Mavzu. Siyosatshunoslik fani predmeti, maqsad va vazifalari

Abu Ali Ibn Sino (980— 1037) G‘arbda Avitsenna nomi bilan mashhur bo‘lib, u ham Beruniy kabi Ma’mun Akademiyasining a’zosi bo‘lgan. Abu Ali Ibn Sino ham Farobiy, Beruniy singari Arastu asarlarini zo‘r qiziqish bilan o‘rgandi va ularni Evropa ahli uchun qaytadan kashf etdi. Olimning buyuk asari «Tib qonunlari» arab tilida insho etilgan. Abu Ali Ibn Sinoning «Donishnoma» asari esa fors — tojik tilida yozilgan.

Abu Ali ibn Sino davlatga birlashuvning tabiiy zarurati sifatida qaradi. O‘zining «Kitob al-ishorat vat-Tanbidat» (Ko‘rsatmalar va tanbehlar kitobi) nomli asarida u shunday deb yozgan edi: «Agar bir odam hamma ishni o‘zi qiladigan bo‘lsa, uning zimmasiga juda og‘ir yuk tushgan bo‘lur edi, binobarin, ular o‘rtasida kelishuv bo‘lmog‘i lozim».

Ibn Sino jamiyatning har bir a’zosi foydali mehnat bi­lan shug‘ullanadigan, bekorchilik qoralanadigan davlatni ide­al deb hisoblagan. U ideal ijtimoiy tartibni va ijtimoiy adolatni ta’minlaydigan dono hukmdorga katta umid bog‘lagan. Abu Ali ibn Sino jamiyatda tengsizlik tarafdori edi, chunki, uning fikricha, faqat boylardan yoki, aksincha, faqat kambag‘allardan iborat bo‘lgan jamiyat faoliyat ko‘rsata olmaydi. Agar jamiyatning barcha a’zolari boy bo‘lib ketsalar, odamlarda hamdardlik o‘zaro yordam hissi yo‘qoladi. Agar jamiyatning hamma a’zolari kambag‘al bo‘lsa, bunday xalq kirilib ketadi

O‘rta asr ilohiyotchi va huquqshunos olimi Abu Hasan ibn Mavardi (973-1058) adolatli davlat qurilishining tarafdori bo‘lgan. U davlat kufr bilan turishi mumkin, lekin adolatsizlik bilan turmaydi, deb hisoblar edi. Mavardining «Al-ahkom as-sultoniya» (Sultonlik ahkomlari) deb atalgan risolasi mashhur bo‘lib, unda muallifning «ideal musulmon davlati» haqidagi xayoliy tasavvurlari bayon qilingan.