К. М. Рафиков – Ўзбекистон касаба уюшмалари Федерацияси раиси

Исҳоқхон Тўра Ибрат
(1862-1935) – 
атоқли 
маърифатпарвар, 
серқирра 
ижодкор. “Луғати ситта ал-сина” 
(“Олти тилли луғат”), “Жомеъ ул-
хутут” (“Хатлар мажмуи”), “Тарихи 
Фарғона”, “Тарихи маданият”, “Мезон уз-
замон” Исҳоқхон Тўра Ибрат (1862-1935) 
– атоқли маърифатпарвар, серқирра 
ижодкор.
“Луғати ситта ал-сина” (“Олти тилли луғат”), “Жомеъ ул-
хутут” (“Хатлар мажмуи”), “Тарихи Фарғона”, “Тарихи 
маданият”, “Мезон уз-замон (“Замон тарозуси”), “Санъати 
Ибрат, қалами Мирражаб Бандий” каби тилшуносликка оид ва 
илмий-тарихий ҳамда маърифий асарлар муаллифи. Унинг “Илми 
Ибрат”, “Саҳар вақти чаман ичра”, “Шикоят”, “Қарз”, “Газета 
хусусида”, “Туркистон аҳлиға хитоб”, “Табрик Намангондин”, 
“Қалам”, “Мухаммаси Ибрат” каби кўплаб асарлари адабиётимиз 
олтин хазинасидан муносиб жой олган. 

---

49 
Мажмуадаги миллий услубда барпо этилган айвонга маърифатпарвар 
алломаниинг ушбу ҳикмати битилган: 
Ўқингиз, илму ҳикмат сизга, бу иш катта ибратдур, 
Агар илм ўрганурсиз, барча ишда сизга нусратдур. 
 
Меҳнат тушунчаси, унинг беқиёс самараси, меҳнатнинг инсон 
ҳаётининг энг муҳим таркибий қисми, таянчу асоси эканлиги 
мамлакатимизнинг ижодкор мутафаккирлари, олимлари ва шоирлари 
томонидан ҳамиша эътироф этилган ва тараннум этилмоқда. 
Ўзбек адабиёти ривожлантиришга нодир истеъдоди, теран бадиий, 
фалсафий шеърлари, драматик ва публицистик асарлари, достон ва 
таржималари орқали улкан ҳисса қўшган даҳо ижодкор 
Абдулла Орипов
меҳнат кишисини юксак қадрлаган, унинг фидойилигини юксак маҳорат 
билан мадҳ этган. Шоирнинг “Ўзбекистон” қасидасида бу, айниқса ёрқин 
ва таъсирчан акс этган: 
Кеч куз эди, мен сени кўрдим, деразамдан боқарди биров. 
У сен эдинг, о, деҳқон юртим, турар эдинг ялангтўш, яёв. 
– Ташқарида изиллар ёмғир,кир, бобожон, яйрагил бир оз. 
Дединг: – Пахтам, қолди-ку, ахир,йиғиштирай келмасдан аёз.