Kaynakça
Adıvar, H. E. (2005). Türk’ün Ateşle İmtihanı. İstanbul: Özgür Yayınları.
Aksoy, M. (2014). Gelenekçilerle Yenilikçilerin Türkçe-Osmanlıca ve Arapça
Tartışması. Ankara: Akçağ Yayınları.
Aksoy, Ö. A. (1962). Dil Üzerine Düşünceler. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Anderson, B. (2009). Hayali Cemaatler. İskender Savaşır (Çev.). İstanbul: Metis
Yayınları.
Atatürk’ün Söylev ve Demeçleri I-III. (1989). Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara.
Atay, F. R. (2013). Çankaya. İstanbul: Pozitif Yayınları.
Banarlı, N. S. (2014). Türkçenin Sırları. İstanbul: Kubbealtı Neşriyâtı.
Birinci Türk Dili Kurultayı Tezler Müzakere Zabıtları. (1933). Devlet Matbaası,
İstanbul.
Ercilasun, B. (2013). İkinci Meşrutiyet Devrinde Tenkit. İstanbul: Dergâh Yayınları.
Gellner, E. (1992). Uluslar ve Ulusçuluk. Büşra Ersanlı Behar ve Günay Göksu
Özdoğan (Çev.). İstanbul: İnsan Yayınları.
Heyd, U. (1954). Language Reform in Modern Turkey. Jerusalem: The Israel
Oriental Society.
Hobsbawm, E. J. (1993). 1780’den Günümüze Milletler ve Milliyetçilik Program Mit
Gerçeklik, Osman Akınhay (Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
İnalcık, H. (2014). Tanzimat Nedir. H. İnalcık ve M. Seyitdanlıoğlu (Der.), Tanzimat
Değişim Sürecinde Osmanlı İmparatorluğu içinde (ss. 29- 56). İstanbul: İş
Bankası Yayınları.
Kansu, M. M. (2009). Erzurum’dan Ölümüne Kadar Atatürk’le Beraber I. Cilt.
Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi
33
Örneğin, anket için soraltı, belediye reisi için şarbay, beşerî için insel, dâhi için oke, estağfurullah için bir şey değil,
itfaiye için söndürge, mebus için saylav, mucize için tansı, müşteri için alıcı, müteahhit için üstenci, nur için yaltırık,
organ için örgen, vesayet için atağlık sözcüklerinin kullanımı telkin edilmiş fakat bu kelimeler uzun ömürlü
olamamıştır. Bu örneklere rağmen dil reformuyla birlikte dilimize giren ve kullanımı yaygınlaşan (örneğin, bilgi,
okul, öğretmen gibi) kelimeler de mevcuttur (Osmanlıcadan Türkçeye Cep Kılavuzu: 1935).
469
Kaplan, M., Enginün. İ. ve Emil. B (1993). Yeni Türk Edebiyatı Antolojisi II 1865-1876.
İstanbul: Marmara Üniversitesi Yayınları
Karal, E. Z. (1985). Tanzimat’tan Sonra Türk Dili Sorunu, Tanzimat’tan
Cumhuriyet’e Türkiye Ansiklopedisi Cilt 2 içinde (ss. 314-322). İstanbul: İletişim
Yayınları.
Kayaoğlu, T. (1998). Türkiye’de Tercüme Müesseseleri. İstanbul: Kitabevi Yayınları.
Korkmaz, Z. (1974). Cumhuriyet Döneminde Türk Dili. Ankara: Ankara Üniversitesi
Dil-Tarih-Coğrafya Yayınları.
Korkmaz, Z. (2014). Türkiye Türkçesi Grameri Şekil Bilgisi. Ankara: Türk Dil Kurumu
Yayınları.
Kushner, D. (1998). Türk Milliyetçiliğinin Doğuşu (1876-1908). Zeki Doğan (Çev.).
İstanbul: Fener Yayınları.
Levend, A. S. (1960). Türk Dilinde Gelişme ve Sadeleşme Evreleri. Ankara: Türk Dil
Kurumu Yayınları.
Lewis, G. (1999). The Turkish Language Reform A Catastrophic Success. New York:
Oxford University Press.
Odabaşı, İ. A. (2006). II. Meşrutiyet Dönemi Basın ve Fikir Dünyasında Genç
Do'stlaringiz bilan baham: |