Маданиятнинг барча ўзига хосликлари киради

Кийимлари.
Асосий турлари : тикилган ва ўрама кийимлар. Эркакларнинг ўрама кийимлари дхоти деб номланган. Узун ёки калта бўлган. Аҳолининг қуйи табақалари белбоғлари кўйлаклар бошига қалпоқлар кийишган. Бенгаллар панжобликларнинг бир қисми салла ўраганлар. Ҳиндистонда мавжуд удум теридан пойафзал кийишни тақиқлайди. Қишлоқ аҳолисининг катта қисми оёқяланг юради. Айни пайтда газламаладан тайёрланган оёқ кийимлари тарқалмоқда. Аёлларнинг асосий кийимлари ўрама сари, тана атрофида айлантирилиб бир учи елкага ташлаб қўйилади. Сарининг учини баъзида рўмол сифатида ҳам ишлатишади. Аёллар унга қўшимча кофталар ёки рўмоллардан ҳам фойдаланишади. Айрим халқларда аёллар кийимлари тикилган кўйлаклар, кенг юбкалардан лозимлардан иборат. Бу ҳилдаги кийимлар кўчманчилар аёлларга хосдир. Барча халқлар аёллари кўплаб зеб – зийнатлар тақишади. Хусусан Ҳиндистонда аёллар браслет қулоқларига зирак бурунларига узук қулларига билакузуги узукларни тақади. Анъанавий кийимлар жанубий Осиёда ҳозирги кунга қадар кенг тарқалган. Бу ҳол айниқса мотига деҳқончилиги аҳолиси дайди овчи ва термачилар гуруҳларида кўпроқ учрайди. Кийимлар аксари енгил. Масалан, тоғли нагаларда эркаклар белбоғча ёки дхоти кийишган. Аёллар таналари атрофида газлама бўлагини ўраганлар. Аёллар елкаларига турли ёпинчиқ ва шарфларни ташлаб юрганлар. Ведалар ва андаманлар кийимлари анча содда кўринишда
Таомлари
Идишлари турли сопол ва ёғочдан. Қишлоқларда қовоқ ва бамбуклардан идишлар тайёрлашади. Тарелка ўрнида ўсимлик баргидан фойдаланилиб таом қўл билан ёйилади. Таомларни асосини ўсимлик ва сутли озиқалар ташкил қилади. Сабзавот ва мевани кўп истемол қиладилар. Денгиз ва дарёлар соҳилларида яшовчи аҳоли таомларида балиқ муҳим ўрин тутади. Анъанавий транспорт воситалари оғир юк кўтаришга мўлжалланган араваларга от туялар қўшилган. Жунглиларда махсус юк ташувчилар тоғларда шерплар елкаларида юк ташиганлар.
Оила ва оилавий аҳвол.
Аҳолининг ижтимоий – иқтисодий тараққиётидан келиб чиқиб фарқланади. Баъзида аҳоли қайси динга эътиқод қилиши ҳам муҳим, индуслар ва мусулмонларда никоҳ куёв ва келиннинг оиласи томонидан келишилган ҳолда ўтказилади. Авваллари бу борада ёшларнинг тоифадан эканлиги ҳам муҳим эди. Матриархат унсурларини сақлаб қолган Ҳиндистондаги наирлар кхаси, горолорда аем, мерос она уруғи томонидан белгиланган.
Андаманлар, ведларда узоқ даврлар уруғчилик мунасабатлари сақланиб қолган. Қишлоқ жамоаларида маҳаллий бошқарув тизими мавжуд. Айрим тоифаларнинг келиб чиқиши қадим замонларга бориб тақалади. Бошқалари меҳнат тақсимоти рўй берган даврда, яна бирлари эса этник мансублик билан боғланган. Ҳиндистонда касбкор билан алоқадор кастачилик ҳам мавжуд. Каста-варна тизими дин томонидан тан олиниб, ҳимояланиши, уларнинг узоқ сақланиши сабабларидан биридир. Брахманлар, кшатрийлар, вайшилар, шудралардан, ташқари яна минглаб касталар бўлиб, уларда никоҳ эндогамлиги сақланиб қолмоқда.
Мотига деҳқончилиги билан шуғилланадиган аҳоли ҳаётида уруғчилик тузумининг унсурлари узоқ вақт сақланиб қолган. Қалоқ дайди овчилик, теримчилик ва балиқчилик билан шуғилланадиган аҳолида қон-қариндошлик муносабатлари бошлангғич даражада учрайди ҳам. Ведлар, андаманларда уруғ-қабилачилик тизими кучли сақланган.