Китоби салот фарзияти Намоз

КИТОБИ САЛОТ


Фарзияти Намоз


Намоз яке аз рукнҳои ислом мебошад, ки Худои таъоло онро барои бандаҳояш фарз гардонидааст, чуноне, ки дар Қуръони карим мефармояд: “Ва ақимус салота ва отуз закота варкаъу маъаррокиъин” сураи Бақара, ояги 43 Яъне (намозро барпо доред ва закоти молҳоятонро бидиҳед ва рукӯъ бикунед ҳамроҳи рукуъкунандагон). Ин ояи карима далолат ба фарз будани намоз мекунад, бинобар ин хостем камтар аз тариқи намозхонӣ сухан ронем, шояд Худованди карим моро аз мухлисон бигардонад.


Тариқаи намозгузорӣ
1 .Ният кардан: Шахси намозгузор бояд ба қалби худ ният бикунад, ки кадом намозро гузоранда аст.
2.Ру ба сӯи қибла оварда, дастҳоро то баробари гуш бардоигга “Аллолҳу акбар” мегуяд.
3.Дасти ростро бар болои дасти чап гузопгга ин дуоро ховдан: “Субҳонакааллоҳумма ва биҳамдика ва таборакасмука ва таъоло ҷаддука ва ло илоҳа ғайрука”
4.”Истиъоза” ва “Басмала”-ро мехонад. “Истиъоза”- Аъузу биллоҳи минаш шайтонир раҷим. “Басмала”- Бисмиллоҳир раҳмонир раҳим.
5. Сураи “Фотиҳа”-ро бо ҳамроҳии сураи дигар мехонад. Сураи “Фотиҳа”: Алҳамду лиллоҳи раббил оламин Арраҳмонир раҳим. Молики явмидцин Ийёка наъбуду ва ийёка настаъин Иҳдинас сиротал мустақима. Сиротал лазина анъамта алайҳим, ғайрил мағзуби алайҳим валаззоллин. (Омин). Сураи “Ихлос”: Кул ҳуваллоҳу аҳад аллоҳус самад лам ялвд ва лам юлад ва лам якун лаҳу куфуван аҳад. Сураи “Кавсар” Инно аътайно кал кавсар фасалли лираббика ванҳар инна шониака ҳувал абтар.
6 Такбир гуфта, ба рукӯъ меравад ва дар вақти рукӯъ дастро ба зону гузошта, се маротиба “Субҳона раббиял азим” мегӯяд.
Вақти бардонггани сар аз рукӯъ “Самиъаллоҳу лиман ҳамвдаҳ” ва “Раббано ва лакал ҳамд” мегӯяд.
Такбир гӯён ба саҷца рафтан.
Ду зону ва ду каф ва ангуштони пой ва бинию пешониро ба замин гузошта, се маротиба “Субҳона раббиял аъло” мегӯяд.
Такбир гӯён сарро аз саҷца бардошга менишинад.


Тариқаи нишастан: Пои чапро хобонвда ба болои он нишаста пои ростро рост карца ангуштонашро сӯи қибла карда ва дастро бар болои зону мегузорад.
Бори дуввум такбир гӯён ба саҷца рафта, се маротиба “Субҳона раббиял аъло” мегӯяд.
Такбир гӯён аз саҷца ба қиём хестан, бо ҳамин ракаъати аввал ба охир мерасад.
12.Баъд аз саҷца ба ракаъати дуввум хеста он амалҳо ва қавлҳоеро, ки дар ракаъати аввал ба ҷо оварда буд дар ракаъати дуввум ҳам такрор мекунад.
13. Баъд аз ба ҷо овардани қироату рукӯъу суҷуд нишаста цуоҳои зеринро мехонад.
а)”Аттаҳиёту лиллоҳи вассалавоту ваттайибот ассалому алайка аюҳан набию ва раҳматуллоҳи ва баракотуҳу ассалому алайно ва ало ибодиллоҳис солиҳин, ашҳаду алло илоҳа иллал лоҳу ва ашҳаду анна муҳаммадан абдуҳу ва расулуҳ”
б)”Аллоҳумма салли ъало муҳаммадив ва ъало оли муҳаммад камо саллайта ъало иброҳима ва ъало оли иброҳим иннака ҳамидум маҷид Аллоҳумма борик ало муҳаммадив ва ъало оли муҳаммад камо боракта ало иброҳима ва ало оли иброҳима иннака ҳамидум маҷид”
в)Аллоҳумма инни аъузу бика мин азобил қабри ва мин азоби ҷаҳаннам ва мин фитнатил маҳёи вал мамот ва мин фитнатил масиҳид даҷҷол”.
г) “Аллоҳумма иғфирли вали волидайя вали усгозия вали ҷамиъил мӯъминина вал мӯъминот вал муслимина вал муслимот бираҳматика ё арҳамар роҳимин”
14. Баъди фориғ шуцан аз ин дуоҳо ба тарафи рост нигоҳ карда, Ассалому алайкум ва раҳматуллоҳ” гуфта, баъд ба сӯи чап ҳамин тавр салом дода аз намоз мебарояд.


Агар намоз чаҳор ракаъата бошад, баъди дуои аввал (ташаҳҳуд) “Аллоҳу Акбар” гӯён хеста баъди “Басмала” сураи “Фотиҳа”-ро хонда ягон сураи дигар зам кардан, ба шарте сура зам мекунад агар намози суннат бошад, аммо агар намози фарз бошад монанди фарзи пешин, аср ва хуфтан баъди сураи “Фотиҳа” дигар сура зам намекунад, баъди рукӯъу ду саҷца хеста “Бимиллоҳ” гуфта, сураи “Фотиҳа” ва замми сура (дар суннатҳо) кардан. Пас аз ракаъати чаҳорум “Аллоҳу Акбар” гуфта ба рукӯъ ва ду саҷца нишаста дуоҳои зикршударо хонца ба цу тараф салом мециҳад.
Агар намоз се ракаъат бошад, мисли фарзи шом пас аз дуои аввал (Ташаҳҳуд) “Аллоҳу Акбар” гӯён хесга баъди “Басмала” сураи “Фотиҳа”-ро сирран бидуни замми сура хонда ва рукӯъу ду саҷцаро ба ҷо оварда, нишасга дуоҳои зикршударо хонда ба ду тараф салом медиҳад.
Агар намози витр бошад дар ракаъати севвум баъд аз сураи “Фотиҳа” ва замми сура”Аллоҳу акбар” гуфта цу дастро то баробари гӯш бардопгга дар ҳоли рост истода, бо оромй дуои Қунутро хондан.
Дуои Қунут: Аллоҳумма инно настаъинука ва настағфирука ва нуъмну бика ва нусни алайкал хайра нашкурука ва ло накфурук ва нахлаъу ва натруку ман яфчурук. Аллоҳумма ийёка наъбуду ва лака нусалли ва насҷуду ва илайка насъо ва наҳфиду ва нарҷу раҳматака ва нахшо азобака инна азобака бил куффори мулҳиқ.
Баъди хондани ин дуо рукӯъу ду саҷца карца дуоҳои зикршударо хонда ба тарафи росту чап салом медиҳад.
Дуо ва тасбеҳи баъд аз намоз Баъди ҳар як иамози фарз ин дуоҳои зеринро хондан суннати Паёмбар алайҳиссалом мебошад:
1.Се маротиба “Асгағфируллоҳ” гуфтан.
2.”Аллоҳумма антас салом ва минкас салом таборакта ё зал ҷалоли вал икром” гуфтан. Агар имом бошад баъди ин дуоро хондан ба тарафи одамҳо мегардад.
3. 33-маротиба “Субҳоналлоҳ” ва 33 маротиба “Алҳамду лиллоҳ” ва 33 маротиба “Аллоҳу Акбар” гуфтан.
4.Калимаи тавҳидро хондан. “Ло илоҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу ло шарика лаҳ лаҳул мулку ва лаҳул ҳамду юҳйи ва юмит ваҳува ҳайюн ло ямуту ваҳува ъало кулли шайин қадир”.
5. Хондани “Оятал курси”.
“Аллоҳу ло илоҳа илло ҳу, алҳаюл қайюм. Ло таъхузуҳу синатун вало навм. Лаҳу мо фис самовоти ва мо фил арз, ман заллази яшфаъу ъиндаҳу илло биизниҳи яъламу мо байна айдиҳим вамо халфаҳум ва ло юҳитуна би шайъин мин ъилмиҳи илло би мо шоа васиъа курсиюҳус самовоти вал арз. Вало яудуҳу ҳифзуҳумо ва ҳувал алиюл ъазим”.


СУРАТУ-Ш-ШАМС бо хати кирили (15 ояҳ) (Сураи 91)
Бисмиллаҳи-р-Раҳмани-р-Раҳим
Ва-ш-шамси ва зуҳаҳа. 1. Ва-л-қамари иза талаҳа. 2. Ва-н-наҳари иза ҷаллаҳа. 3. Ва-л-лайли иза яғшаҳа. 4. Ва-с-самаи ва ма банаҳа. 5. Ва-л-арзи ва ма таҳаҳа. 6. Ва нафси-в ва ма савваҳа. 7. Фа алҳамаҳа фуҷураҳа ва тақваҳа. 8. Қад афлаҳа ман заккаҳр.9. Ва қад ҳаба ман дассаҳа. 10. Каззабат Самуду би тағваҳа. 11. Изим баъаса ашқоҳа. 12. Фа қола лаҳум расулуллоҳи нақаталлоҳи ва суқйаҳа. 13. Фа каззабуҳу фа ъақаруҳа фа дамдама ъалайҳим Раббуҳум би замбиҳим фа савваҳа. 14. Ва ла яҳафу уқбаҳа. 15.