Microsoft Word aldangan aysel ziyouz com doc

www.ziyouz.com
kutubxonasi 
10
IKKINCHI BO’LIM 
 
Yolg’izlik qurboni bo’lgan litsey yillarim 
Hayotning chirkin, azobli va tahlikali tuzoqlari qarshisida yolg’iz boshim bilan 
himoyasizman.
Yosh qizlik ahyollarim, ba’zi haqiqatlarni ko’rishimga to’siq bo’lardi. Tajribasizligim 
tufayli, yaxshi-yomonni ajratolmasdim.
Atrofimni o’rab olgan yovuz niyatli kishilarga ko’p suyana olmadim. Hayotning yorug’ 
kunlarini ko’ra olmadim. Zulmat va umidsizlik boshlandi.
“Yirtqich bo’rilar” atrofimni o’rashdi 
Uzilgan joyidan davom etaman, litsey yillarimni yozaman. Hayotimni barbod qilgan, 
qismatimning sho’rligini aniqlagan joy. Och qashqirlar ilk bora hujum qilgan, qarovsiz 
qizlarga tashlangan, hayotimni zulmatga aylantirgan joy. Qaniydi bu yillar taqdirimda 
bo’lmasa… 
Men ko’p o’ylayman, oils bir qishloqda nochor johil qolsaydim. Eski bir kulba, sigirlar, 
ho’kizlar, qo’ylar, bir etak bolalar va meni ozgina bo’lsa ham tushunadigan ho’jayin. Buni 
hozirgi ahvolimdan, ya’ni, o’qimishli, ammo hammer narsasini yo’qotgan bu hayotimdan 
ming marotaba afzal bilardim.
Nega bunday imkonsiz ishlarni xayol qilyapamn, bilmayman. Har holda ichki tuyg’ularim, 
pinhona istaklarim vaqti-vaqti bilan shunday uyg’onib qoladi.
Litsey hayotimga qaytaman. Litsey hayotim…Umuman, yodga olishni istamaganim, 
hayotimning eng dahshatli, eng qayg’uli, eng og’riqli yillaridir. O’zligimni, izzat-nafsimni, 
sha’nimni, pok-bokira olamimni o’sha yillarda bulg’adim. Yana ham to’g’rirog’i, majburan 
bulg’andim. Meni menda ayirgan, meni mendan o’g’irlagan yillarim. Qaniydi bu yillarni 
umuman yashamagan bo’lsam. Yoki bular bir tush bo’lsayu, uyg’ongach o’tib unutilib 
ketsa. Balog’at yoshining qing’ir-qiyshiq yo’llaridaman. Bu davrning bebosh va mantiqsiz 
o’tmasligini bilasiz. Ko’ngil hamma narsani tusaydi. Hamma narsani kerak, deb biladi. 
Yanglish muhabbatlar, go’r va homhayol yoshlar, panada kutib yotgan och qahqirlar… 
Tengdoshlarim o’z ko’ngillaricha yashashardi. Ko’ylaklar, yangi soch turmaklashlar, turli 
xil dezodrantlar…Yosh qizlar husnining o’ziga xos jilvalari… 
Faqat men hammasidan mahrum edim. Bir burchakda, guruhdan tashqarida, do’stlar 
davrasidan uzoqda… 
Kim bilan nimani gaplashaman?Ular bilan bog’liq nuqtalarim yo’qku. Nimadan 
bahslashaman? Onamning qanday jahli chiqqanidanmi? Dadam bergan harj pulidanmi? 
Kecha kelgan mehmonlardanmi? Kecha pishirgan xom kotletdanmi? Yoki mashinada 
qandau shaharni tomosha qilganimdanmi? Nimani suhbatlashaman? 
Ularning orasiga kirolmayman. Ular kabi bo’lolmayman. Ular kabi yashayotganim yo’q. 
Mening bittagina dugonam bor edi. Amina…Dadasi maktab o’qituvchisi. Aqlli, intizomli, 
tartibli qiz. Tahlikani qayerdan kelishini biladi. Oilasida yaxshi tarbiya olgan. Shu sababli 
o’rtoqlari Aminani bu holiga chidayolmaydi:”Sen qaydan bilasan bu ishlarni, o’rgimchak 
miya” deyishadi. Ya’ni Amina dindor oila farzandi edi. Ammo men Aminadan hech bir 
zarar ko’rmadim. Kelajak haqidagi qarashlarida ham also ziddiyat yo’q edi. Amina meni 
ham o’zi kabi qilishga ko’p intildi. Menga kitoblar berdi. Hafa bo’lmasin deb kitoblarni 
oldim, lekin umuman o’qimadim. Bir kuni meni uylariga olib bordi. Onasi juda yaxshi 
kutib oldi. Ovqatlar pishirdi. Ayol o’z aqlicha bizga o’gitlar berdi. Boshqasini uncha 
eslolmayman. Ketayotganimda qo’limga bur tugun tutqazdi. Keyin ochdik. Bir shippak, 

---

Aldangan Ayselning tavbasi. Xolid Erto’g’rul