Ибрагим юсупов бахыт лирикасы

4. Еле есимде сол балалық қиял 
Ойласам кулким келер— 
есимнен шықпас ҳеш-те,
Тамаша қиялларым — 
ойлаған бир куни кеште:
Жаз куни. Сабақ птип, 
хошласып досларменен
Мектептен мен-де қайттым, 

---

23 
қуяш-та батгы асте. 
Бурылып жол бойынан — 
ҳартурли гуллер терип,
Озимше бир нарселер 
сойленип губирленип,
Кешки жел, жасыл дала 
алып қашты қиялымды
Бир маҳал сол қиялдынг 
жетегинде кеттим ерип: 
...Мне мен ер жетиппен, 
арадан жыллар откен,
Коп ктап козден отип, 
коп оқу орны питкен.
Журт бари айтысады 
"блимли зор жгит" деп,
Ҳурметин ақлауға енди 
албетте уақыт жеткен. 
Жгерли жаслығымды 
жетелеп жыллар отти,
Жазушы болдым, жырларым 
коп жерге тарап кетти,
Қаҳарман халқ уллары— 
созь еткен геройларым,
Поэма, романлардынг — 
енг сонгғы бабы питги. 
Барлық жер айтар корсе 
"жазушымыз киятыр"деп 
Шғармамды қызлар оқыр: 
"мнадай… туратур …" деп. 
Сонгғы айда жазылған 
пьесамды еситкенде,

---

24 
"Сахнаға қояйықлап" 
жалынар театр кеп. 
Жасы улкенлер ҳурметлейди 
арқамнан қаға-қаға
Уялып бас изеймен, 
"рахмет—деймен — аға"
"Делегат болдынг" дейди 
союздынг баслығы келип,
Самолѐт таяр мне, 
ал, уштым Москваға! 
Аспанда баратырман, 
Асығып соғар журек,
Кеулим альш ушар 
"Москва —анажан!" деп,
"Кремль—Кремль! деп 
қуанып бақыраман
Қарайман "самолеттен" 
томенге енгкейип кеп. 
Бир мақальде ... қулағыма— 
"додоть!" деген унь уласып,
Албырап шоршып кеттим, 
жбердим козимди ашып,
Аспан деп ойлағаным— 
жол екен, зорға қалдым,
Устиме бир машина — 
келип қалыпты зулап басып. 
Машина патпенен келип 
қағып кетсе усыманда,
"Масьсаған, жолдас делегат!" 
қиял болып-па усыннан-да!

---

25 
Жургизбей қурғақ қиял 
қалыпты геугим тусип,
Англамай отип кетиппен 
уйимнинг тусынан-да. 
Уялып-озь озимнен кулемен, 
адам билмес.
Жумақ сол: қиял досқа — 
коп берилу даркар емес.
Брақта: "бул қиялым 
шынлыққа асады"деп
Сол жерде озь-озиме 
усылай қылдым кенгес. 

1946-жыл, Чимбай, Азат аулы.