Жабборов, Рустам 100 жумбоқли ҳикоя / Рустам Жабборов. Тошкент: Янги

ОЙДИН КЕЧАДАГИ ХУНРЕЗЛИК
Икки ҳафтадирки, мудҳиш жиноят иши бўйича бош-
ланган тергов ва суриштирув ишлари боши берк кўча-
га кириб қолганди. Гувоҳлар қайта-қайта сўроқ қилин-
са-да, воқеа жойидан топилган далиллар қайта-қайта 
ўрганиб чиқилса-да, ҳали ҳануз Клемпнер фамилияли 
бу шўрликнинг қотили аниқлангани йўқ. 
Инспектор Варнике бу бошоғриқ ишга жалб қилин-
гач, у мазкур жиноят тафсилотлари билан батафсил та-
нишиб чиқди. Кейин ҳодиса ҳақида биринчи бўлиб ха-
бар қилган Мозес исмли гувоҳнинг кўрсатмалари унинг 
диққатини тортди. Полициядан у билан учрашиш учун 
рухсат сўради. Орадан бир ярим соат фурсат ўтиб, Мо-
зесни полиция идорасига олиб келишди. 
– Агар ижозат берсангиз, ҳаммасини ўша, воқеа юз 
берган жойда гаплашсак, – деди Варнике гувоҳ билан 
сўрашиб бўлгач. 
– Мен ҳаммасини терговда айтганман, яна ўша гапла-
римни қайтаришим мумкин, – деди Мозес алланечук 
мужмал оҳангда. 
Хуллас, инспектор кечки пайт, икки нафар полиция-
чи ҳамроҳлигида гувоҳ Мозес билан биргаликда воқеа 
жойига йўл олди.
Ушбу жиноят шаҳардан анча ташқарида ўрмон чети-
дан кесиб ўтувчи сўқмоқда рўй берганди. Тўлин ой да-
рахт ва буталар узра ўзининг кумушранг нурларини ая-
май сочар, бу сокинлик қўйнида хунрезлик содир этиш 
мумкинлиги ҳеч кимнинг хаёлига келмасди.
– Аниқ эсимда: икки ҳафта илгари кечқурун худ-
ди мана шу йўлдан велосипедда келаётгандим, – деди 
Мозес буталар орасидан ўтган ёлғизоёқ сўқмоққа имо 
қилиб. – Худди мана шу ерга келиб, буталарнинг ши-
тирлашидан сергак тортдим ва велосипедни тўхтатдим. 

---

Рустам Жабборов
144
Бирдан баланд бўйли, оч кулранг куртка кийиб олган 
эркак буталар орасидан югуриб чиқди-ю шу сўқмоқ 
бўйлаб, яшин тезлигида чопиб кетди. Нимадир бўлгани-
ни тушуниб, велосипеддан тушдим ва буталар орасига 
кўз югуртирдим. Ҳалиги одам чиққан жойдан беш-олти 
қадам ичкарида, майсалар устида қонга беланиб ётган 
эркак кишининг жасадини кўриб, қотиб қолдим. Кейин 
эс-ҳушимни тўплаб, велосипедимни миндим-да, яқин 
орадаги полиция участкасига йўл олдим. Бўлган гап шу, 
инспектор.
– Демак, сиз барча тафсилотларни аниқ кўрдингиз, 
тўғрими? – сўради инспектор Варнике хиёл ўй суриб.
– Бўлмасам-чи, ахир ой худди бугунгидек тўлган, 
ёрқин нур сочиб турганди. Ҳамма нарса аниқ-тиниқ 
кўзга ташланарди. 
– Сиз марҳумни шахсан танирмидингиз?
– Унчалик яқин эмасдик, лекин ҳар қалай кўпдан буён 
таниш эдик. Биз худди ўша оқшом у, яна бир-иккита та-
нишлар билан ёзги ресторанда ўтиргандик. У биз билан 
яхшигина ичди. Ўша куни гап орасида лотереяда катта 
пул ютиб олганини ҳам айтиб ўтди.
– Тушунарли, – деди инспектор Варнике хийла ку-
лимсираб. – Давомини айтмасангиз ҳам бўлади. Сиз қа-
моққа олиндингиз.
Гувоҳ турган жойида қотиб қолганди. Аввалига ўзини 
ҳар ёққа ташлаб кўрди. Аммо, охир-оқибатда айбини 
бўйнига олишдан бошқа чора топмади. У чиндан ҳам 
катта пул ютиб олган танишини тўнаш мақсадида у би-
лан изма-из шу ёлғизоёқ сўқмоқдан боргани ва қулай 
фурсат топиб, шўрликни ўлдирганини тан олди. 
Ўйлаб кўринг-чи, нимага асосланиб, инспектор гувоҳ 
Мозесдан шубҳаланган бўлиши мумкин?

---

145
«
100 жумбоқли ҳикоя
»
Етмиш олтинчи ҳикоя