Mavzu: O’zbekistonda fuqarolik jamiyatini rivojlantirishda xalqaro huquq normalarini implementasiya qilish masalalari

Liberalizm institutlari (erkinlik, qonunning ustuvorligi va h.k.) hamda insoniylikning ayrim an’anaviy talablari (fuqarolarning farovonligi haqida g‘amxo‘rlik, ularga munosib yashash sharoitlarini yaratib berish, muayyan ijtimoiy tenglikni ta’minlash, iste’dodlarni qo‘llab-quvvatlash va h.k.) ni sintez qilish maqsadida huquqiy va ijtimoiy davlatni birlashtirish g‘oyasi so‘nggi davrda yetakchi o‘ringa chiqmoqsa.

Hozirgi kunda huquqiy davlat konsepsiyasi hech bo‘lmaganda ijtimoiy davlat elementlari bilan to‘ldirilishi lozim, zotan, ijtimoiy-iqtisodiy huquklar va erkinliklarning kafolatlari qabul qilingan yondashuvlar va ilgari surilgan prinsiplargagina emas, davlatning real imkoniyatlariga ham bog‘liq.

Fuqarolik jamiyati va davlat o‘rtasidagi munosabatlarni tashkliy-tuzilmaviy shaklga egalik qilish huquqiy davlat haqida gapirish imkonini beradi. Joriy vaziyat shu bilan ta’riflanadiki, hokimiyat mazkur hokimiyatni qonuniylashtirish uchun fuqarolar hamjamiyati ularning qo‘llab-quvvatlashiga muxtoj bo‘ladi. Jamiyatni isloh qilii fuqarolik jamiyati yetakchilik qilishi lozim. Hokimiyat esa, hamisha o‘ziga nisbatan tanqidiy fikrlar aytilishiga tayyor bo‘lishi kerak.

Fuqarolik jamiyatining shakllanishi bir vaqtda huquqiy demokratik davlat ham rivojlanib borishini, shaxs va davlat hokimiya huquqning teng subyektlari sifatida maydonga chiqishini taqozo etadi.

Tanlab olingan bu yo’l jamiyat hayotining barcha sohalariga daxldor bo’lgan bir xil vazifalarini amalga oshirishni taqozo etadi:

1. Huquqiy davlat qurishga kirishilar ekan, avvalo jamiyatda umumiy madaniyatni yuksaltira borishga, insonlarning ma‘naviy kamolotini va huquqiy bilimlarini tobora boyitib borishga harakat qilinmoqda.

2. Huquqiy davlat sari borish jarayonida huquqiy hujjatlar va qonunlarni yaratish bilan shug’ullanuvchi davlat idoralari jamiyat hayotining barcha sohalarida ijtimoiy munosabatlarni yaxshi bilishni, qabul qilinadigan huquqiy me‘yorlarning bajarilishini bilishlari kerak.

3. Huquqiy davlatda ijtimoiy, iqtisodiy, siyosiy va tashqi munosabatlarni tartibga solib turuvchi mukammal konstitutsiya, Qonunlar va boshqa me‘yoriy huquqiy hujjatlarning mavjud bo’lishi, amal qilishi, tegishli davlat idoralari nazorati ostida barcha sub‘ektlar tomonidan ularning bajarilishi talab etiladi.

4. Me‘yoriy huquqiy xujjatlar, o’z mohiyati va mazmuni jihatdan demokratik, adolatli, insonparvar bo’lib, davlat idoralari vakolatlarini tobora aniq belgilab beraveradi.

5. Fuqarolar va mansabdor shaxslar yuksak huquqiy bilimga, huquqiy madaniyatga, huquqiy onglilikka erishishi odat qoidasiga aylanishi lozim.

6. Huquqiy me‘yorlar xalqaro andozalarni hisobga olgan holda O’zbekistonning o’ziga xos xususiyatlarini hisobga oluvchi qoidalardan iborat bo’lmog’i lozim. Mana shulardan kelib chiqib huquqiy davlatga qo’yidagicha ta‘rif bersak bo’ladi.

Huquqiy davlat – bu jamiyatdagi barcha millat tabaqalarining insonparvarlik adolatli qoidalariga asoslangan, fuqarolarning huquq va erkinliklarini ta‘minlaydigan, byurokratik va mahalliychilikka qarshi kurashadigan xalq hokimyatining shaklidir.

Xullas, huquqiy davlatning asosiy belgisi shuki, bunday davlat huquq doirasida harakat qiladi, uning jamiyat va inson bilan barcha munosabatlari huquqiy me‘yorga asoslanadi. Ulug’ bobokalonimiz Amir Temur “Qaerda qonun hukmronlik qilsa, shu yerda erkinlik bo’ladi”, - deb bejiz aytmagan. Bu fikrni hozirgi sharoitda yangicha tahmin qilib yurtboshimiz o’zining “O’zbekiston – bozor munosabatlariga o’tishning o’ziga xos yo’li” asarida “huquqiy madaniyatning yuqori darajada bo’lishi huquqiy davlatning o’ziga xos xususiyatidir. Zero, huquqiy normalar odamlar ongiga singgan va ular orqali amal qilgan taqdirdagina yashaydi va ro’yobga chiqadi” (1-kitob, 1996 yil, 322-bet).

Huquqiy davlat tushunchasi demokratik davlat tushunchasi bilan chambarchas bog’liq ayrim jihatlari bilan bir biridan farq qiladi.

Birinchidan, demokratik, huquqiy davlat kuch bilan, inqilob bilan emas, balki tabiiy-tarixiy, evolyutsion yo’l bilan huquq qadrining jamiyat tomonidan anglanishi, fuqarolar madaniyatining o’sishi orqali shakllanadi.

Ikkinchidan, huquqiy davlat tushunchasi u yoki bu qonunlarning mavjudligini anglatmaydi. Qonunlar huquq sifatida har bir davlatda mavjud va har qanday hokimiyat ulardan foydalanadi. Hamma gap o’sha qonunlarning qandayligida va ularning qanday bajarilishidadir.

Uchinchidan, huquqiy davlat barcha fuqarolar uchun, ularning ijtimoiy ahvolidan qat‘iy nazar, barcha mansabdor shaxslar uchun ularning qanday yuksak lavozimni egallashdan qat‘iy nazar hokimiyatning barcha institutlari uchun qonunni ustunligini, uni bajarilishining muqarrarligini ta‘minlaydi.

To’rtinchidan, huquqiy davlatda qonunlarning bir tizimga solinganligi, ziddiyatsizligi, amalda bajarish uchun sharoit bo’lishi, kafolatli va har bir kishi uchun tushunarli bo’lishi ta‘minlanadi.

Beshinchidan, huquqiy davlat qonunlarini qabul qilish va amalga oshirishning muayyan odatda zo’ravonlikka, majburiylikka asoslanmagan mexanizmlariga ega bo’ladi.

Darhaqiqat, huquqiy davlat xalq tomonidan boshqarilishi kerak. Buning shakllanishida davlat organlari, siyosiy partiyalar, jamoat birlashmalari, mehnat jamoalari va fuqarolar ishtirok etadilar. Qonunga qat‘iy amal qilib ish ko’radigan huquqiy davlatimizni xalq ommasi, jami fuqarolar o’zining birdan bir suyanchig’i, posboni, najot qal‘asi deb biladi va hurmat qiladi. Shu o’rinda Mark Tullii Tsitseronning “Biz qonun quli bo’lganimizdagina ozodlikka ega bo’lamiz”, degan serma‘no so’zlarini eslab o’tish ayni muddaodir.

Darhaqiqat xalqni, uning manfaatini beg’araz, odilona va oqilona himoya qiladigan qonun bilan xalq faxrlanadi. Boshqacha aytganda, xalq unday qonunning quli sifatida xizmat qilishni o’zi uchun ornomus deb emas, faxr iftixor, shon-sharaf deb biladi va e‘zozlaydi.

Huquqiy davlatda qonun sobiq sovet jamiyatida bo’lganidek o’g’ri qolib to’g’rini, aybdor qolib aybsizni, gunohkor qolib begunohni jazolamaydi, odamlarning nohaqdan burnini qonatmaydi nafsiyatini yerga urmaydi. U har narsani o’z nomi bilan ataydi, jinoyatchilarni qilmishiga yarasha jazolaydi, tartibga chaqiradi, ijtimoiy adolatni himoya qiladi.

Huquqiy davlatda qonun yakka hokimlikka, zo’ravonlikka, vazifasini suistimol qilishlariga yo’l bermaydi, fuqarolarning haq huquqlarini, qadr qimmati, erkinligi sha‘nini, g’ururini himoya qiladi, ijtimoiy adolat ta‘minlanishini o’z zimmasiga oladi.

O’zbekiston Prezidenti I. Karimovning “O’zbekiston XX1 asrga intilmoqda” mavzuidagi nutqida, boshqa ko’plab dolzarb masalalar qatorida, yurtimizda qurilajak demokratik huquqiy davlat, fuqarolik jamiyati, unda ma‘naviy madaniyatning o’rni hamda ahamiyati muammolari alohida o’rin olgan. Bu tasodifiy hol emas. Chunki ijtimoiy adolat; bozor iqtisodiyoti tamoyillariga asoslangan insoniy munosabatlarni hayotimizda qaror toptirishni yuqoridagilarsiz hech tasavvur etib bo’lmaydi.

Xulosa qilib shuni aytish kerakki, huquqiy davlatni shakllantirish davrida jamiyatni, kishilar o’rtasidagi munosabatlarni boshqarish, bo’yruqbozlik, zo’ravonlik to’rachilik asosida emas, balki qonun asosida huquqiy kafolatlangan ko’rinishda amalga oshirilishi shart.

Ikkinchi savol: Davlatning asosiy qonuni konstitutsiya hisoblanadi. Konstitutsiya lotincha so’zdan olingan bo’lib, tuzulish, tartib ma‘nolarini anglatadi. Ma‘lumki, har bir davlatda, uning ichki va tashqi hayotini tartibga soli shva davlat mexanizmining rejali ishlab turishini ta‘min etish uchun, yuzlab va minglab turli qonunlar hamda qonunosti aktlari qabul qilinadi. Tarixda birinchi konstitutsiya 1778 yilda AQSH da qabul qilingan. Konstitutsiya mamlakatda ijtimoiy tuzum va davlat tuzulishining huquqiy asos va qoidalarini belgilaydi, davlat organlari tizimi, unda ularning tashkil etilishi va faoliyatiga tegishli umumiy qoidalar, saylov tizimi, fuqarolarning asosiy huquqlari va burchlari aks etadi.

Jahon mamlakatlarida ikkinchi jahon urushidan keyin birin ketin bugungi kunda amaldagi konstitutsiyalar qabul qilindi va shu asosda rivojlanib bormoqda. Masalan, Qozog’iston (1995 yil 30 avgust), Qirg’iziston (1993 yil 5 may), Rossiya Federatsiyasi (1993 yil 12 dekabr), Belarus Respublikasi (1994 yil 15 mart), Tojikiston (1994 yil noyabr) va boshqalar o’z konstitutsiyalarini qabul qilishdi.

Mustaqil Davlatlar Hamdo’stligi tarkibida O’zbekiston birinchilardan bo’lib, o’z Konstitutsiyasini qabul qildi. Mustaqillik sharofati tufayli 1992 yil 8 dekabrda O’zbekiston Respublikasining yangi konstitutsiyasi qabul qilindi. Bu hujjat davlatning asosiy qonuni bo’lib, istiqbol sari intilishimizga kuch bag’shida etuvchi, ijtimoiy va davlat hayotining huquqiy asosidir. Konstitutsiyaga binoan, o’zbek xalqining yo’li bitta-ozod va obod Vatan, erkin va farovon hayot qurish, mustaqillikni mustahkamlab, mamlakat ravnaqini ta‘minlashdir.

Konstitutsiyamizning o’ziga xos mazmuni shundan iboratki, u o’zbek xalqining tarixiy va milliy qadriyatlarini g’arb demokratiyasining insonparvarlik tamoyillari o’zida mujassam etadi.

Asosiy qonunda BMTning ustuvor yo’nalishidagi hujjatlari, Inson huquqlari umumjahon Deklaratsiyasi, xalqaro huquqning me‘yor va tamoyillari hisobga olingan. Shu bilan birga AQSH, Frantsiya, Shvedtsiya, Ispaniya, Portugaliya, Italiya, Bolgariya, Turkiya, Vengriya, Eron, Yaponiya, Misr, Hindiston va boshqa davlatlarning xalqaro huquq taballarini aks ettiruvchi konstitutsiyaviy tajribalarini o’zida jamlagan.

Yangi konsttutsiyamizning ijobiy jihatlari, yangi tomonlari ilgarigi (1927, 1937, 1978) qabul qilingan konstitutsiyalardan tubdan farqi nimalardan iborat?

O’zbekiston Respublikasi Prezidenti I. Karimov 1992 yil 8 dekabr 12 chaqiriq O’zbekiston Respublikasi Oliy Kengashining 11 sessiyasida “O’zbekiston kelajagi buyuk davlat” mavzusida so’zlagan nutqi yangi qomusimizning yaratilishini, ilgari konstitutsiyalardan tubdan farqi, o’ziga xos jihatlari va ahamiyatini aniq ifodalab beradi. Bular birinchidan, bu konstitutsiya o’zining tub mohiyati, falsafasi, g’oyasiga ko’ra yangi xujjatdir. Ikkinchidan, bu asosiy qonunda komunistik mafkura, sinfiylik, partiyaviylikdan asar ham yo’q. Uchinchidan, dunyoviy ne‘matlar orasida eng ulug’i inson degan fikr ilgari surilgan va shu asosda fuqaro-jamiyat-davlat o’rtasidagi o’zaro munosabatlarning oqilona huquqiy yechimi ochib berilgan. To’rtinchidan, “Davlat uning idoralari va mansabdor shaxslar jamiyat va fuqarolar oldida ma‘suldirlar” deb yozilishi sobiq ittifoq davrida undagi barcha boyliklarning, mulkning egasi davlat deb qaralar edi. Beshinchidan, konstitutsiyamiz maxsus tarzda muxofaza qilinadi. Shu maqsadda O’zbekiston tarixida birinchi marta konstitutsiyaviy sud joriy etilganligini bilib oladilar. O’zbekiston konstitutsiyasini sifatini belgilovchi mezonlar ham mavjud bo’lib, ular sirasiga quyidagilarni kiritish mumkin. Jumladan, konstitutsiyani huquqiy davlatni barpo etish ehtiyoji va istiqbollarga muvofiqligi; xalqaro konstitutsiyaviy tajribalarning konstitutsiyani yaratishda ijodiy foydalanganligi; konstitutsiyaning bevosita harakatdagi huquq ekanligi; konstitutsiyaning huquq manbai sifatida yetakchilik roli hamda davlat va jamiyatda barqarorlikda erishishdagi ahamiyati va shu kabi mezonlardir.

O’zbekiston konstitutsiyasining yangi loyixasi ikki yil davomida huquqshunoslar, iqtisodchi olimlar, mutaxassislar ishtiroida tayyorlandi. Konstitutsiya loyixasi matbuotda ikki marta e‘lon qilindi, ikki yarim oy mobaynida muhokama qilindi, 6000 dan ortiq taklif va mulohazalar tushdi. Loyixa umumxalq muxokamasidan keyin Oliy Kengash sessiyasida moddama-modda muhokama qilindi va bir ovozdan qabul qilindi. Ushbu konstitutsiya 128 modda, 26 bob va 6 bo’limdan iborat. Konstitutsiya jamiyatda amalda bo’lgan barcha qonunlarni bir maqsad, bir g’oya, bir yagona umumdavlat miqyosidagi asosiy qonundir. U qonunlarning huquqiy bazasi hisoblanadi. Konstitutsiyada mustahkamlangan normalar O’zbekiston davlati konstitutsiyaviy tuzumining asoslarini, inson va fuqarolarning asosiy huquqlari, erkinliklari va burchlarini, O’zbekiston Respublikasi davlat tuzilishini, davlat hokimiyati va mahalliy o’zini-o’zi boshqarish tizimini belgilab beradi.

Konstitutsiya O’zbekistoning erkin taraqqiyotini huquqiy jihatdan to’la ta‘minlaydi. Shu bilan birga butun qonunchilik va qonunni ijod qilish jarayonining, demokratiya va ijtimoiy-iqtisodiy rivojlanishning huquqiy manbai bo’lib xizmat qiladi. Konstitutsiyamiz haqida horijliklar ham o’z baholarini berganlar. Masalan: Frantsuz professori O. Shmidt O’zbekiston va Frantsiya respublikalarining konstitutsiyalarini tahlil qilib, shunday degan edi: “O’zbekiston konstitutsiyasi mutlaqo mustaqil va aynan xalqingiz va jamiyatingiz talablariga hamda an‘analariga javob beradi... konstittssiyagiz davlat hamda fuqaro jamiyati konstitutsiyasi hisoblanadi, chunki ana shu ikki muhim huquqiy sohani tartibga soladi”. (qarang: O’zbekiston Respublikasi konstitutsiyasini o’rganish) kursi o’quv qo’llanmasi. T. 2001 26-27 betlar.

Uchinchi savol: Hokimiyatlarning taqsimlanishi demokratik huquqiy davlatga xos xususiyat hisoblanadi. Boshqacha aytganda, hokimiyatlarni taqsimlash huquqiy davlatni barpo etish, qonun ustuvorligi va hukmronligini amalga oshirish vositasidir.

Hokimiyatlar iaqsimlanishi nazariyasini asoschilari ingliz faylasufi J. Lokk (1632-1704) va Frantsuz mutafakkiri Sh. Monteske (1689-1755) dir. Bu nazariyaning mohiyati shundaki, fuqarolarning huquq va erkinliklarini ta‘minlash uchun davlat hokimiyatining qonun chiqarish, ijro eti shva sudlov funktsiyalari bir-biridan mustaqil bo’lgan turli idoralar tomonidan amalga oshirilmog’i lozim. Monteskening fikricha 3 hokimiyatning har qanday ko’rinishida Biron bir idora yoki shaxs qo’lida jamlanishi omma manfaatlariga putur yetkazadi, suiste‘mollikka olib keladi va bu xol shaxsning siyosiy erkinligi bilan aslo kelisha olmaydi. Konstitutsiyamizning 11-moddasiga muvofiq O’zbekiston Respublikasi davlat organlari tizimi hokimiyatlarning qonun chiqaruvchi, ijro etuvchi va sud hokimiyatiga taqsimlanish printsipiga tayanadi.

Xulosa

Mahalliy davlat hokimiyati ham davlatning muhim tarkibiy qismi hisoblanadi. Bu borada konstitutsiyaning 99-moddasida shunday deyilgan: “Viloyatlar, tumanlar va shaharlarda, tumanga bo’ysunadigan shaharlardan, shuningdek shahar tarkibiga kiruvchi tumanlardan tashqari hokimlar boshchilik qiladigan xalq deputatlari Kengashlari hokimiyatning vakillik organlari bo’lib, ular davlat va fuqarolarning manfaatlarini ko’zlab o’z vakolatlariga ta‘luqli masalalarni hal etadilar”, bular quyidagilardan iborat: qununchilikni, huquqiy tartibotni va fuqarolarning xavfsizligini ta‘minlash; Hududlarni iqtisodiy, ijimoiy va moddiy rivojlantirsh; mahalliy byudjetni shakllantirish va uni ijro etish, mahalliy soliqlar yig’imlarini belgilash; byudjetdan tashqari jamg’armalarni xosil qilish; mahalliy komunal xo’jalikka rahbarlik qilish; atrof-muhitni muhofoza qilish; fuqarolik holatini aktlarini qayd etishni ta‘minlash; normativ xujjatlarni qabul qilish hamda O’zbekiston Respublikasi Konstitutsiyasiga va qonunlariga zid kelmaydigan boshqa vakolatlarni amalga oshiradi.

Davlat faoliyatini, uning vazifa va maqsadlarini amalga oshirishda hokimiyatlarning bo’linishi qoidasi asosida tarkib topuvchi hamda alohida davlat muassasalari orqali o’z vazifalarini bajaruvchi tizim sud hokimiyati hisoblanadi. Sudning faoliyati ijtimoiy adolatni, tinchlik va totuvlikni ta‘minlashga, huquqiy tartib va qonuniylikni barcha choralar bilan mustahkamlashga qaratilgan.

O’zbekiston Respublikasining Konstitutsiyasi 107-moddasi va O’zbekiston Respublikasining 2000 yil 14 dekabrda qabul qilingan “Sudlar to’g’risida”gi (yangi taxrirdagi) qonunida sudlarni, tashkil topishi, ularni saylash va tayinlash tartibi ko’rsatilgan. Bu qonunning 63-moddasiga muvofiq O’zbekiston Respublikasi Konstitutsiyaviy sudi, Oliy sudi va Oliy xo’jalik sudi sudyalari O’zbekiston Respublikasi Prezidenti taqdimiga binoan Oliy Majlis tomonidan saylanadi. Sudyalar besh yil muddatga saylanadi yoki tayinlanadi. Konstitutsiyaning 112-moddasi va “Sudlar to’g’risida”gi qonunining 4-moddasiga asosan, sudyalar mustaqil bo’lib, faqat qonunga bo’ysunadilar. Ularning faoliyatiga Biron-bir tarzda aralashishga yo’l quyilmaydi va bunday aralashish qonunga muvofiq javobgarlikka sabab bo’ladi. Sud hokimiyati qonun chiqaruvchi va ijro etuvchi hokimiyatlardan, siyosiy partiyalardan va boshqa jamoat birlashmalaridan mustaqil holda ish yuritadi.

Xullas, hokimiyatlar taqsimlanishi davlat hokimiyati organlarining tashkil etilishi va o’zaro bir-birini nazorat qilishi nuqtai nazaridan, ular o’rtasidagi nizoli vaziyatlarni yechish va fuqarolarning manfaatini himoya qilish jihatidan keng samarali yuridik vosita bo’lib xizmat qiladi.