Мен ҳам намоз

роббиял-ъазиийм» (Эй буюк 
Роббим,
Сен
барча 
нуқсонлардан
поксан), 
21

---

дейилади.
8. Руку
9. Қавма
5. Рукудан «Самиъал-лооҳу 
лиман ҳамидаҳ» (Аллоҳ Уни 
ҳамд этган-ларни эшитгувчидир), 
деб қад кўтарилади, бу ҳолат 
«қавма» дейилади. Қавма ҳолида: 
«Роббанаа лакал- ҳамд» (Эй 
Роббимиз, ҳар турли ҳамд-
санолар ёлғиз Сенгадир), 
дейилади (9,10-расмлар).
10. Қавма
6.
«Аллооҳу акбар» деб аввало тиззалар, кейин қўллар, сўнг 
пешона ва бурун ерга теккизилиб, сажда қилинади. Сажда 
қилинаётганда оёқ панжалари қиблага қаратилади, эркакларнинг 
тирсаклари ерга тегмайди (11-расм). Аёллар тирсакларини ерга 
қўядилар (12-расм). 
11. Сажда
12. Сажда
Саждада уч марта: «Субҳаана роббиял-аълаа» (Эй улуғ 
Роббим, Сен бутун нуқсон-лардан поксан), дейилади.
22

---

13. Жалса 
7. «Аллооҳу акбар» деб саждадан бош 
кўтарилади ва тиз чўккан ҳолда бироз 
ўтирилади, бу ҳолат «жалса» дейилади. 
Жалсада қўллар, бармоқлар ўз ҳолича 
тутилиб, сонга қўйилади. Бармоқ учлари 
тизза билан тенг бўлиши лозим 
( 1 3 , 1 4 - расмлар).
15.Жалса
Эркаклар чап оёқлари устига ўтирадилар. 
Ўнг оёқ панжалари қиблага қаратилади 
(15-расм).
Аёллар оёқларини ўнг тарафдан чиқариб 
ўтирадилар
(16-расм).
8.
«Аллооҳу акбар», деб иккинчи марта сажда 
қилинади. Саждада уч марта: «Субҳаана роббиял-аълаа», 
дейилади (17, 18-расмлар) 
23

---

17. Сажда
18. Сажда
Шу билан биринчи ракат тугайди.
19. Қиём
9.