Kapak html

Karmaşa
Ç
oğu zaman geçmişinden öyle kolay kurtulamıyorsun. Hayatına girenleri,
hayatından çıkarman mümkün olmayabiliyor. Düzene girmek istiyorsun, bir
bakıma sisteme dahil olmak gibi bir şey bu. Her sistem düzenli olmaya mecbur
bırakıyor. Sonra sistem adamı olmadığını fark ediyorsun. Kendinle kavga etmel-
isin yön değiştirmek için ama cesaretin yok buna.
İnsan vazgeçmeyi öğreniyor bu zamanlarda. Geçmişinde neyse o olmaya
devam ediyor, çünkü alışmış ruhu bir kere ve bedeni yöneten beyinden önce ruh.
Sonra neden yaşadığını düşünüyorsun, bulamıyorsun. Herkes gibi olsan da ölüy-
orsun, olmasan da… Peki neyin mücadelesini veriyorum diye soruyor insan
kendine. Ben ya da bir başkası, her seferinde ruha teslim bedenler.
Zaman zaman dünyanın ‘’En iyi kim ölecek ‘’ adlı bir yarışmadan ibaret
olduğunu düşünüyorum. En iyi kim ölecek, dünyayı en iyi yaşayan kim? Bazıları
yaşamayı çok seviyor. Ben yaşamayı o kadar çok sevmiyorum. Mecburiyetten
yaşıyorum. Zoraki öleceğim. Bu dünyanın en iyi öleni ben olmayacağım.
Her şeyi bir kenara bırakıp sorası geliyor insanın…
Biz ne yapıyoruz kendimize?

---

179/272

---