Mahalliy davlat hokimiyati organlari

Mahalliy davlat hokimiyati organlari

Oldingi paragraflarda O`zbekiston Respublikasining tanlagan taraqqiyot yo`liga qisqacha to`xtalib o`tgan edik. O`tish davrida ijtimoiy-iqtisodiy va siyosiy islohotlarni muvaffaqiyatli amalga oshirishda kuchli ijroiya hokimiyati zarur. Hayot taqozosiga ko`ra tarixiy sinalgan an'analarga asoslanib, O`zbekiston Respublikasida hokimlik instituti vujudga keldi.

O`zbekiston Respublikasi Oliy Kengashining qarori bilan 1991 yil 18 noyabrda Toshkent shahrida hokimlik lavozimining tashkil etilishi, bu boradagi birinchi qadam bo`ldi.
1992 yil 4 yanvarda esa O`zbekiston Respublikasi Oliy Kengashi tomonidan “O`zbekiston Respublikasining mahalliy hokimiyati idoralarini qayta tashkil etish to`g`risida”gi qonun¹ qabul qilindi. Bunda bozor iqtisodiyotiga o`tishning o`ziga xos shartlari e'tiborga olinib, avvalo ijroiya hokimiyatini mustahkamlash nazarda tutilgan edi.
Mahalliy davlat hokimiyatini isloh qilishda – davlat qurilishi borasida tarixan shakllangan milliy, an'anaviy tajribalardan, shuningdek, xorijiy mamlakatlarning ijobiy tajribalaridan muvaffaqiyatli foydalanildi.
Toshkent shahrida, barcha viloyat, tuman va shaharlarda hokimlik lavozimi joriy etildi hamda ular zimmasiga vakillik va ijroiya hokimiyatini boshqarish mas'uliyati yuklatildi.
1992 yil aprelda Qoraqalpog`iston Respublikasida ham, hokimlik lavozimini joriy etish borasida qonun qabul qilindi.
1992 yil 8 dekabrda qabul qilingan O`zbekiston Respublikasi Konstitutsiyasida ham hokimlik instituti mustahkamlab qo`yildi.
1993 yil 2 sentabrda esa O`zbekiston Respublikasi Oliy Kengashi “Mahalliy davlat hokimiyati to`g`risida”gi qonunni qabul qildi. Qonun va qabul qilingan boshqa normativ hujjatlar hokimlik institutini amalda qo`llash uchun huquqiy asos bo`lib xizmat qildi.
Qisqa muddat ichida hokimlar amaliy ishlari bilan o`zlarini, bir tomondan umumdavlat, ikkinchi tomondan mahalliy manfaatlarni ifoda etuvchi, shuningdek, mamlakatda tinchlik va barqarorlik kafolati sifatida namoyon bo`ldi.