Kafedrasi husanov nishonboy abdusattorovich dilmurodova nilufar asatullayevna

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ChO’LPON ( 1897 – 1938 ) 
 Adabiyot yashasa, millat yashar. 
 Cho’lpon  
 
Abdulhamid Sulaymon o’g’li Cho’lpon avval eski maktabda, so’ngra Andijon 
va Toshkent madrasalarida tahsil ko’rdi. Zamonning talabini ilg’agan uning otasi  – 
Sulaymonqul  o’g’lini  rus-tuzem  maktabida  ham  o’qitdi.  Bo’lajak  shoir  muntazam 
shug’ullangani va tabiiy iste’dodi tufayli turk, fors, arab, rus tillarini puxta o’rgandi 
va bu tillardagi adabiyotlarni doimo mutolaa qilib bordi. Shu bois unda adabiyotga 
havas erta uyg’ondi va yoshligidan she’rlar ijod qila boshladi.   Cho’lponning 
dastlabki asarlaridayoq rus bosqinchilari zulmi ostida ezilayotgan Turkiston xalqiga 
bo’lgan  cheksiz  muhabbat  yorqin  ko’zga  tashlanadi.  U  xalqini  ozod  va  baxtli 
ko’rishni  juda-juda  istardi.  Buning  uchun  odamlarni  ma’rifatdan,  ilmu  fandan 
bahramand qilish kerak, deb hisoblardi. 
Cho’lpon 1917-yilning fevralida Rossiyada sodir bo’lgan inqilobga katta umid 
bilan  qaradi.  Lekin  bu  inqilob  Turkiston  o’lkasiga  chin  ozodlik  bermadi.  O’sha 
yilning  oktyabrida  ro’y  bergan  to’ntarish  esa  shoirning  so’nggi  umidlarini  ham 
yo’qqa chiqardi. U o’z she’rlarida xalqning zabun holini aks ettirib, xalqni  bunday 
holatdan qutqarish yo’llarini izlaydi. Jumladan, u o’zining “Ko’ngil” she’rida inson 
tirik  ekan,  zulmga  bo’yin  egmasligi,  shu  zulmning  moddiy  timsoli  –  kishanni 
kiymasligi lozim, deb biladi: