Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

Табиб бува беморларни ялпиз (
хулбўй)билан даволар экан.
Бизданташқариҳам бирқанчабеморшифоизлабкелган,навбат
турнақатор.Табиббилангаплашиб,келишиб,бируйгажойлашдик.
Ўнтўрткунётибдаволандик.Асосаночқоринганаҳорбиркоса
малҳам ичиради.Эрталаб беморлар учун махсус ерга қурилган
тандирларгаўтинқалабёқибюборадиютандирқизиганданкейинсув
сепиб оловни ўчиради.Сўнгбир одам сиғадиган жой қолдириб,
тандирниялпизбилантўлдиради.Анашуқайноқ“
ҳаммомча”гакириб,
тандирсовигунчаётасиз.
.
.
Терисига тошма тошган,суяги оғриган,буйрак касаллигига
чалинган беморларанчаси шифотопди.Фақатмендаҳечқандай
ўзгаришбўлмади.
.
.Янауйгабошэгибқайтдик.
КейинАндижонгаТамарадегантабибаёлданшифоизлаббордик.
Опа ўз ҳовлисида балчиқ тайёрлаб,бемор баданга чаплаб,қуёш
тиғигаётқизибқўяркан.Лойқуриганисаритеритортишиб,чунонам
қичишадики,уёқ-
буёғийўқ.Бирҳафталик“лойбазми”данҳамнатижа
кўрмадим.
Қозоққа бориб ўлан айттиришди.
.
. Кўк қўчқор сўйиб қон
чиқаришди,хом терига мени ўраб,шомгача ётқизиб қўйишди.
.
.

---

91
Бефойда.
.
.
Эрлар шоҳи, мазлумлар халоскори ҳазрати Алининг
Шоҳимардонига“Ёнажот!
”дебйўлгатушдик.Буқадамжогабориш
учун қирғизларга тегишли ерларни босиб ўтиш керак экан.Роса
тинкамиз қуриди,улардан кўра ўзимизникилар кўпроқ сарсон
қилишди.
Кўли Қуббонгачиқдик,Ёрдон Азизни зиёратқилдик,оқ эчки
сўйибрасм-
русумларинижойигақўйдик.
ЖувонмардҲамзаҲакимзоданингқабрибошидатиловатқилиб,
қаттолшўрогалаънатларёғдирдик.Шоиргатошотганнобакорларер
биланяксонбўлсиндебдуоқилдик.
Ҳабибулло – худонингдўсти Хожамназар Ҳувайдонингқабри
Чимёнқишлоғидаэканиниэшитиб,йўлимизнишутомонбурдик.
Мозористонни
бамисли
гулистон
дейсиз. Ҳазратнинг
байтларидеканвойирайҳонучечакажибтартиббиланйўлчетини
яшнатиб турар,эшон буванингсолиҳ муридларидек саф тортган
арчаюшамшодларникўрибкўзқувнайди.
.
.
Атиргуллартагиниюмшатибюрганхоксоргинаочиқюзликиши
бизникўриб,кетмониниўрикшохигаилиб,истиқболимизгашошди:
–И-
е,келинглар-
е,хушкўрдик,йўлчарчатибқўймадими?–худди
бизнибирумркутгандекқувончбиланқаршиладиу.
Бирпайтлароёғостиқилинганлаҳадтепасидаҳашарйўлибилан
қўқончауслубдасавлатдормақбарабиноқилинибди.Жорубкаш –
ҳазратнингкенжаворисимайиновоздаКаломуллоўгираркан,мовий
гумбазга тортилган нақши нигорлар аро муқаддас оҳангжаранг
сочар,бумусиқийжилваортиданшоирнингошиқонасатрлариҳам
садобераётгандектуйиларди:
Муҳаббатданмуҳаббатбўлдипайдо,
Муҳаббатсизкишиданқоч,Ҳувайдо!
***
“
Бобожон,менитанидингиз-
а?”
“
Танидим,қизим,танидим.
.
.
”
“
Бирсаволимборэди.
.
.
”

---

92
“
Биламан,қизим.Ҳа,боболарингменбилан,дадасиниэркаси.
.
.
”
***
Бу зиёрат сафаридан кўнгилдан доғлар аригандай қалбимиз
осойиш топди,руҳимизЧимёнрайҳонидекдуркунлашди,баайниҲақ
манзилигаэлтувчиростйўлникўргандекбўлдик.Зоҳирийиллатлар