Koʻrpacha va taxmon

Koʻrpacha va taxmon

Bir kuni taxmonda taxlanib turgan koʻrpacha yerga toʻshalgan koʻrpachaga qarab:

– Ey juldur, buncha kir, iflos boʻlmasang, seni oʻzi qachon yuvib, paxtangni yangilashgandi, haliyam tashlab yuborishmaganiga hayronman, – deb uni kamsitibdi. – Mana, meni qara, top-tozaman. Matoim ham yap-yangi, yaraqlab turibdi.

Yerga toʻshalgan koʻrpachaga uning gaplari ogʻir botibdi.

– Toʻgʻri, mening yuzlarim kir boʻlib qolgandir. Chunki, men erta-yu kech odamlarning xizmatidaman. Odamlar menga oʻtirib, xontaxtada ovqatlanishadi, suhbat qurishadi. Bolajonlar oʻyinchoqlarini toʻzitib oʻynashadi. Shuning uchun ranglarim oqarib, uniqib ketgan. Sen esa taxmondan tushmaysan, sening oʻrningga ham men xizmat qilganimdan keyin toza turasan-da, – debdi xoʻrsinib.

Ularning suhbatiga taxmon ham aralashibdi:

– Hoy, ustimda taltayib turgan koʻrpacha! Nega uni xafa qilayapsan? Uni hanuzgacha odamlarga foydasi tegayapti, shuning uchun qadrlashadi. Seni esa sariq chaqalik nafing yoʻq. Yana uyalmasdan gerdayishingni qara. Qani tush, sen ham kishilarga xizmat qil, – deb maqtanchoq koʻrpachani ustidan irgʻitib tashlabdi.

Keyin nima boʻlibdi, deysizmi, u ham avvalgi koʻrpachaning holiga tushibdi. Afsus va nadomat bilan:

– Bekor maqtangan ekanman, jimgina joyimda turaversam boʻlar ekan, – deb pushaymon boʻlibdi.

Koʻrpacha va taxmon

Bir kuni taxmonda taxlanib turgan koʻrpacha yerga toʻshalgan koʻrpachaga qarab:

– Ey juldur, buncha kir, iflos boʻlmasang, seni oʻzi qachon yuvib, paxtangni yangilashgandi, haliyam tashlab yuborishmaganiga hayronman, – deb uni kamsitibdi. – Mana, meni qara, top-tozaman. Matoim ham yap-yangi, yaraqlab turibdi.

Yerga toʻshalgan koʻrpachaga uning gaplari ogʻir botibdi.

– Toʻgʻri, mening yuzlarim kir boʻlib qolgandir. Chunki, men erta-yu kech odamlarning xizmatidaman. Odamlar menga oʻtirib, xontaxtada ovqatlanishadi, suhbat qurishadi. Bolajonlar oʻyinchoqlarini toʻzitib oʻynashadi. Shuning uchun ranglarim oqarib, uniqib ketgan. Sen esa taxmondan tushmaysan, sening oʻrningga ham men xizmat qilganimdan keyin toza turasan-da, – debdi xoʻrsinib.

Ularning suhbatiga taxmon ham aralashibdi:

– Hoy, ustimda taltayib turgan koʻrpacha! Nega uni xafa qilayapsan? Uni hanuzgacha odamlarga foydasi tegayapti, shuning uchun qadrlashadi. Seni esa sariq chaqalik nafing yoʻq. Yana uyalmasdan gerdayishingni qara. Qani tush, sen ham kishilarga xizmat qil, – deb maqtanchoq koʻrpachani ustidan irgʻitib tashlabdi.

Keyin nima boʻlibdi, deysizmi, u ham avvalgi koʻrpachaning holiga tushibdi. Afsus va nadomat bilan:

– Bekor maqtangan ekanman, jimgina joyimda turaversam boʻlar ekan, – deb pushaymon boʻlibdi.