Кодекси Ҷиноятии Ҷумҳурии Тоҷикистон

фарқкунандаи Салиби Сурх ва Ҳилоли Аҳмар ва дигар нишонаҳои ҳимоявӣ ва бонгҳое 
(ишоратҳое), ки мутобиқи ҳуқуқи байналхалқии башар эътироф шудааст, аз ҷониби давлати 
забткунанда аз як ҷо ба ҷои дигар интиқол додани қисми аҳолии мулкӣ ба ҳудуде, ки аз ҷониби он 
забт шудааст ё депортацияи он ё интиқол додани як қисм ё тамоми аҳолии ҳудуди забтшуда дар 
доираи ҳамин минтақа ё берун аз ҳудуди он, беасос дароз кардани мўҳлати репатриацияи асирони 
ҳарбӣ ё 
шахсон
и мулкӣ, истифодаи амалияи апартеит ё дигар кирдорҳои ғайрибашардўстона ё
пастзананда, ки шаъни шахсиятро таҳқир мекунад ва ба дискриминацияи наҷодӣ асос ёфта ва боиси 
марг гардидааст ё зарари назаррас ба ҳолати ҷисмонӣ ё рўҳии ҳама гуна шахс зарари ҷиддӣ 
расонидааст ё зиёни калон ворид намудааст, ‐ (қҷт аз 17.05.04 №35) 
бо маҳрум сохтан аз озодӣ ба мўҳлати аз даҳ то понздаҳ сол ҷазо дода мешавад. 
2) Барқасдона вайрон кардани меъёрҳои ҳуқуқи байналхалқии башар, ки дар вақти
мухолифати мусаллаҳонаи байналхалқӣ ё дохилӣ содир шуда, ба муқобили 
шахсон
е равона 
гардидааст, ки дар амалиёти ҳарбӣ иштирок намекунад ё дорои воситаи ҳимоя намебошанд, 
инчунин ба муқобили захмиён, беморон, ҳамчунин ба муқобили ҳайати шахсии табибон ва 
рўҳониён, қисмҳои санитарӣ ё воситаи нақлиёти санитарӣ, муқобили асирони ҳарбӣ, 
шахсон
и 
мулкӣ, аҳолии мулкӣ, ки дар минтақаҳои забтшуда ё дар минтақаҳои амалиёти ҳарбӣ қарор доранд, 

---

ба муқобили гурезаҳо ва апатритҳо, ҳамчунин ба муқобили дигар 
шахсон
е, ки ҳангоми амалиёти 
ҳарбӣ аз ҳимоя истифода мебаранд ва он дар кирдорҳои зайл ифода ёфтааст: 
а) қину азоб додан ё муомилаи ғайриинсонӣ, ки таҷрибаҳои биологии ба одамон татбиқ карда 
шударо дар бар мегирад; 
б) расонидани азобу шиканҷаи вазнин ё амале, ки ба ҳолати ҷисмонӣ ва рўҳӣ таҳдид мекунад; 
в) маҷбур намудани асири ҳарбӣ ё шахси пуштибонро ба хизмат ба қувваҳои мусаллаҳи 
рақиб; (қҷт аз 17.05.04 №35)