Jahon madaniyatining vujudga kelishida an’anaviy va diniy madaniyat

Qadimgi Sharq madaniyatida an’analarga asoslanish ustun turadi. Ajdodlar an’anasi, tajribasi mutlaq haqiqat kabi baholangan.
Mutlaq haqiqat hukmronligi bilan, D. S. Lixachev ta’kidlashicha, «odoblilik» bog‘liq bo‘lgan. Qadimgi Sharq kishisining axloqi harakat va faoliyatda muqaddas an’analarni qayta tiklashga qaratilgan «ilohiy o‘rnatilgan» me’yor va qoidalarga borib taqaladi.
Mifologik tafakkurning o‘ziga xos xususiyati shundaki, qadimgi Sharq kishisi o‘zini har doim sotsiumning bir qismi deb his qilgan, sotsium esa koinot kuchiga bog‘liqlikda, tabiatga aralashgan holda ko‘rinadi. Garchi, qadimgi Sharq madaniyatining turli qirralarida shaxsni individuallashtirish imkoniyatlari mavjud bo‘lib, ular har doim individning turmush sharoitlarini belgilovchi asosiy sohalarga nisbatan ikkinchi darajali hisoblangan.
Qadimgi Sharqda makonning paydo bo‘lishi, chegaralanishi alohida o‘rin tutadi. Qadimgi Sharq mifologiyasida kosmogenez jarayoni Xaosning ajralishi sifatida namoyon bo‘ladi (masalan, hindlarda Indra, Mesopotamiyada esa Marduq haqidagi miflar).