белгилаб олиш учун ишга кандай киришиш керак, деган
саволга эмас, балки нега шундай харакат килиш лозим,
деган саволга жавоб топиш мухймдир.
Энрико Карузо
Болалигидан Карузо Миланнинг “Ла Скала” театрида
кушик айтишни орзу киларди. Аммо ёшлигидаги орзуси-
ни четга суриб, сайёр опера труппасига кушилиб кетади.
Кунларнинг бирида у
Сицилияда дусти билан
учрашиб
колади.
Уртоги
сайёр
труппа
хдкида
индамайди. У Карузонинг истеъдодига ишонарди. Унинг
болаликдаги орзусидан хам хабардор эди.
- Нима киляпсан? - сурайди у .
- Хрзиргина сенга айтдим-ку, хаммасини, - жавоб
беради Карузо.
- Мени тушунмадинг,
- дейди уртоги, - ёшликдаги
мадсадинг нима буляп ги?
Карузо хаётини уз холига ташлади. Машк килишни
бас килди. Орзуларини унутди. Уртача холатга тушиб
колди. У узини хурмат килишни, имкониятларинн
ривожлантиришни тухтатди. Булар хам етмагандай,
ичишни бошлаб юборди.
Бир куни сахнага хам
мает холда чикиб кушик айта
бошлади. Шу холатда сахна безаги аганаб кетди.
Жйддийгина
опера
намойиши
туполонга
айланиб
кетишига сал колди. Карузо вазиятдан чучиб, дархол
узига келди. Сунгги сах,на куринишидаги арияни бор
махорати, имконияти борича куйлади. У хаётда хеч
качон
бундай
куйламаганди.
Нималарга
кодир
эканлигини намойиш этди. У гуё узини “Ла Скала”
сахнасидагидек хис киларди.
Томошабинларнинг баданидан гуё чумоли урмала-
гандек булиб кетди. Томошада ишгирок этаётган
театр
арбоблари, танкидчиларнинг хам огзи очилиб колганди.
Уларнинг фикрича, халигача бирор артист бу даражада
56
махорат билан кушик ижро этмаганди. Бу ижро
труппадаги унинг сунгги чикиши булди. Шу тарика у
Миланга жунади. У энди хар куни машк килар,
махоратини оширарди... ва хар куни томашабинларни
лол колдириб, ижрочилик иктидорини намойиш этарди.
У эндиликда “Ла Скала”нинг кушикчисигина эмас,
балки
дунё тан олган санъат юлдузига хам айланганди...
Хеч качон хеч кимга “Бунинг иложи йук”, “Бу сенга
тугри келмайди”, “Бошка иш кил”, “Менга ёкмаяпти”
каби киши кунглини орзу-хавасидан еундирадиган,
иштиёкини йук киладиган гап айта курманг. Шунингдек,
бошкаларнинг
хам
мавхум,
танкидий,
маломатли
сузларига парво килманг. Уларнинг гап-сузи хеч нарсани
узгартира олмайди. Ичи кора, бахил, хасадгуй кишилар
хеч качон инсонга ёкадиган гап гапирмайдилар.
Узингиз синаб куринг:
анчайин обру-эътиборли
кишидан бирор нарса хакида маслахат сурасангиз,
“Бунинг иложи йук”, деб жавоб беради. Иккинчи бир
киши эса масалани хал килиш мумкин, дейди. Куряп-
сизми, иккаласи хам узича хак. Аммо биринчиси утирган
жойида
бошини котиришга хафсаласи йук, иккинчиси
эса фаолиятдаги одам. У дархол ишга киришиб кета
олади. Бу ёруг дунёда нимаики булса, хаммасининг уз
киймати, вазни, урни бор. Инсонларга кашф этиш,
яратиш, куриш учун иш берилган.
Улар ишни кулга
оладилар-да, бажаришга киришадилар. Голиблар хал
килувчи масала - бу ишга тезрок киришиш эканлигини
яхши биладилар. Оддий шиор: “Ол ва бажар!”
Do'stlaringiz bilan baham: