Mavzuni yoritish uchun zarur tayanch iboralari:
-
Oziqa;
-
Oziqalar tasnifi;
-
Dag’al oziqa, shirali oziqa, silos, senaj, sanoat chiqindilari, shulxa,
shrot, kunjara, barda;
-
Chorvachilikdan olingan oziqalar sut va sut mahsulotlari, go’sht-
suyak uni, baliq uni;
-
AEM – ozotsiz ekstraktiv moddalar, uglevodlar, lipidlar, vitaminlar,
makro va mikroelementlar;
-
Oziqalar hazmlanishi, almashinuvchi energiya, oziqalar to’yimligi;
-
Proteinli qo’shimchalar;
-
Mineral qo’shimchalar;
-
Omixta yemlar;
-
Oziqalar sifat koeffisiyenti;
-
Oziqa me’yori va rasioni;
-
Oziqa balansi;
-
Oziqalarni yedirishga tayyorlash;
-
Turli hayvon va parrandalarni oziqlantirishning biologik asoslari;
-
Xo’jalikda oziqa bazasi;
I. Oziqalar deb – hayvonlarning turli to’yimli va mineral
moddalarga bo’lgan talabini qondiradigan, ularning sog’ligi, hamda
mahsuloti sifatiga salbiy ta’sir qilmaydigan moddalarga aytiladi.
Oziqa
hayvonlarning
mahsuldorligini
ta’minlashda, urchish
qobiliyatini saqlashda, ularning salomatligini ta’minlashda katta o’rin
tutadi.
Oziqalar hayvonlar mahsuldorligida asosiy o’rin tutadi, yoki uning
70% oziqalar nisbatiga to’g’ri keladi.
Shuning uchun har bir xo’jalikda mo’l-ko’l yem-xashak bazasini
yaratish hayvonlardan yuqori mahsuldorlik garovi hisoblanadi.
O’zbekistondagi chorvachilik xo’jaliklarida 1 bosh shartli qoramol
uchun 3500-4000 oziqa birligi tayyorlash, chorva hayvonlarini to’kis
oziqalar bilan ta’minlash imkoniyatini yaratib beradi.
Buning uchun har bir xo’jalikda yil boshida hayvonlarning
oziqalarga bo’lgan talabini aniqlab, shu asosda oziqa ekinlarini
joylashtirish kerak.
Oziqa
ekinlarini
yangi
navlarini
joriy
qilish,
ilg’or
texnologiyalardan foydalanish natijasida har gektar yerdan 100-150 s.
oziqa birligi olish choralarini ko’rish kerak.
O’zbekistonda
sug’oriladigan
yerlarning
chegaralanganligi
oqibatida yem-xashak ekinlari uchun to’liq maydonlar ajratishning
imkoniyati yo’q, shuning uchun ko’proq oziqalarni oraliq va takroriy
ekinlar hisobiga yetishtirsa bo’ladi. Ularning har gektaridan 250-300 s.
hosil olsa bo’ladi.
Asosiy xashaki ekinlar bedadan pichan holida 100-150 s.,
makkajo’xoridan poya hisobida 300-400 s., lavlagidan 400-500 s. hosil
olishni ta’minlash zurur.
Tayyorlangan oziqalarni o’z vaqtida yig’ishtirish, tashish, saqlash
ularning sifatiga ta’sir ko’rsatadi, buning uchun har bir oziqani
ko’rsatilgan yo’riqlar asosida saqlash alohida ahamiyat kasb etadi.
Yem-xashaklarni hayvonlarga yedirishdan oldin tayyorlab berish
ulardan samarali, foydalanishning asosiy omilidir.
II. Barcha oziqalar quruq moddalar va suvdan tashkil topgan. Quruq
moddalar o’z navbatida organik moddalar va kuldan iborat.
Organik moddalar esa oqsil, yog’, kletchatka, AEMdan tashkil
topgan. Bundan tashqari uning tarkibida turli xil vitaminlar mavjud.
Suv – oziqaning to’yimligini ko’rsatadi, yoki qancha suv ko’p
bo’lsa uning to’yimligi shuncha kam bo’ladi. Suvning miqdori turli
oziqalarda 15% (pichan, somon), 90% (ildizmevalar) tashkil qiladi.
Kul – oziqalar tarkibida munosib o’rin egallab, unda 60 ortiq
mineral elementlar uchraydi.
Kul makroelementlar – kalsiy, fosfor, kaliy, natriy, magniy,
oltingugurt, xlorlardan tashkil topib oziqalar tarkibida 0,01 dan 1%
bo’lishi mumkin.
Mikroelementlar – temir, mis, kobalt, rux, marganes, yod,
molibden, selen va boshqalar oziqalar tarkibida juda kam miqdorda
uchraydi, lekin muhim o’rin tutadi. Oziqalar tarkibidagi mineral
moddalarning miqdori o’simlikning o’sish jarayoni, yig’ishtirishdavri va
o’simlikning vegetasiyasiga bog’liq. Mineral moddalar hayvonlarning
barcha hujayra va to’qimalar, hamda ularning mahsulotlarining tarkibiy
qismiga kiradi.
Quruq moddada kuldan tashqari organik moddalar mavjud. Ularda
azotli (protein) birikmalar va azotsiz birikmalar kiradi. Azotsiz
birikmalar uglevodlar va yog’lardan tashkil topgan. AEM (azotsiz
ekstrativ moddalar) esa kraxmal va qanddan iborat.
Azotli birikmalar – oziqalarning asosiy tarkibiy qismi hisoblanib
organik moddalar tarkibiy qismini tashkil qiladi.
Azotli birikmalar – xom protein – oqsil va amidlardan iborat.
Proteinli birikmalar oziqalar tarkibida alohida o’rin tutadi, chunki uni
yog’ yoki uglevodlar bilan almashtirish mumkin emas. Protein hayvon
tanasida oqsil manbai bo’lib hisoblanadi. Modda almashinuvida oqsil
almashinuvi alohida o’rin tutadi.
Amidlar ular oqsil tabiatdagi moddalarga nisbatan oddiyroq
tuzilishga ega bo’lib, ular ammoniy birikmalaridan tortib, mochevina va
alkoloidlarga bo’linishi mumkin.
Oqsil tizimiga kirmagan azotli birikmalar aminokislotalar holida
bo’ladi. Amidlar oqsillarni sintezida oraliq mahsulot bo’lib hisoblanadi.
Proteinga boy oziqalarga ko’k dukkaklilar, dukkakli o’tlar pichani,
dukkakli donlar va kunjara, shrot kiradi.
Uglevodlar – o’simlik oziqalarida ko’p bo’lib 70-80% tashkil qiladi.
Hayvon organizmida esa ozma-oz qand va glikogen moddasidan boshqa
uglevodlar (0,2) kam uchraydi. Buning sababi o’simlik hujayralarining
qobig’i sellyulozadan, hayvon hujayrasining qobig’i esa oqsildan tashkil
topgan. Bundan tashqari o’simliklar zaxiralarni kraxmal holida saqlasa
hayvonlar esa yog’ holida saqlaydi.
Uglevodlarga qand, kraxmal, kletchatka, pentoza va organik
kislotalar kiradi.
Monosaharidlarga pentoza va geksoza kiradi. Geksozadan eng
muhimi glyukoza va fruktoza hisoblanadi.
Polisaharidlarga kraxmal va kletchatka kirib ular shirin tamga ega
emas.
Oziqalarni baholashda kletchatka alohida hisobga olinadi, ayniqsa
«xom kletchatka» asosan sellyulozadan iborat.
Lipidlar – ular o’simlik va hayvon to’qimalarida mavjud. Ular
suvda erimaydi, lekin oddiy organik erituvchilarda eriydi, ular benzin,
efir, xloroform. Oddiy lipidlarga yog’lar, murakkab lipidlarga
fosfolipidlar kiradi.
Yog’lar o’simlik va hayvonlar tarkibida bo’lib energiya manbai
hisoblanadi. Oziqalar tarkibidagi yog’ bo’rdoqi hayvonlar yog’ining va
sut yog’ining sifatiga o’z ta’sirini o’tkazadi. Yog’ hosil bo’lish uchun
manbaa uglevodlar va proteinlar bo’lishi mumkin.
Vitaminlar hayvonlarga kam miqdorda kerak bo’lsa ham ularning
salomatligini, urchish qobiliyatini saqlashda, mahsuldorligi ko’payishida
muhim ahamiyat kasb etadi.
Rasion tarkibida ba’zi vitaminlarning yetishmasligi ularning
biologik jarayonlariga salbiy ta’sir qilib hayvonlarning kasallanishi,
urchish qobiliyatini va mahsuldorligini pasayishiga sabab bo’ladi.
Vitaminlar yog’da va suvda eruvchi guruhlarga bo’linadi.
Birinchisiga A, D, Ye, K, ikkinchisiga V majmuadagi va S vitaminlar
kiradi. K.-x. hayvonlari uchun ko’proq yog’da eruvchi vitaminlar
ahamiyatliroqdir.
Vitamin A – (retinol) – ko’proq hayvonat mahsulotlarida uchraydi:
sut, tuxum, baliq, jigar.
Vitamin A oqsillar, lipidlar va uglevodlar almashinuvida
qatnashadi.
Vitamin D – o’simlikda faol shaklda bo’lmaydi, mineral moddalar
almashinuvida qatnashadi.
Vitamin Ye tokoferol – ko’payish vitamini.
V guruh vitaminlar orginizmlar modda almashinuvida muhim o’rin
tutadi. Ushbu vitaminlar ko’plab fermentlar tarkibiga kirib organizmda
kechayotgan almashinuv jarayonlarida qatnashib uni boshqaradi.
Bu majmuadagi vitaminlardan hayvonlar uchun eng zarurlari
kobalamin, tiamin (V
1
), riboflavin, pantoten kislotasi (V
3
), nikotin
kislotasi, xolinlar hisoblanadi.
Oziqalarning tarkibi va to’yimligiga quyidagi omillar ta’sir qiladi:
1.
Iqlim sharoiti.
2.
Tuproq.
3.
O’simlikning yetilish bosqichi (vegetasiya fazasi).
4.
O’g’itlar.
5.
O’simliklarning turi va navi.
6.
Agrotexnika.
7.
Tayyorlash usullari.
8.
Oziqalarni saqlash.
Oziqalarning hazmlanishi muhim ahamiyat kasb etadi va quyidagi
formula asosida topiladi:
100
Do'stlaringiz bilan baham: |