24
2.4. Институционал ўзгаришлар ва институтларнинг
ўзаро боғлиқлиги
Институтлар қандай ишлаётганлигини, нима учун улар асрлар мобайнида
мавжуд бўлиши ва ривожланишини, уларнинг “ҳаётийлиги” ёки барқарорлигини
тушуниш учун институционал ўзгаришларга олиб келувчи сабабларни ўрганиб
чиқиш лозим.
Жамиятнинг ривожланиш жараёнида институтлар шаклининг ўзгариши рўй
беради. Агар расмий қоидаларни у ёки бу қонун, фармонни қабул қилиб ўзгартириш
мумкин бўлса, анъаналар ва урф-одатларда ифодаланадиган норасмий чекловларни
бир кунда ўзгартириб ёки тугатиб бўлмайди. Улар яна узоқ вақт амал қилишда ва
жамият ривожига таъсир кўрсатишда давом этади.
Бироқ институционал тизимнинг ўзида доимий равишда ўзгаришларга эҳтиёж
сезилиб бўлиб туради. Т.Вебленнинг таъкидлашича, институционал ўзгаришларнинг
асосий сабаби шаклланган институтлар билан ўзгарган
шароитлар, ташқи муҳит
ўртасидаги ўзаро номувофиқлик ҳисобланади [40].
Д.Норт [40] институционал ўзгаришлар субъекти сифатида якка тартибдаги
тадбиркорни, институционал ўзгаришлар манбаи сифатида эса нархлар нисбатидаги
фундаментал силжишларни ажратади.
Ўзгаришлар механизми қуйидагича: нисбий нархлар таркибидаги силжишлар
ишлаб чиқариш омилларининг нархлари ўртасидаги нарх улушига,
ахборот
қийматига ва технологиялардаги ўзгаришларга таъсирни назарда тутади. Ушбу
ўзгаришлардан айримлари экзоген хусусиятга эга (инқироз, эпидимия ва ҳ.к.), бироқ
аксарият ўзгаришлар эндоген хусусиятга эга бўлиб, инсонларнинг жорий фаолияти
кенгайиши натижаларини акс эттиради. Нархлар нисбатидаги фундаментал
ўзгаришлар вақт ўтиши билан хатти-ҳаракат эски одатларининг ўзгаришига ва
инсонлар томонидан хатти-ҳаракат стандартларини ҳосил қиладиган омилларнинг
аглаб етилишига олиб келади. Бироқ, нархлар ўзгаришининг ғояларга
таъсири
даражаси тўғрисидаги масала ҳозирча кам ўрганилганлигича қолмоқда.
Д.Нортнинг фикрига кўра [46], мафкура институционал ўзгаришларнинг яна
бир манбаи ҳисобланади. Мафкура деганда у инсонлар улар орқали атрофдаги
оламни қабул қиладиган ва баҳолайдиган субъектив моделни тушунади.
Мафкуравий майиллик ҳам иқтисодий ҳисоб-китоблардан ҳоли эмас: оламнинг
субъектив манзараси кимнингдир фойдали имкониятларини чегаалаши қанчалик
катта бўлса, уни қайта кўриб чиқишдан манфаатдорлик шунчалик кучли бўлади.
Шундай қилиб, институционал ўзгаришлар техника тараққиёти, янги
бозорларнинг очилиши, аҳоли сонининг ўсиши ва ҳоказолар, яъни улар натижасида
ташкилий ва институционал ўзаро ҳамкорликнинг илгари мувафақиятли
фаолият
кўрсатган алоҳида шакллари “фойдасиз” бўлиб қоладиган жараёнлар оқибатида юз
бериши мумкин. Янги расмий нормалар ўрнига бошқалари қабул қилинади,
норасмий нормаларга амал қиладиган инсонлар сони камайиб бориши билан улар
аста-секин йўқолиб боради.
Институтлар пайдо бўлишининг ўзига хос жиҳатлари шундаки, улар ўзлари
пайдо бўлишидан аввал амал қилган нормалар ва шароитларга боғлиқ ҳисобланади.
Шу тариқа, ҳар қандай янги институт, мавжуд иқтисодий ёки ижтимоий шароитлар
(институционал матрица) томонидан белгилаб берилади. Институционал
25
ўзгаришлар сезиларсиз тарзда кечиши ҳам, ёки ўзгаришлар,
жамиятдаги мавжуд
ижтимоий-иқтисодий тизимнинг тезда такомиллашувига олиб келиши ҳам мумкин.
Институционал ўзгаришлар эски ва янги институтлар ўртасидаги ўзаро
боғлиқлик хусусияти ҳам катта роль ўйнайди. Д.Норт боғлиқликнинг қуйидаги
турларини таъкидлайди [46]:
Биринчиси – ривожланишнинг аввалги йўлига боғлиқлик – чуқур алоқа, янги
институтларнинг фақатгина эски институтлар негизида пайдо бўлишини
таъминловчи янги институтларнинг эски институтларга кучли боғлиқлиги.
Икинчиси – мутлақ янги институтларнинг пайдо бўлишига бўшлиқ
мавжудлиги орқали белгиланадиган нисбатан камроқ.
Боғлиқликнинг ушбу икки хили эволюцион хусусиятга эга, чунки эски
институтлардан янги институтларга ўтишда изчилликка амал қилинади. Эволюцион
ўзгаришлар жиддий иқтисодий ларзалар содир бўлмаган ва уларнинг жаҳон ишлаб
чиқаришидаги
улуши
устун
бўлган
бозор
иқтисодиёти
ривожланган
мамлакатларнинг институционал тизимларига хосдир. Изчиллигига қарамай
эволюцион ўзгаришлар сифат жиҳатдан илгари силжишларни истисно этмайди –
миқдорий-сифат ўзгаришлар диалектикаси ўз кучида қолади.
Д.Норт томонидан ажратилган боғлиқликнинг учинчи хили –
эски ва янги
институтлар ўртасида яққол алоқа (боғлиқлик)нинг мвжуд эмаслиги – инқилобий
хусусиятга эга. Инқилобий ўзгаришлар жамият ривожланишининг аввалги ўзгариш
чизиғига амал қилишни назарда тутмайди ва тафаккур тарзи одатлари ва
анъаналарининг тубдан ўзгариши билан кузатилади.
Ҳатто иқтисодий тизим самарадорлигининг ошишига хизмат қилувчи
инқилобий ўзгаришлар ҳам аҳолининг кўплаб гуруҳлари учун жиддий ижтимоий
оқибатларни келтириб чиқариши мумкин. Бунга бир яққол мисол тариқасида ХV-
ХVIII асрларда Англияда рўй берган аграр соҳадаги туб бурилишлар билан боғлиқ
институционал ўзгаришларни келтириш мумкин.
Do'stlaringiz bilan baham: 
