“Ko’ngil uyimizda mangu bahorsiz” 1-boshlovchi Afzalshoh

Otaqul Alisher Navoiy 1501-yilning 3-yanvarida Hirot shahrida vafot etdi.
Afzalshoh Bir aziz bobom bor dunyoda tanho,
Hushtabiat, hushqomat, muloyim dono.
Ko’ngillari kengligi yer kurra osmon,
Ko’zlari nuroniy oynai jahon.
So’zlari so’lmas gul sochar ko’klam yoz.
Jahon ziynatiga berar keng parvoz,
Ilhomlari jo’shqin sho’x oqar daryo.
G’azal, bayt, she’rlari bulbuli go’yo.


Aloxon So’z matni lazzati asalu qaymoq,
Tafti jon havosi, oftobdek qaynoq,
Shoir, bog’bon, alloma sarvar,
Umrini xalqiga, bergay xalqsevar.
O’ylari hamisha otalik mehri,
Olamga ma’rifat odillik mehri,
Xalqlarning g’amini yegan otaxon
Haqiqat borini degan otaxon.


B.Shaxina Asrlar taqdirini oldindan ko’rgan,
Adolat uyiga poydevor qurgan.
Ellarga quyoshdek maqbul kitobi,
Jahonda nur sochar “Xamsa” oftobi.
So’z bilan jahoni lol – hayron etgan,
Odamzot qalbini mudom eritgan.
Zulmatni qalagan gulhanga, o’tga,
Erkin hayot, tenglik istagan yurtga.

Sanjar Jahondek bag’ri keng saxiy bobomsiz,
581 yoshga kirgan donosiz.
Ko’ngil uyimizda doimo borsiz,
So’zingiz qo’shiqdir mangu bahorsiz
Alisher farzandi bo’lganim uchun,
Bobomning qalamin tutganim uchun,
Burchimni oqlashga ahd – qarorim bor ,
Farzandlik nomim mangu baxtiyor

Murod O’n sakkiz mimg olam oshibi agar boshindadur,
Ne ajab , chun sarvinozim o’n sakkiz yoshindadur.
Desa bo’lg’ay kim , yana o’n sakkiz yil husni bor,
O’n sakkiz yoshinda muncha fitnakim,boshindadur.

I.SHaxina Oz-oz o’rganib dono bo’lur qatra –qatra yig’ilib daryo bo’lur.


Otaqul Kecha kelgumdur debon ul sarvi gulro’ kelmadi,
Ko’zlarimg’a kecha tong otguncha uyqu kelmadi.
Lahza – lahza chiqdim – u,chektim yo’lida intizor,
Keldi jon og’zimg’a - yu,ul sho’xi badxo’ kelmadi.