MAҲaллam фaхриm meнинг

MAҲAЛЛAM ФAХРИM MEНИНГ

Maхалла… Шу биргина сўз заминида бутун олам эзгуликлари, урф-одат ва анъаналари, қайноқ тафти мужассам. Махаллам мен учун меҳри беминнат онам мисоли.

Онам ҳар тонг бошим силаб ўйғотиб, яхшиликларга ундаса, маҳаллам улуғ-улуғ мақсадлар сари қўлимдан тутиб, ҳамдам бўлади. Онаизорим оқ ювиб, оқ тараган бўлса маҳаллам мана шу оқликни юрагимга кўчирган.

Боиси, киндик қоним тўкилган бу заминим оқ ниятларни кўнглимга тугишни ўргатган.Бировнинг хаққи хеч қачон бировники бўлмаслигини, халқимиздаги сабру-қаноат тушунчаларининг қанчалик қон-қонимизга сингиб кетганлигини кўнглимга қадаган.

Азалдан Ватанни улуғлаб, унинг учун жонини фидо қилган аждодларимиз, ота-боболаримиз бизга юртни севишни, уни ардоқлашни ўргатиб келишган.

• 
  Шунинг учун ҳам Ватан она сўзи билан доим бирга қўлланади.
  
• 
  Ватаним – онам..... Шу Ватан ичра ватаним дея улуғлаганим эса менинг маҳалламдир.
  

Юртбошимиз таъкидлаганларидек, “Давлатчилигимиз тарихида биринчи марта маҳалла тушунчаси Конституциямизга киритилиб, унинг жамият бошқарувидаги ўрни ва мақоми белгилаб қўйилган. Бу мақом ҳали – ҳалигача ўз ўрнини сақлаб, кундан-кунга юксалиб боряпти”.

Бу, албатта маҳалладошларимизнинг бирдамлигидан. Барча инсонлар ҳолидан, айниқса, кексаларимиз, меҳрга мухтож кишиларни йўқлаб, уларнинг юмушларига ёрдамлашиб, оғирларини енгил қиламиз.Юртимизга тинчлик тилашлари, мени доим тўлқинлантиради.

Аҳир шу эмасми буюк бахт. Шу эмасми келажакга ишонч. Азалдан ҳалқимизда “Олтин олма дуо ол, дуо олтин эмасми” мақоли бежизга айтилмаган. Бу олтинга тенг дуолар бизларни катта-катта марраларга ундайди.

Ҳар гал ватанимиз ёшларининг фан ва спорт соҳасида эришган ютуқлари, қўлга киритган медаллари ҳақида эшитганимда, қалбим хаяжонга тўлиб, кўзимда ёш айланади. Кексаларимизнинг қилган дуолари ижобатини кўргандек бўламан.

• 
  Биз, юрт фарзандларининг бундай марраларга эришиши оиламизда, маҳалламизда берилаётган эътиборнинг самараси деб биламан.
  
• 
  Оиламизда кекса боболаримиз ҳар бахор ёшгина невараларини етаклаб, ниҳол экиш учун боғга йўл оладилар.
  
• 
  Ёш гўдак жажжи қўллари билан ниҳолни ушлаб, бобосининг қилаётган ҳаракатларини кузатиб туради.
  
• 
  Бу оддий одат замирида қанчадан-қанча маъно бор.
  

Бу оддийгина уриниш улардаги фазилатлар эшигини очади. Қизларимиз қўлига игна олиши билан сабр аталмиш юксак туйғуни ўзида шакллантириб боради.Сабаби, каштачилик, тикиш-бичиш кишидан алоҳида меҳр, сабр-тоқатни талаб қилади.

Ўзаро меҳр-оқибат, ахиллик ва тотувлик, эхтиёжманд, ёрдамга муҳтож кимсалар ҳолидан хабар олиш, етим-есирларнинг бошини силаш, тўй-томоша , ҳашар ва маракаларни кўпчилик билан бамаслаҳат ўтказиш , яхши кунда ҳам, ёмон кунда ҳам бирга бўлиш каби ҳалқимизга хос урф-одат ва анъаналар, аввалом бор, маҳалла муҳитида шаклланган ва ривожланган.