Ijtimoiy hodisa deyiladi. Til jamiyat a’zolari yordamida shakllantirilib, rivojlantirilib boriladi. Til birliklari

§ Tutuq belgisi (’)
1. Tutuq belgisi, unli tovushdan keyin kelsa, shu unlini cho‘zishga xizmat qiladi va shu bo‘g‘in urg‘uli hisoblanadi: Má’no, dá’vo, tá’na.

2. Tutuq belgisi undosh tovushdan keyin kelsa, shu undoshni keyingi unlidan ajratishga xizmat qiladi: San’at, mas’ul, mas’ud, jur’at, mash’um, mash’ala.

3. Agar so‘zda s va h undoshlari yonma-yon kelsa, ularni sh harfiy birikmasidan farqlash uchun orasiga qo‘yiladi: Is’hoq (ism), as’hob (do‘st, o‘rtoq), mus’haf (sahifalangan Qur’on).

4. O‘ unlisidan keyin tutuq belgisi qo‘yilmaydi: мўъжиза – mo‘jiza, мўътадил – mo‘tadil, мўътабар – mo‘tabar.

5. Quyidagi so‘zlarda tutuq belgisi bordek tuyulsa ham, qo‘yilmaydi: voqe, tole, mone, taassurot, taajjub, taalluqli, taqiqlamoq, mo‘tabar, tama, tamagir, shafe…

6. Tutuq belgisini farqlamaslik paronimlik hosil qiladi:

qal’a (imorat) – qala (fe’l) da’vo (arz, murojaat) – davo (shifo)

san’at (kino, qo‘shiq, ism) – sanat (fe’l) she’r (lirik janr) – sher (hayvon)

sa’va (qush) – sava (savala, urmoq fe’li) ta’rif (maqtov) – tarif (bir xil narx)

tal’at (yuz, chehra) – talat (fe’l) ta’na (gina) – tana (gavda)

sur’at (tezlik) – surat (tasvir)