Jahoni bevafodin oxiri bir kun ketar bordur, Bu dunyo bir rabot, har kim qo‘nub bir-bir o‘tar bordur

G’AZALLAR

Jahoni bevafodin oxiri bir kun ketar bordur,
Bu dunyo bir rabot, har kim qo‘nub bir-bir o‘tar bordur.

Ishonma bog‘u rog‘ing, molu mulku taxtu baxtingga,
Quyoshdin ibrat olg‘il, turmayin oxir botar bordur.

Agar ming yil umr ko‘rsang, jahong‘a podsho bo‘lsang,
Bo‘lub xoki mazallat, go‘r arosida yotar bordur.

Ibodat aylag‘il tangrig‘a doim, uxlamay tunlar,
Imoningni salomat eltgali necha xatar bordur.

Yigitlik davrini surgil, qarib toat qilursan deb,
Savobingg‘a xudo muhtoj emas, deb o‘rgatar bordur.

Haziniy, bandalikda, bas yurursan bexabar, g‘ofil,
«Kiroman kotibayn»kim xayru sharringni bitar bordur.

* * *

Gunahga tavba aylab, emdi toat qilmasam bo‘lmas,
Xatoyu ma’siyatlarga nadomat qilmasam bo‘lmas.

Abas o‘tti yigitlik, sad darig‘o, bexabarlikda,
G’animatdur, tiriklikda ibodat qilmasam bo‘lmas.

Na yuz birla borurmiz tuhfasiz haq qoshig‘a fardo,
Hayotim boricha emdi, ibodat qilmasam bo‘lmas.

Sulukim — Qodiriya, rahbarimdur piri pironim,
Saharlar zikri ollohuni odat qilmasam bo‘lmas.

Yurub nafsim uchun shul vaqtqacha, toatni tark ettim,
Qanoat shahrig‘a borib, tijorat dilmasam bo‘lmas.

Fujuru fisqu isyonim xaloyiqlar aro shuhrat,
Madina, Makkatulloni ziyorat qilmasam bo‘lmas.

Egosiz it kabi umrum o‘tubdur darbadarlikda,
Haziniy ixtiyori emdi, hijrat qilmasam bo‘lmas.

* * *

Qayu jonlik jahong‘a kelsa, oxir o‘lmayin qolmas,
Tiriklikda xaloyiq bir-biri qadrini bilmas.

Ajab motamsaro dunyo erur, poyoni yuq, bilsam
Ki, san dunyog‘a mag‘rur o‘lmag‘il, hargiz vafo qilmas.

Ayog‘ing ostig‘a boqg‘il, hamma yer ichra pinhondur,
Manam shundek bo‘lurman, deb sani parvoyinga kelmas.

Lahad ichra yotursan, yozu qish o‘tgonini bilmay,
Ug‘ul-qiz, yoru do‘sting bir kelib sandin xabar olmas.

San o‘lgan so‘ng hama farzandlaring molingni olg‘aylar,
Sani holing nechuk kechgay qaro yerda, bular bilmas.

O’lum yoshu qari, shohu gadolarg‘a barobardur,
Biling, jon olg‘uchi elni nazarga zarracha ilmas.

Bu besh kunlik umrg‘a joyu manzil ham kerakmasdur,
O’lumni o‘ylagan odam bu dunyoga nazar solmas.

Jahannam otashini, go‘r azobin o‘ylagan odam
Sirotul-mustaqimdin o‘tmaguncha yig‘lagay, kulmas.

Haziniy, oxiratga har kishi imon bilan borsa,
O’shal yerda ani san anglagil, o‘lgan bila o‘lmas.