Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

.
.
Тушдан кейин иккитатилло занжирини олиб,жуҳуд бозорига
бордик. Кўзи қотган бозоргирлар соф олтиндан ясалган
тақинчоқларни ерга уриб, авраб, ялиниб-
ёлвориб, раҳмимизни
келтириб,гумонбаҳогаилибкетишди.
–Ҳарсафаракангниолдигаборишгабирмилёнданкўпроқпул
кетяпти,–дедиопамўзигаўзигапиргандек.
–Опажон,биламан,сизгаоғир,лекинбукунларҳамўтади.Ишга
киришингизкерак,муаммоларнибуйўлбиланҳалқилиббўлмайди,–
дедим.
– Ўзим ҳам шуни режалаштириб турибман.Бетим қолмади
бировларданпулсўрашга,–дедиопамюзимгақарамай.
Кейинтаниш-
билишлариданиш суриштирдик.Икром акамнинг
қамоқдалигиниэшитганраҳбарборки,эшикниюзимизгатарақлатиб
ёпаверди:“
Биздақисқартиш,тайёришчиларнибўшатяпмиз.
.
.
”

---

106
Шаҳарнингнаригичетидагибирмактабданчоракталикишчиқди:
қип-
қизил майнавозчилик– ойлигингбир ҳафталикйўл кирангга
етмайди.
.
.
Дорилфунунгакотибабўлибрасмийлашаётган жойидакимдир
акамиз “
жиноятчи”лигини шипшитиб қўйган экан,эртаси декан
ўдағайлаб берибди: “
Нима, бу ерда каллакесарлар тўдаси
тузмоқчимидинг?Мениям тортиб кетмоқчимидинг?Ўв,адашдинг,
менхалқимгасодиқодамман,бор,тошингнитер!
”
Шифохонагафаррошликкаҳамолишмади:“
Иш?Ишотлиққайўғу,
сизларяёвкепсизлар.
.
.
”дедитарвузютгандайюмалоққоринмаъмур
кўзларинигўлайтириб.
Опамҳамалам,ҳамғазабгатўлиб,“Бўлди,буларнингберадиган
бебарака пулига қараб болаларимни қақшатиб қўймайман,ундан
кўрагўммапиширибсотаман”,деди.
***
1февраль
Менҳамишгакиришимкерак.
Шоираопамгаёрдамберишимшарт.Онамга:
–Шаҳардаишламоқчиман,–десам,узоқўйланиб:
– Сенингуйда бўлганингяхши.Ўзингўқиган мактабда дарс
бераверасан,–деди.
Индамай рози бўлдим.Чунки икки-
уч кун олдин акам четга
ишлашга кетган,уйда икки жияним ва янгам қолганди.Онам
янгамнингқўлигақарабқолишинимаъқултопмадим.
ЎзвақтидамактабдиректориТўрақуламакинидадам ўқитган,
ёшлигимиздабайрамкунларикелибқутлаб,хабаролибкетарди.Сал
таранг қилди-
ю,охири ўриндошликка ишга олди.Бешинчи “
Б”
синфигараҳбарвамактабхотин-
қизларқўмитасираисигаёрдамчи
этибтайинландим.
“Хўшболаларнингимкониятиниюзагачиқаришучуннимакерак
бўлади,Бону?”
“
Меҳр.
.
.меҳнат.
.
.
”
Дадамбиргапникўптаъкидларди:
“
Ўқувчиниўзболангдайкўрсанг,уҳам сениўзонасидайяхши

---

107
кўради.Яхши кўрдими,назарингга тушишни,сен ҳам уни яхши
кўришингниистаб,биринчибўлибсенингдарсингнитайёрлайди.
.
.
”
Менболаларгабормеҳримнибердим.
Фикри-
зикрим уларнинг қум босган идрок булоғи кўзини
қўмитишбўлди.
Янададам:
– Ҳурмат ҳам ғалабага ўхшайди. Худди жангда ғалаба
қозонилганидек,иш жойингда ҳурмат қозонасан.Бу осон эмас.
Урушнимуддатианиқбўлишимумкин,лекинишдаҳурматтопишучун
соатгақарамасданишлашкерак.
Аста-
секин ўқувчиларим менгаэликди.Энди улар юз-
кўзимга
ачиниш ва ҳадикда эмас,нима десам экан,ихлосми,эътиборми,