Киосаки Р. Т., Лечтер Ш. Л. Пул оқими квадранти. К. 2 / Р. Т. Киосаки, Ш. Л

И ш дан кетиш
М енинг дўстим М айк ўзи эгалик қилувчи тизимга 
эга эди. Бу тизимни унинг отаси қурганди. Мен бун- 
дай имкониятга эга эмасдим. Мен бир кун келиб ота- 
онамнинг тўкин-сочин уйини тарк этиб, ўз уйимни 
қуришим кераклигини ёшлигимдаёқ тушунгандим.
1987 йили “Хегох’’ фирмасидаги муқим иш ўрним- 
дан кетдим ва хавфсиз уй-жойим бўлмаса-да олдинга 
ишончли қадам таш ладим. Аммо хавотир ва икки- 
ланиш дан бошим ғувилларди. Ишдан кетиш ҳақидаги 
аризамни ёзиб, охирги иш ҳақимни олдим ва ташқа- 
рига чиққанимда қўрқувдан қарийб шол бўлай деб
43

---

*
қолгандим. Юрагимни ўртувчи ўнлаб ҳалокатли фикр 
ва туйғулар калламда ғужғон ўйнарди. Мен шу 
даражада ҳаяжонланган ва ўз оғир ўй-хаёлларим билан 
банд эдимки, ҳеч кимнинг гапи қулоғимга кирмасди. 
Бир тарафдан шуниси ҳам яхши эдики, ҳамкаеб- 
ларимнинг кўпчилиги: “У қайтиб келади, бошқа жойда 
ишлай олмайди” деб гапириб юришди.
Муаммо шунда эдики, ўзим ҳам худди шу сўзларни 
такрорлардим. Ўзига ишончсизлик уйғотувчи бу каби 
ҳис-туйғуга мойил сўзлар жуда кўп йиллар, биз 
хотиним билан “В” ва “I” бўлимларида муваффақиятга 
эришмагунимизча, мени тарк этмаганди. Бугун ҳам 
ўша сўзларни эслайман, лекин энди улар мени бош- 
қара олишмайди. Ўзимдаги ишончсизликни йўқотиш 
жараёнида менга далда бўлувчи янги гаплар тузишни 
ўргандим. Мен ўзимга қуйидагича кўрсатмалар бер- 
дим: “Хотиржам бўл, тўғри ва аниқ ўйла, очиқ-ойдин 
фикрла, юришни давом эт, билмаганингни сўра, 
майли, сен эришмоқчи бўлган поғоналардан бир қадам 
олдинроқ юрган одамга эргаш, токи ишонч уйғотувчи 
омадли инсон сенга раҳнамолик қилсин, фақат 
яхшилик истовчи Яратганнинг ўзи қўлласин”.
Бу сўзларни ичимда қачонлардир ҳукм сурган 
ишончсизлик, иккиланиш ва қўрқинчни енгишда мен- 
га қувват бахш этиши учун ўйлаб топгандим. Муваф- 
фақият қозонишим учун унча катта бўлмаган имко- 
ниятим борлигини билардим. Ишонч, омадга ишониш, 
довюраклик каби яхши ҳис-туйғуларим ва дўстларим 
олдинга қараб ю риш и^га ёрдам беришди. Мен тавак- 
кал қилишим кераклигини билардим. Таваккалчилик 
хатога бошлашини, хатолар эса ақлли ва билимли бў- 
лишга йўллашини ҳам яхши англардим. Иккисига нис- 
батан эҳтиёжим бор эди. Мен яна шуни билардимки, 
омадсизлик қўрқув устидан ғалаба қозонишимга ёрдам
44

---

берарди. 
Бой 
отам 
омадсизлик 
(рад 
қилиниш) 
муваффақиятнинг бир қисми, деб мени ишонтирганди.