Ishdan mahrum bo`lgan shaxslarning ijtimoiy kafolatlari

Ijtimoiy himoyaning ushbu tamoyillaridan kelib chiqib aholini ekologik xavflar, milliy-etnik ziddiyatlar, qurolli-jinoiy tajovuzlar, diniy zo’ravonliklar, siyosiy ta’qiblar, ma’muriy laganbadorlik va g’oyaviy tazyiqlardan ham himoyalash nazarda tutiladi.

O’zbekiston amalda bo’lgan ijtimoiy himoya qayd etilgan modellarga aynan o’xshashdir, degan xulosani keltirib chiqarmaydi. Sababi, mamlakatimizda aholini ijtimoiy himoyalashning tartibga solinishida davlat tuzilmalari qatorida faoliyat yuritayotgan fuqarolarning o’zini-o’zi boshqarish organi – mahallalar o’z xususiyatiga ko’ra noyob hodisa bo’lib, ijtimoiy himoya vakolatlarining ma’lum qismini ularga rasman yuklatilishi davlat ijtimoiy siyosatini to’ldiruvchi samarali mexanizmning shakllanishiga turtki bo’ldi. Darhaqiqat, tegishli hududda yashovchi aholining turmush tarzi, ulardagi muhtojlik darajasi to’g’risida aniq va ravshan ma’lumotga ega bo’lgan mahalliy boshqaruv organlari bir tomondan davlat mablag’laridan o’rinli foydalansa, ikkinchi tomondan mahalliy mablag’larni ishga solish orqali aynan muhtoj qatlamlarni yo’naltirilgan maqsadli ijtimoiy himoyalash imkoniyatiga egadirlar. Xullas, mahalliy o’zini-o’zi boshqarish organlari tomonidan amalga oshirilayotgan ijtimoiy himoya kamchiqim va qulay tizim sifatida mahalliy aholi hamda rasmiy davlat organlari o’rtasidagi muhim vositachi, bog’lovchi bo’g’in vazifasini bajaradi hamda mamlakatda demokratik jarayonlarni jadallashtirib, fuqarolik jamiyatini shakllantirishga xizmat qiladi. Bandlik mohiyatidan kelib chiqib, xulosa qiladigan bo’lsak, ijtimoiy siyosat o’zaro aloqalar va munosabatlarning shunday murakkab tizimidirki, ularning yalpisi davlatning o’z fuqarolariga nisbatan olib boradigan aniq harakatlarida namoyon bo’ladi.

O’zbekiston amalda bo’lgan ijtimoiy himoya qayd etilgan modellarga aynan o’xshashdir, degan xulosani keltirib chiqarmaydi. Sababi, mamlakatimizda aholini ijtimoiy himoyalashning tartibga solinishida davlat tuzilmalari qatorida faoliyat yuritayotgan fuqarolarning o’zini-o’zi boshqarish organi – mahallalar o’z xususiyatiga ko’ra noyob hodisa bo’lib, ijtimoiy himoya vakolatlarining ma’lum qismini ularga rasman yuklatilishi davlat ijtimoiy siyosatini to’ldiruvchi samarali mexanizmning shakllanishiga turtki bo’ldi. Darhaqiqat, tegishli hududda yashovchi aholining turmush tarzi, ulardagi muhtojlik darajasi to’g’risida aniq va ravshan ma’lumotga ega bo’lgan mahalliy boshqaruv organlari bir tomondan davlat mablag’laridan o’rinli foydalansa, ikkinchi tomondan mahalliy mablag’larni ishga solish orqali aynan muhtoj qatlamlarni yo’naltirilgan maqsadli ijtimoiy himoyalash imkoniyatiga egadirlar. Xullas, mahalliy o’zini-o’zi boshqarish organlari tomonidan amalga oshirilayotgan ijtimoiy himoya kamchiqim va qulay tizim sifatida mahalliy aholi hamda rasmiy davlat organlari o’rtasidagi muhim vositachi, bog’lovchi bo’g’in vazifasini bajaradi hamda mamlakatda demokratik jarayonlarni jadallashtirib, fuqarolik jamiyatini shakllantirishga xizmat qiladi. Bandlik mohiyatidan kelib chiqib, xulosa qiladigan bo’lsak, ijtimoiy siyosat o’zaro aloqalar va munosabatlarning shunday murakkab tizimidirki, ularning yalpisi davlatning o’z fuqarolariga nisbatan olib boradigan aniq harakatlarida namoyon bo’ladi.