Mı? Mete Kaan Kaynar 1 – Nurettin Kalkan

Kaynakça 

Adıvar, H. E. (2005). Türk’ün Ateşle İmtihanı. İstanbul: Özgür Yayınları. 

Aksoy,  M.  (2014).  Gelenekçilerle  Yenilikçilerin  Türkçe-Osmanlıca  ve  Arapça 

Tartışması. Ankara: Akçağ Yayınları. 

Aksoy, Ö. A. (1962). Dil Üzerine Düşünceler. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. 

Anderson,  B.  (2009).  Hayali  Cemaatler.  İskender  Savaşır  (Çev.).  İstanbul:  Metis 

Yayınları. 

Atatürk’ün Söylev ve Demeçleri I-III. (1989). Türk Tarih Kurumu Basımevi, Ankara. 

Atay, F. R. (2013). Çankaya. İstanbul: Pozitif Yayınları.  

Banarlı, N. S. (2014).  Türkçenin Sırları. İstanbul: Kubbealtı Neşriyâtı. 

Birinci  Türk  Dili  Kurultayı  Tezler  Müzakere  Zabıtları.  (1933).  Devlet  Matbaası, 

İstanbul. 

Ercilasun, B. (2013). İkinci Meşrutiyet Devrinde Tenkit. İstanbul: Dergâh Yayınları.  

Gellner,  E.  (1992).  Uluslar  ve  Ulusçuluk.  Büşra  Ersanlı  Behar  ve  Günay  Göksu 

Özdoğan (Çev.). İstanbul: İnsan Yayınları.  

Heyd,  U.  (1954).  Language  Reform  in  Modern  Turkey.  Jerusalem:  The  Israel 

Oriental Society. 

Hobsbawm, E. J. (1993). 1780’den Günümüze Milletler ve Milliyetçilik Program Mit 

Gerçeklik, Osman Akınhay (Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. 

İnalcık, H. (2014). Tanzimat Nedir. H. İnalcık ve M. Seyitdanlıoğlu (Der.), Tanzimat 

Değişim  Sürecinde  Osmanlı  İmparatorluğu  içinde  (ss.  29-  56).  İstanbul:  İş 

Bankası Yayınları.  

Kansu,  M.  M.  (2009).  Erzurum’dan  Ölümüne  Kadar  Atatürk’le  Beraber  I.  Cilt. 

Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi 

                                                           

33

Örneğin, anket için soraltı, belediye reisi için şarbay, beşerî için insel, dâhi için oke, estağfurullah için bir şey değil, 

itfaiye için söndürge, mebus için saylav, mucize için tansı, müşteri için alıcı, müteahhit için üstenci, nur için yaltırık, 

organ  için  örgen,  vesayet  için  atağlık  sözcüklerinin  kullanımı  telkin  edilmiş  fakat  bu  kelimeler  uzun  ömürlü 

olamamıştır.  Bu  örneklere  rağmen  dil  reformuyla  birlikte  dilimize  giren  ve  kullanımı  yaygınlaşan  (örneğin,  bilgi, 

okul, öğretmen gibi) kelimeler de mevcuttur (Osmanlıcadan Türkçeye Cep Kılavuzu: 1935). 

---

 

469 

Kaplan, M., Enginün. İ. ve Emil. B (1993). Yeni Türk Edebiyatı Antolojisi II 1865-1876. 

İstanbul: Marmara Üniversitesi Yayınları 

Karal,  E.  Z.  (1985).  Tanzimat’tan  Sonra  Türk  Dili  Sorunu,  Tanzimat’tan 

Cumhuriyet’e Türkiye Ansiklopedisi Cilt 2 içinde (ss. 314-322). İstanbul: İletişim 

Yayınları. 

Kayaoğlu, T. (1998). Türkiye’de Tercüme Müesseseleri. İstanbul: Kitabevi Yayınları. 

Korkmaz, Z. (1974). Cumhuriyet Döneminde Türk Dili. Ankara: Ankara Üniversitesi 

Dil-Tarih-Coğrafya Yayınları. 

Korkmaz, Z. (2014). Türkiye Türkçesi Grameri Şekil Bilgisi. Ankara: Türk Dil Kurumu 

Yayınları.  

Kushner,  D.  (1998).  Türk  Milliyetçiliğinin  Doğuşu  (1876-1908).  Zeki  Doğan  (Çev.). 

İstanbul: Fener Yayınları.  

Levend, A. S. (1960). Türk Dilinde Gelişme ve Sadeleşme Evreleri. Ankara: Türk Dil 

Kurumu Yayınları.  

Lewis, G. (1999). The Turkish Language Reform A Catastrophic Success. New York: 

Oxford University Press. 

Odabaşı,  İ.  A.  (2006).  II.  Meşrutiyet  Dönemi  Basın  ve  Fikir  Dünyasında  Genç