Матншунослик фани адабий манбашунослик ва матншуносликнинг назарий муаммолари, хусусан, қадим қўлёзма меросимиз манбалари устида илмий фаолият олиб бориш малакасини шакллантириш, араб имлосига асосланган эски ўзбек ёзувини эркин ўқий олиш

. 
Х
иллаш
(сортировка – sorting) – кўп нусхали матннинг турларга ажратиш: 
қўлёзма, тошбосма, босма. 

---

Қ
иёслаш
(каллиграфия – calligraphy) – қўлёзмаларнинг хати ва матн 
тўлиқлиги солиштирилади: бадхат, хушхат; матннинг боши ва охири бўлгани 
ҳолда, айрим байтларнинг тушиб қолиши,бошланиши йўқ қўлёзмалар, охири йўқ 
қўлёзмалар, бошланиши ҳам, охири ҳам йўқ қўлёзмалар. 
Қофия
(рифма – rhyme) – мисраларни ҳамоҳанг тугатиш ҳақидаги илм. 
Қурама матн
(смешанный текст – mixed text) – Турли қўлёзма нусхалардаги 
матний тафовутларнинг бирма-бир алмаштирилиб борилиши асосида юзага 
келган матн. Бу жараёнда аниқ нусха танланмайди. Бундай матн рус 
матншунослигида XVIII – XIX асрларда қўлланилган. 
Ҳаракат
(действие,движение - 
 
action) – мақсадни амалга оширишга йўналтирилган 
жараён.
Ҳошия
(поля – brim) – жадвалга олинган матннинг ташқарисида изоҳ 
бериш, параллел равишда бошқа бир асар матнини жойлаштириш, матнда белги 
қўйилган ўринларни тафсилоти билан ёритиш, иловалар бериш. 
Шарҳ
(толкование – explanation) – очмоқ; баён қилмоқ,тушунтирмоқ, 
ёритмоқ, изоҳламоқ; бўлаклаб кесмоқ. 
Экзегетика
(экзегетика – exegetics) – диний матнларни филологик жиҳатдан таҳлил 
этишда матншунослик ишлари билан бевосита боғланади. 
Экстериоризация
(экстериоризация – exteriorization) – олдин ичида ўйлаб, сўнгра 
бевосита ташқи муносабатга ўтиш жараёни.
Эпитафия
(эпитафия – epitaph) 
– 
қабртошга ёзилган битик (адабиётда 
тўпламдан жой олган мўъжаз шеър).