Ijtimoiy madaniy faoliyat

Ёдда тутинг! 
Шекспирнинг адабий фаолияти 3 та даврга бўлинади. 
Ижодининг биринчи даври: (1590-1601) 
Иккинчи даври (1601-1608) 
Учинчи даври (1608-1612) 
Ҳаммаси бўлиб Шекспир иккита достон 154 та сонет ва 37 та песа 
яратган. 
o`z g‟oyalarini targ‟ib qilishda eng avvalo san`at va adabiyotdan foydalandilar. Angliya Renessans 
adabiyotining tadrijiy taraqqiyot bosqichlari quyidagicha belgilanadi: 1-bosqich – XV asrning oxiri 
va XVI asrning 60-70 yillari. 2-bosqich – XVI asrning oxiri XVII asrning boshlari. 3-bosqich – XVII 
asrning boshlari (aniqrog‟i 1616 yildan) shu asrning 40-yillarigacha. Bu bosqichlarning har biri 
o`ziga xos xususiyatlarga egadir. Birinchi bosqichda gumanistlar antik dunyo madaniyatini qiziqib 
o`rganadilar, uning hayotbaxsh taraqqiyparvar g‟oyalarini targ‟ib qiladilar, shuningdek, o`rta asrlar 
moralitesidan foydalanib tragediya va komediya janrini yaratadilar. Ikkinchi bosqichda Angliya 
gumanistik adabiyoti gullab yashnaydi, uning ulug‟ namoyandalari etishadi va ular davrning muhim 
ijtimoiy muammolarini ko`taradilar. Uchinchi bosqich teatrlarning yopilishi va Renessans 
g‟oyalarining tanazzuli bilan tavsiflanadi. Angliya Uyg‟onish adabiyoti uchun eng xarakterli bo`lgan 
adabiy tur, bu – dramatik turdir. Biroq XV-XVII asrlarda epik turda ham bir qator salmoqdor asarlar 
yaratildiki, bular, eng avvalo, Tomas Mor (1478 – 1535)ning “Utopiya”(1516), Frensis Bekon (1561 
– 1626)ning “YAngi Organon” (1620) romanlaridir. Ularda mualliflarning shu davr Angliya 
jamiyatiga tanqidiy munosabatlarigina aks etib qolmay, balki ularning ijtimoiy ideallari ham 
ifodalanadi.
Uyg‟onish davrining teatri XVI asrning 2-yarmidan boshlab rivojlandi. Bu davrda ingliz 
gumanist dramaturglari xalq teatri va antik teatr elementlarini sintezlashtirgan Angliya milliy 
dramaturgiyasini yaratdilar. XVI asrning 60-70 yillariga qadar Angliyada teatr tomoshalari sayyor 
bo`lib, 1576-ilda dastlabki doimiy teatr binosi barpo etiladi. XVI asrning oxiriga borib birgina 
Londonning o`zida bunday teatrlar soni 9 taga etadi. Bu o`sha davr sharoitida teatrning ijimoiy roli 
naqadar yuqori bo`lganligini ko`rsatadi.