. Namoz o’qirdim. Bu qanday ikrom, qanday ehson…Qanday tushunish 
mumkin bu hodisani? Yo Rabbim! Meni shuncha ne’matlarga munosib ko’rding. 
Haqiqatini ayon qil! Qo’limni bo’sh qaytarma. Hijolat qilma. Sening avfing va rahmating 
barcha gunohlardan xato va isyonlardan buyukdir. Ha, juda yaxshi tushundim, xojam. 
Albatta, muborak bir kunda hayot bilan vidolashish nasib qiladi…Muborak kun…Bu juma 
bo’lishi mumkinmi? Yaqinlashayotgan Baroat kechsi ham…Ikkisi ham juda yaqin. 
Yo’lovchiman…Go’zallar go’zali…Buyuklar buyugining roziligini topish yo’lidaman. Barcha 
gunoh, xato va isyonlarim bilan…Uning eshigiga borib, boshimni egaman. Balki, maktub 
yozib bitirolmasman. Toqatim tugadi, bardoshim so’ndi. Yana biroz dam olayin. Bugungi 
kun men uchun so’nggi faslning boshlanishi edi.

---

Aldangan Ayselning tavbasi. Xolid Erto’g’rul