SARIQ DEVNING 0 ‘LIMI
(Rom andan parcha)
...Bir jihatdan olib qaraganda, oyim uyga kiritmay t o bg ‘ri
ish qilgan ekan. Nega desangiz, o ‘sha paytlarda m en sehrli qalpoq
axtarib egasi k o ‘chib ketgan hovlilami, g o ‘ngtepalam i, eski-
tuski kiyim -boshlar tashlanadigan b u rchak-burchaklam i tintuv
qilib yurgan edim . Bir oy a w a l Q ashqar qishlogNda turadigan
buvim biznikiga m ehm onga kelib, sehrli qalpoq haqida ertak aytib
beruvdi. Qalpoqni kiyib olgan azam at yigit biram ishlar qiladiki,
biram qahram onliklar k o ‘rsatadiki, agar eshitsangiz o g ‘zingiz
ochilib qoladi. U ha m m a n i ko ‘rib turadi. U ni esa hech kirn,
eng k o ‘zi o ‘tkir o d a m la r h a m ko ‘rolmaydi.
— Buvi, buvijon, o ‘sha qalpoqning rangi q a n a q a? — deb
s o ‘radim hovliqib.
226
— O q j u n d a n t o ‘qilgan.
— U n i qayerdan topsa b o ‘larkin?
— 0 ‘sha q a h r a m o n qarib-chirib oMayotganda qalpoqni shu
atrofdagi hovlilardan biriga yashirib ketgan, bolam .
— Topsa b o l a r m ik a n ?
— N e ga boNmas ekan. Izlasang, albatta, to p asa n , o ‘g ‘lim.
Xullas, o ‘sha kech ad a n b uyon o r o m im n i y o ‘q o tg an m a n .
K echasi-yu k u n d u z tin im bilm ay sehrli qalpoq axtaram an.
Ishonsangiz, izlam agan jo y im qolm adi. F a qa t eski qishloqning
chekkasidagi tashlandiq bir uy qolgan, xolos. Bu hovli kimniki
ekanligini h e c h kim bilmaydi. H a tto oyim h a m aniq bir narsa
ayta olmadi.
K e c h q u r u n u yga k i r i s h d a n m a h r u m b o ‘lg a c h , o y im
aytyapti, deb q o bs h n im izd a n ikkita n o n n i qarzga o ld im -d a ,
q o r o n g ‘i tu s h i s h i b ila n o ‘s h a h ovli t o m o n y o ‘l o ld im .
T a s h la n d iq u y d a n xunugi b o ‘lm as ekan. Qaysi b u rc h a k k a
q ara m an g , ajinam i, alvastimi k o ‘zini lo‘q qilib m enga baqrayib
turganga o ‘xshaydi. H a tto n a z arim d a ikki m arta boTi h am
k o ‘ringandek b o ‘ldi. Keyin b u n d o q sinchiklab qarasam , ikkovi
h a m m u sh u k ekan. M en titkilam agan burchak-teshikki bor,
ham m asiga q o ‘l suqib k o ‘rdim...
Bir m a h a l c h a r c h a b , s u v s a b , h o l d a n t o y i b o ‘t ir ib
qolibm an. M u d ra y boshladim . Y o ‘q, m en uxlamasligim kerak,
d e d im o ‘zim ga o ‘zim . Keyin sha rtta o T n i m d a n turib sal
ichkariroq kirdim. M olxona b o ‘lsa kerak, o xurda bir t o ‘p latta
yotibdi. Orasini titkilagan edim ... to p d im , ishonasizm i, to p d im ,
xuddi o ‘shaning o ‘zi! O q m ayin j u n d a n , chekkasi ipakdan
chiroyli tikilgan!
— S a lo m , qalp o q c h a m ! — qichqirib yubordim .
— S alom , H oshimjon! — degan ovoz eshitildi.
— M en seni axtarib yuruvdim.
— M e n seni kutib yotuvdim...
Boshimga ildim -u, uy t o m o n qush b o ‘lib u c h d im . Axir
m e n u n in g c h in a k a m sehrli qalpoq ekanligini sinab ko ‘rishim
kerak edi-da... Sinab k o ‘rdim ha m . K o ‘c h a eshikning ustidan
oshib t o ‘p p a - t o ‘g ‘ri uyga kirib bordim . O yim tepki m ash in a d a
D o n o g a k o ‘ylak tikib o ‘tirgan ekan. Yonginasiga borib:
— Oyi, — d e d im ingichka ovozda. O yim boshini k o ‘tarib,
u y o q -b u yoqqa qa ra di-yu, ,,tavba“ deb k o ‘kragiga tuflab
q o ‘ydi. Sekin borib lagandagi sovuq oshni yeya boshladim.
227
— O isha, a k a n g d a n d a ra k b o ‘lm adi-ku! — d e b s o ‘radi
oyim.
— Bilm asam , — deb q o ‘ydi bir chek k ad a dars tayyorlab
o ‘tirgan singlim.
— B echora qayerlarda qolib ketdi ekan?
— 0 ‘zingiz-da, b o ‘l a r - b o ‘lmasga urishaverasiz.
Shu payt sovuq osh tom ogN m ga tiqilib hiq ic h o q tutib qolsa
boMadimi, bunaqasiga ilgari hech q a c h o n u c h ra m a g a n edim .
0 ‘ziyam naq o ‘n besh daqiqa n a g ‘m a qildim -da.
— Tavba! — deydi oyim u y o q -b u yoqqa qarab.
— Tavba! — deydi singlim h a m yoqasini ushlab.
D e m a k , q a l p o q c h a m c h i n d a n h a m sehrli e k a n , deb
o ‘ylad im -d a , te rm o sd a n c hoy quyib ichgan e d im , hiqichoq
bosildi. 0 ‘sha ngac ha h a m h e c h birlari m en i k o ‘rishm adi. Sekin
m uzlatgichning yoniga b o r d im -u , eshigini oc h ib b o sh im d a n
q alp o q c h a n i oldim . O yim bilan singlim baravariga o T n ila rid a n
turib ketishdi.
— Q ayo q d a n paydo b o l i b qolding? — ikkovlarining h am
savoli shu b o ‘ldi.
— M uzlatgichning ichida yotuvdim , — deb yu b o rib m a n
bilm asdan. Oyim b e c h o ra q o T q q a n id a n a n d a k b o 'lm a s a yig‘lab
yuborayozdi. D arrov m eni issiq b a g ‘riga olib y u z -u k o ‘zla-
rim d a n o ‘pa ketdi.
— Bolaginam , m uzla b qolay debsan-ku! — derdi u tinm ay.
Issiq k o ‘rpaga o ‘rab q a y n o q -q a y n o q c hoy ichirishdi. H a r c hoy
h o ‘plaganim da j o ‘rttaga bir inqillab q o 'y a m a n . Ichim ga issiq
kirishi bilan h u z u r qilib uxlab qolibm an.
Ertasiga birinchi qilgan ishim qishlog‘im izda yashaydigan
S oraxon folbinning ishlarini tekshirib k o ‘rish b o ‘ldi. Meni
b i r o n k ish i k o m is s iy a q ilib t a y i n l a g a n i y o ‘q - k u , l e k in
s h u n c h a k i o ‘zim q iziq ib q o l d i m - d a . O 'q i t u v c h i m i z u n g a
ishonm anglar, ham m asi yolg‘on , deydi. Yolg‘o n b o l s a nega
xolam ning shuhrati shunchalik yoyilib ketadi. R o m ochirib,
dardiga davo s o ‘rash u c h u n o d a m s h una qangi k o ‘p keladiki,
shunaqangi k o ‘p keladiki, qishlog‘imizdagi m e d p u n k t uning
o l d i d a ip e s h o l m a y d i .
U n d a n k e y i n , k e l g a n l a r q u r u q
kelishmaydi. Birovi sh o x d o r q o ‘y, birovi sariq e chki, birovi
q o g lozga o ‘ralgan pul, bir xillari katta to g ‘orad a t o ‘rt quloqli
som sa tashlab ketishadi. M e n bilan o 'qiydiga n o ‘g ‘li M irobid-
d i n x o ‘j a n i n g k e rilg a n in i a y tm a y s iz m i, b ir o ‘z in in g ikkita
228
velosipedi bor. T u n o v kun bittasini m inib biroz sayohat qilgan
e d im , qosqonini egib q o ‘ygan e k a n m a n , a k a-uka m eni tutib
olib rosa d o ‘pposlashdi.
Odam lar:
— S oraxon folbin t o ‘p p a - t o ‘g ‘ri xudo bilan gaplashadi! —
deyishadi. M iro b id d in x o ‘ja b o ‘lsa m aqtanib:
— Bizning uydan xudoning ovozi eshitilib turadi! — deydi.
Ishqilib ana shu narsalami tekshirib ko‘rm oqchi b o ‘ldim-u,
e rta la b n o n u s h ta d a n s o bng t o bp p a - t o ‘g ‘ri folbin x o lam n in g
uyiga qarab y o ‘l oldim . Hovlisida yettita xotin, beshta chol,
u c h ta bola o ‘tirishibdi. H a m m a si h am kasal b o ‘lsa kerak, rangi
oftob urgan x o m ak d e k sap-sariq. Q alpoqni kiyib sekin ichkari
kirdim. Folbin xolam q o r o n g ‘i uyda o ‘tirib olib rom ochyapti,
qarshisida bola qoMtiqlagan m ening oyimga o ‘xshagan c h o ‘ziq
yuzli bir ayol o ‘tiribdi.
— 0 ‘g ‘lingni sariq jin uribdi, qizim , — dedi folbin xolam.
Shu payt uyning pollari ostidanmi, qalin devorlari orasi-
d anm i, shipidanmi — qayoqdanligini aniq anglay o lm adim -ku,
lekin sariq jin l a r n i n g ja r a n g - j u r u n g o ‘yinga tu sh a y o tg a n i,
c h i l d i r m a c h a l a y o t g a n i e s h it il d i, q o ‘r q q a n i m d a n d o d l a b
yuborayozdim. Xayriyatki, oldim da folbin xolam, bolali ayol
o ‘tirishibdi. B o ‘lmasa kim biladi nim alar qilib q o ‘ygan b o ‘lardim.
Vahimali ovozlar tinishi bilan g‘oyibdan:
— O - m - i - i - in ! — degan surnaynikiga o ‘xshash ingichka
ovoz eshitildi.
Folbin xolam dav o m etdilar:
— Sariq echki s o ‘yib, terisiga bolangni o ‘raysan.
— O - m - i - i - in ! — deg a n ovoz eshitildi yana g ‘oyibdan.
K etidan haligi vahimali jara n g -ju ru n g la r j o ‘r b o ‘ldi. Folbin
xolam bolali ayolning q o ‘rq qanidan o ‘ynab turgan qoMlariga
tikilib:
— X u d o o ‘zi shifo b e ra d i, a n a , a r s h i - a ’lo d a n u n in g
tabarruk ovozi eshitilyapti, eshit! — deb q o ‘ydi.
Bu gal ja ra n g -ju ru n g e shitilm adi-yu, lekin qisqa-qisqa qilib
aytilgan „ o m i n “ eshitildi. B oshim da q a lp o q c h a m bor. Jinlar
baribir m eni k o ‘rolm aydi, deb o ‘zim ga o ‘zim dalda b e rd im -
da, u lar bilan uchra sh ish niyatida o voz qaysi t o m o n d a n
kelayotganligini aniqlash u c h u n shoshilib tom ga chiqdim . Qalin
devor orasiga narvon tushirilgan ekan. Sekin pastga tushdim .
U yning osti o m b o rx o n a , o ‘rtada s o ‘ppayib bir xum turibdi.
229
Shu c h o q folbin x olam ning uyiga yana bir kishi kirgandek
b o ‘ldi. Uning „ O h o taginam , o taginam , sizga qora dev ham la
q ilib d i, suf, suf, s u f d e g a n i e sh itild i.
Bu o v o z tin ib
ulgurm asdan x u m n in g ichidan ja ra n g -ju ru n g bilan c hildirm a
sadolari yangradi, ketidan ,,o m in “ h a m eshitilib qoldi. A w a lig a
q o ‘r q q an im d an bezgak tutgandek d a g ‘- d a g ‘ qaltiradim . Keyin
o ‘z im n i b osib, s e k in b o r ib m o ‘ra la s a m , x u m n in g ic h id a
o ‘z im iz n in g M i r o b i d d in x o ‘j a o ‘tiribdi.
Bilaklariga h a r xil
s h iq ild o q la r ta q ib o lg a n , q o ‘lid a d o ‘p p i d a n sal k a tt a r o q
o ‘yinchoq childirma! „ ly e , ha, xudoy ta o lo n in g o ‘zlari shu
yerda e k anlar-da, yashavorsinlar-e! — d e d im kulgim qistab, —
sariq jin h a m o ‘zlari boMsalar kerak?“ Shu paytda shunaqangi
a c h c h i g ‘im c h i q d i k i , s h u n a q a n g i a c h c h i g ‘im c h i q d i k i ,
c h o ‘n t a g i m d a n t o ‘g ‘n a g i c h n i o lib b o r b o ‘y i c h a „ x u d o y i
t a o lo “ ning yelkasiga sanchib yuborganim ni o ‘zim h a m sezm ay
qolibm an.
— Voy-dod! — deb qichqirdi Mirobiddinxo'ja. Folbin xolam
„ O t a g i n a m , k a s a lin g iz g ‘o y a t o g ‘ir, a n a , q u l o q so lin g ,
parilarim faryod che k y ap ti“ , deb javray boshladi. K a p -k a tta
xotinning yolg‘o n s o ‘zlaganini k o ‘rib, yana jah lim chiqib ketdi.
K o ‘zimga M iro b id d in x o ‘ja alvastidan h a m xunuk k o ‘rinib ketdi
n azarim da. T o ‘g ‘n a g ‘ichni yana sanchib yuboribm an.
— Oyijon! — deb qichqirdi M iro b id d in x o ‘ja.
— Ovozingni o ‘chir! — bosh id a n x u m n in g ichiga bosdim .
— A! — M irobiddinxo‘jan in g k o ‘zi xuddi j o n berayotgan-
dek ola-kula b o ‘lib ketdi. — Sen kimsan o ‘zi, ayt, kimsan?
— M e n A z roilm an.
— Azroil?
— H a, A z roilm an, jo n in g n i olgani keldim.
— Oyijon, m e n o ‘lyapm an...
— D o d la m a , — deb boshiga bir shapaloq urd im , — m enga
qara, H o sh im degan bolani taniysanm i?
— T a niym an. Azroilbobo, taniym an.
— Tanisang, nega unga velosipedingni berib tu rm ading?
— B e r d im - k u ?
— N ega uni akang bilan ikkovlashib urdilaring?
— Tavba qildim , endi urm aym iz.
— B a r ib i r , h o z i r j o n i n g n i o l a m a n , — s h u n d a y d e b
j o lrttaga ikki q o 'lim n i b o ‘g‘m o q ch i b o 'lg an d e k to m o g ‘iga olib
bordim.
230
— J o n A zroilbobo, bu gal jo n im n i olm ang, kechiring.
— N e ga od a m la rn i aldaysan?
— O yim aytdilar-da...
— Oying n im a dedi?
— O m in deysan, dedi. U n d a n keyin m a n a bu shiqildoq-
la m i chalib, c hildirm ani d o ‘pillatasan, dedi.
— Yolg‘on. 0 ‘zing h a m m aktabga borib uyim izdan x u d o
ning ovozi eshitiladi, degansan.
— A y td im -k u , oyim o ‘rgatdi deb.
— Oying n im a deb o ‘rgatdi?
— K o ‘c h a - k o ‘y d a y u r g a n in g d a , m a k ta b g a b o r g a n i n g d a
s h u n d a y deb aytasan, dedi.
— D e m a k , h a m m a s i yolg‘o n m i?
— Y olg‘on , A zroilbobo, yolg‘on.
— Yolg‘onligini m aktabga borib aytasanm i yoki joningni
olib q o ‘ya qolaym i?
— A y ta m a n , b u g u n o q a y ta m a n .
— Bo‘lmasa seni sinab k o ‘ram an. H o z irc h a jo n in g o ‘zingda
tursin. U y vazifalarini yaxshilab tayyorlagin, H o s h im degan
bola s o ‘rasa y o ‘q demagin...
T ashqariga chiqib, endi n im a qiliq k o ‘rsatsam ekan, deb
o ‘ylanib qoldim . Hali folbin xolam bolali ayolga dori bera-
yotganida xaltasiga ko ‘zim tushib qoluvdi. Ana o ‘sha xaltachalami
h a m bir tekshirib k o ‘rm oqchi b o ‘ldim. H a r xil c h itd a n tikilgan
katta-kichik beshta xaltacha bor, h a m m a s id a h a m o ‘zim izning
d orixonalarda sotiladigan oddiy dorilar: birida penitsillin, birida
b io m its in , b o s h q a sid a yurak o ‘ynoqi b o sa d ig a n p o ro sh o k .
X udoyi taolo a to qilgan noyob dorilar deb xolajonim a na
s h u la m i pullayotgan ekan. Y ashavorsinlar-e, d e d im o 'z im g a -
o ‘zim , hali shoshm ay tursinlar, o ‘zlarini h a m bir uyaltirib
q o ‘ym asam m i...
F olbin x o lam ning c h o ^ t a g i g a q o ‘l solib besh-o^n s o ‘m
o ld im -d a , darhol tu g ‘ruqxona oldidagi dorixonaga yugurdim.
0 ‘sha yerdan ichni suradigan h a r xil dorilar olib keldim.
X a ltachalardagi d o rila rn i olib, o ‘rniga o ‘sh a la rn i e h tiy o tlik
bilan joylab q o ‘ydim . O r a d a n o ‘n - o ‘n besh kun o ‘t a r - o ‘tm a s
x o la m n in g o b r o ‘lari h a m b ir pul boMdi. S e n hali bizni
a t a y l a b d a n z a h a r l a m o q c h i b o M d in g m i , d e b i c h i s u r i b
d a r m o n d a n k e tg a n b e m o r l a r x o la m n i tu tib olib rosa d o ‘p -
poslashdi...
231
Ishlarim y u ris h g a n id a n yurishib ketdi. 0 ‘zim xursa nd,
kayfim c h o g \ ashula aytganim -aytgan. Baholarim h a m joyida
— nuqul besh! Ilgarigidek uy vazifangni bajargan b o 'lsa n g
m enga berib tur, deb birovlarga yolvorib h a m o ‘tirm a y m an .
0 ‘q i tu v c h ila r im iz n in g uyiga s h a r t ta k i r a m a n - d a , k o n s p e k t
daftarini olib o ‘sha yerdan k o ‘c h ir a m a n - q o ‘y a m a n . O b r o ‘yim
h a m sh u n a q a n g i oshib ketdiki, o ‘q itu v c h ila r m e n g a kulib
boqadigan b o ‘lib qolishdi. Faqat o g ‘zaki s o ‘raladigan fanlardan
h a m o n m a z a m y o ‘g ‘roq.
Lekin u n g a h a m bir vaj to p ib
q o ‘yga nm a n.
— M en in g o g ‘zaki n u tq im rivojlanm agan, y o z m a ravishda
talab qilaveringlar, — d e y m a n - d a , o ‘qituvchilarim izning o ‘zla-
ridan k o ‘chirib olgan konspektlarni sal b o s h q a c h a ro q qilib
o ‘qib beraveram an.
Xullas, ishlarim h a r j ih a td a n yurishib ketgan edi. Sinf-
k o m im izni a m a ld a n tushirib o ‘m ig a m en i saylam oqchi b o ‘lib
turishgan edi-yu, bir xatoga y o ‘l q o ‘yib, b u tu n m ak ta b d a
s h a rm a n d a -y u s h a rm iso r b o ‘ldim , rostini aytsam , bir pulcha
o b r o ‘yim qolm adi.
D a r s d a n k e t a y o t g a n d a h e c h k im s e z m a s a k e r a k d e b
o ‘z im g a va e n g y a q in d o ‘s tim boM m ish Q o s i m j o n g a y e t t i t a
f a n d a n a ’lo b a h o l a r q o ‘yib, c h o r a k t u g a m a g a n b o ‘lsa h a m ,
c h o ‘zib o ‘t i r a m a n m i , d e b c h o r a k b a h o l a r i n i h a m c h i q a r i b
q o ‘ya q o l g a n e d i m . Bu ish n i avval o n a tili o ‘q i t u v c h i m i z ,
s o ‘n g ra fiz ik a o ‘q i t u v c h i m i z p a y q a b q o l ib d i . 0 ‘s h a s o a t -
d a y o q h a m m a g a o s h k o r b o ‘libdi. E r ta s ig a m a k t a b g a b o -
r is h im b ila n d i r e k t o r n i n g x o n a s ig a c h a q i r i s h d i . K i r s a m ,
y e tt it a o ‘q i tu v c h i q a t o r o ‘tir ib d i . Q o s i m n i h a m c h a q i r t i r i b
k e lis h d i.
— H o s h im , b e riroq k e l-c h i, — dedi O ta jo n A zizovich
b a r m o g i bilan jurnaldagi b a h o n i k o ‘rsatib, — bu baholarni
kim q o ‘ydi?
— Bilmasam... — d e d im yelkam ni qisib.
— Sen q o ‘ydingm i? — s o ‘radi Q o s im d a n direktor.
— N i m a n i ? — m e n d a n b a t t a r r o q h a y r o n b o ‘lib d e d i
Qosim.
— Ikkoving m aslahatlashib qilgansan bu ishni. O c h iq -
chasiga iqror b o ‘linglar, — dedi o 'q itu v c h ila rd a n biri.
— Y o ‘q, bu ish Q o s im d a n c h iq q a n , — dedi boshqasi, —
232
nega desanglar, H o s h im s o ‘nggi paytlarda a n c h a tuzalib qoldi.
Baholari h a m nuqul besh...
0 4 ir g a n l a r n in g ham m asiga bu fikr m a ’qul tushdi shekilli,
h a r t o m o n d a n b e c h o ra Qosim ga savol yog‘dira boshlashdi.
Q a ra sa m , d o ‘stim ning ahvoli c h a to q — k o ‘zidan miltillab yosh
tom chilari k o ‘rinyapti. Y o ‘q, qilg‘ilikni m e n qilib, jabrini birov
tortmasligi kerak! S hartta o ‘rtaga chiqdim:
— Kechirasizlar, bu ishni m e n qilganman.
— N im aga? — sakkiz kishi birdaniga shu savolni berdi.
— H a, m en qilganm an. Q osim ning bu ishdan m utlaqo
xabari y o ‘q. U n d a n keyin, xullas, bu ishni m e n qilganm an...
T a m o m , hali a y tg a n im d e k , o b r o ‘ ikki pul b o ‘ldi. Aytil-
m a g a n g a p - u , q ilin m a g a n na s ih a t q o lm a d i. M e n d a n shu
ke tish d a k e ta v e rsa m t u z u k r o q o d a m c h iq m a s e m is h , a g ro -
n o m h a m , i n je n e r h a m , z o o te x n ik h a m b o ‘la o lm a s e m is h -
m a n .
— Y o ‘q, — d e d im qaysarligim tutib, — m e n d a n ag ro n o m
chiqadi, albatta.
— C hiqm aydi! — sakkizovlari bir ovoz d a n takrorlashdi.
— B o ‘lm asa zootexnik b o ‘lam an.
— I lm s iz b o ‘lsa n g , z o o t e x n i k t u g u l m o l b o q a r h a m
b o i o lm a y s a n .
— Bo‘la olam an.
— G a p n i ko ‘paytirm a, b o io lm a y s a n ! — a c h ch ig ‘i chiqib
dedi direktor.
— B o l a m a n , boMaman, b o ‘laman! — d e d im - d a , eshikni
tarsillatib yopib c hiqib ketdim . M e n o ‘qim ay turib h a m ,
b o s h i m d a s h u q a d r d o n q a l p o q c h a m b o r e k a n , a lb a t ta ,
a g ro n o m h a m , injener ha m , shoir-u artist h a m b o ‘la o lam a n
d e b q attiq i s h o n a r e d im . „ H a , a lbatta, b o ‘la m a n , — deb
takrorlardim o ‘zimga o ‘zim , — bularga, m enga ishonchsizlik
bilan qarayotgan m a n a shu q a d rd o n o ‘qituvchilarim ga o ‘z im -
ning kimligimni ko ‘rsatib q o ‘y a m a n ...“
0 ‘sha kuni kechasiyoq qahra m o n lik la r k o ‘rsatib, sh o n -u
shuhrat taratib, o ‘qituvchilarim ni, Otajon Azizovichni hayrat-
da qoldirish niyatida safarga otlandim .
Xayr, jo n a j o n q ish lo g ‘im , hayqirib t o s h d a n toshga urilib
o q a y o tg a n zilol suvli a n h o rla r, poyo n siz m e v a z o r b o g ‘lar,
h a m m a n g iz g a xayr. Y o ‘l yoqasidagi a zim y o n g ‘oqlar, sizlar
h a m yaxshi q o lin g .
E n d i siz la rga h e c h k im t o s h o tib
233
shoxingizni s in d irm a y d i, tanangizga m ix qoqib o z o r berm aydi!
M e h rib o n oyijonim , s h o ‘xliklar qilib ko ‘nglingizni og brit-
gan b o ‘lsam, qaysarligim tufayli o ‘ksitgan b o ‘lsam , kechiring
meni! Q o ‘ng ‘ir sochli singillarim, sizlar h a m yaxshi qoling.
H a r xil qiziqchiliklar qilib sizlarni qiqirlatib kuldiradigan,
m ak ta b d a n qaytayotganingizda s h o ‘x bolalar urganda tarafin-
gizni oladigan akangiz yoningizda y o ‘q endi. S o g l n g a n d a ,
k o ‘nglingiz o ‘ksiganda rasmiga boqing. Lekin yigMamang. U,
albatta, keladi, qahra m o n lik la r k o ‘rsatib qaytadi. 0 ‘z o ‘qi-
tu v c h ila r ig a o ‘q i m a s d a n t u rib h a m a g r o n o m b o ‘la olish
m um kinligini, artist b o l i b h a m m a n i o ‘ziga m ahliyo qila olishi
m um kinligini k o ‘rsatib q o ‘yadi. H a , albatta, k o ‘rsatadi. K o ‘ksi
t o ‘la o rd e n bilan qaytadi.
Xayr!
Ey, chala qolgan uy vazifalari, sizlarga h a m xayr!
Y arim tu n d a qishloqdan chiqib b o rar e k a n m a n , ko ‘zim
jiq q a yosh, a m m o qalbim shodliklarga t o ‘la edi.
234
Do'stlaringiz bilan baham: |