Mavzu: Istiqlol davri o`zbek she’riyatida yuz bergan adabiy-ijodiy o`zgarishlar. Yangi ijodiy tamoyillar tavsifi

Go‘rlar qisir-tug‘ishdan qolgan.
Istiqlol davri she’riyatining qisqalikka intilishi shunchaki modaning ketidan quvish bo‘lmay, chuqur ichki mantiqqa ega. Bu she’riyat o‘quvchiga ishonch, uni badiiy so‘zning iste’molchisigina emas, balki she’riy holatni tuyish, badiiy manzaralarni jonlantirish jarayonining ishtirokchisi martabasiga ko‘tarishning natijasidir. She’r qancha qisqa bo‘lsa, unda aytilmasdan ishora qilingan narsa shuncha ko‘p bo‘ladi. Bunda she’rxonga matndan turli-tuman kashfiyotlar qilish imkoniyati ko‘proq beriladi. Chunonchi, «Go‘rlar qisir-tug‘ishdan qolgan» she’ri faqat bir qadar estetik tayyorgarlikka ega o‘quvchigagina ta’sir ko‘rsatadi va uning xayolot olamini bezovta qiladi. Hissiy va intellektual hozirligi bor odamgina to‘rt so‘zdan iborat bu asarda bir olam ijtimoiy dard ifodasini topganligini ko‘rishi mumkin: bir vaqtlar yurt egasi bo‘lmish Go‘ro‘g‘lini tuqqan O‘zbekyurtning go‘rlari bugun qisir. Shu bois go‘ro‘g‘lilar tug‘ilmayotir. Binobarin, o‘zining sha’ni va yurtining ozodligi uchun kurasha oladigan erkaklar yo‘q bu yurtda va h. k. O‘quvchi qancha o‘ychil va ta’sirchan bo‘lsa, she’rdan shuncha kuchli ta’sirlanadi va aksincha... Shu bois bunday she’rlarning o‘quvchilari iste’molchigina emas, yaratuvchisi ham.