Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

ташлабюгурибқолди.
Заҳарни заҳар кесади деганларидек,куйган жойга ароққа
бўктирилган сочиқ босиб,шўрликкинани ичкарига олиб кириб
ётқизибқўйишди.Аввалбошдантожиклараёлларниўзаротақсимлаб
олишганшекилли,кўнгилсизликданкейинуларданбирижаҳлланиб,
ҳафсаласи пирқиёфадашеригигақўл силтаб,эшикни тарақлатиб
ёпибкўчагаравонабўлди.Иккинчиаёломадли“жуфтиҳароми”билан
қўлтиқлашиб,Маринагаэзгутилакларизҳорэтиб,хайрлашиб,кўчага
чиқибкетишди.
“Бекажон”билан дастурхонга фотиҳа ўқиб,идиш-
товоқларни
йиғиштириб, хонани шамоллатдик. Нима қилай, ҳарна бўлса
“янгам”нингтуғилганкуни.
.
.
Хонамгатушиббош оғриғигақаршиаччиқчойдамлаб,босиб-
босиб икки пиёла ичдим.Қарасам,оббо,телефонимни унутиб
қолдирибман.СуратгаолганимданкейинЖонтемирбиркўрай-
бир
кўрайлабқўлимдантортиболганди.Яначор-
ночорқайтибчиқдим.
Эшикнитақиллатибчақирдим.Ҳечкимовозбермади.Ичкарикириб
некўзбиланкўрайки,учаласиҳам биттатўшакдабараваржўровоз
хурракотиб ётибди.Уёқ-
буёққақараб,телефонимни тополмадим.

---

173
Ноилож “
йигитнигули”ечибқўйганкийимларнипайпаслабқидира
бошладим.Шимчўнтаклариникўрдим–телефонйўқ.
Бирвақтқарасам,кўйлагинингкўкраккиссасидўппайибтурибди.
Қўлсолсам–бирдастапул.Бирпасқарабтурдим:олайми,олмайми?
Олсам-
у,билибқолишсашармандаишармисорбўламан,олмасам,бу
пулларйўлқарабкиртайганболаларинингризқи.
.
.Барибирқаердаги
ҳаром-
харишгасовурибюборади.
Титраб-
қақшаб,пулниолдим.Буумримдақилганилкваохирги
ўғрилигим бўлди.Биринчиборбегоначўнтаккақўлсуқдим.Бошқа
кийимларидантелефонҳам,пулҳамчиқмади.Орқамгақайтамандеб
атрофгақарасам,телефонимдеразарахидаэкан.Шошилинчолдиму
эшикданотилибчиқдим.Мениҳечкимкўрмади,ҳечкимпайқамади.
Хонамгатушибпулнисанадим:ўттизбешмингтўртюзрубль.
ДарҳолРухсорагасимқоқиб:
–Менбириш қилибқўйдим,ҳечкимгаайтмайсанми?–дедим
ҳовлиқиб.
–Йўқ,айтмайман,–дегануйқусирагановозкелдиутомондан.
–Қасамич!
–Менгаишонмайсанми?–дедитовушсергакланиб.
–Қасамичсангишонаман!
–Нимадебқасамичай?
–Учтаболангниўртагақўйибқасамич!
Рухсораонтичганбўлди.
–Менўғриликқилдим!–дедимтитроғимқайтауйғониб.
– Нима ўғирладинг,худодан қўрқмадингми?– деди Рухсора
қўрқа-
писа.
– Эрингни чўнтагига тушдим.Эртага номингга юбораман,–
десам,бирданхурсандбўлибкетиб:
–Иби-
и,жонингданайланай,Бону,қандайкалланггакелдибуиш?
Қаерда.
.
.ўғирладинг?–дебсўрадиҳаяжонланиб.
Бугун Маринанинг туғилган куни эканлигини, бўлиб ўтган
томошаларниса-
алқоғозгаўрабайтиббердим.
–Ажабқипсан,боплабсан!Бупулларменингтирикетимларимни
насибаси.Буўғрилик эмас,савоб.
.
.– Рухсоранинговози ичидан
узилиб-
узилибчиқди.
–Билмадим,лекинқўрқяпман.
.
.

---

174
–Ҳечкимгаайтмайман.Қўрқма,ўртамиздақолади.
.
.Ўзимизни
пулгақанчабўлади?–дебсўрадибироздансўнгўзигакелиб.
–Анча!Миллионданошади.
.
.Чирт-
пиртқилибйўқотибюборма.
Бирортасигирол–рўзғорингникўтаради.Ортибқолса,товуққил.