Кодекси Ҷиноятии Ҷумҳурии Тоҷикистон

Моддаи 390. Вайронкунии қоидаҳои парвоз ё тайёрӣ ба он 
Вайронкунии қоидаҳои парвоз ё ин ки тайёрӣ ба он, инчунин вайронкунии қоидаҳои 
истифодабарии аппаратҳои парвозкунанда, ки аз беэҳтиётӣ боиси марги инсон ё дигар оқибаҳои 
вазнин гардида бошад,‐
бо маҳрум сохтан аз озодӣ ба мўҳлати аз панҷ то даҳ сол ҷазо дода мешавад. 
Моддаи 391. Сўиистеъмоли ҳокимият ё мақоми хизматӣ, аз ҳадди ваколатҳои мансабӣ ва 
хизматӣ баромадан ё бефаъолиятии ҳокимият 
1) Сўиистеъмоли ҳокимият ё мақоми хизматӣ, аз ҳадди ваколатҳои мансабӣ ё хизматӣ 
баромадан, инчунин бефаъолиии ҳокимият аз ҷониби сардор ё дигар шахси мансабдор, ки ба
Қувваҳои Мусаллаҳ, ҳуқуқ ё манфиатҳои қонунан ҳифзшаванда хизматчиёни ҳарбӣ ё дигар 
шаҳрвандон зарари ҷиддӣ расонида бошад,‐
бо ҷарима  ба андозаи аз  дусаду панҷоҳ  то нӯҳсаду дувоздаҳ  нишондиҳанда барои 
ҳисобҳо ё маҳдуд кардан дар хизмати ҳарбӣ ба мўҳлати то ду сол, ё бо маҳрум сохтан аз озодӣ ба 
мўҳлати то панҷ сол бо маҳрум кардан аз ҳуқуқи ишғоли мансабҳои муайян ё машғул шудан бо 
фаъолияти муайян ба мўҳлати то се сол ё бидуни он ҷазо дода мешавад. (ҚҶТ аз 21.07.10. №617) 

---

2) Ҳамин кирдорҳо, агар боиси расонидани зарари миёна ё вазнини ба саломати инсон гардида 
бошад,‐
бо маҳрум сохтан аз озодӣ ба мўҳлати аз панҷ то ҳашт сол бо маҳрум кардан аз ҳуқуқи ишғоли 
мансабҳои муайян ё машғул шудан бо фаъолияти муайян ба мўҳлати то панҷ сол ҷазо дода 
мешавад. 
3) Ҳамин кирдорҳо, агар:
а) аз беэҳтиётӣ сабаби марги инсон;
б) боиси дигар оқибатҳои вазнин гашта бошад, ‐
бо маҳрум сохтан аз озодӣ ба мўҳлати аз ҳашт то дувоздаҳ сол ҷазо дода мешавад.
4) Кирдорҳои дар ҳамин модда пешбинишуда, ки дар вазъияти ҷангӣ ё замони ҷанг содир
шуда бошад,‐
бо маҳрум сохтан аз озодӣ ба мўҳлати аз дувоздаҳ то понздаҳ сол ҷазо дода мешавад.