Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

у,шузаҳотиқайтатортдим.Илғаганим,жудахунукманзара
эди.Унитасвирлабёзишгахудоданам,бандасиданамуяламан.
Эшикни қаттиқроқ қоқдим.Дилбар чиқавермагач,тирқишдан
кампирйиқилганини,аҳволиоғирлигиниайтдим.Ниҳоятзўр-
базўр
чиқди,“Илоё,оғзингданқорақонингқарқирабкелгур!Суякларинг
дўзахни ўчоғига ўтин бўлгур”,деб қарғаниб-
қарғаниб кампирни
қўлтиғидан олди, мен оёғидан кўтардим, икковлашиб ўрнига
ётқиздик.
Кампирянағафлатуйқусигакетди.
–Қари,озғинбўлсаямоғирэкан-
а,Дилбар?–дедимнафасимни
ростлаб.Угапимгаэътиборбермай,зардааралаш:
– Опа,ишингиз бўлса,қўнғироқ қилиб чақиринг,эшигимни
тақиллатибўтиришшартмас,–деди.
–Кечирасиз,шошибқолдим,қўрқибкетдим.Васвасадахаёлимга
келмабди,–дедимузрхоҳоҳангдагўёумас,менгуноҳқилгандай.
–Поччамнибуйрагиоғриётганэкан,малҳамсуртаётганэдим,–
дедикўзларининариолиб.
.
.

---

197
Мен“Малҳамсуришнибунақаусуллариямборэкан-
да,отинча?”
дебниш уришдан ўзимни зўрғатўхтатиб,индамай хонамгакириб
кетдим.
.
.
Эй худо, охири бормикан бу кунларингни? Бунчалар хор
қилмасангмени.
.
.Бунима,синовми?Имтиҳонми буменга?Мен
кимманки,шунчаларкўпазобларгаташладинг?
“
Эйфалак,чархингбузилсин,кимларгахорэтдингмени?!
”
.
.
.Шукетишдаақлданозмасамяхшиэди.
.
.
***
6апрель
“
Поччам”кетганданкейинДилбарбиланўтирибчойичдик.
–Дилбар,мензерикдим.Буердаўтиришданфойдайўқ.Мениш
излайман,–дедимдастурхоннийиғаётиб.
–Қаёқданизлайсиз?Чирсиллаганқаҳратондасизниқайсииш
кутибтурганэкан?Мазақилибқишданчиққунчаяшайвермайсизми
шуерда?Қорнингизтўқ,устингизбутбўлса.Ҳечким сиздан пул
сўраётганийўқ,кунингизўтибтурибди.Опа,хўпденг,баҳордабирга-
биргаишқидирамиз.
– Баҳоргача тоқатим етмайди.Мен кўпчиликка ўрганганман,
югуриб-
югуриб ишламасам,томирларим тортишиб қолади.Кейин,
уйдагиларгапулжўнатишим керак.Агарқишдадам оламандесам,
қишлоғимда онамни дуосини олиб ёнида ўтирардим,– бирдан
оилалиман,иккитаболам бор,деганим эсимгатушиб,– сандалда
жужуқларимни ачомла-
аб,эртак айти-
иб.
.
.– деб қўшиб қўйдиму
кўнглимбузилиб,кўзимданёштирқирабкетди.
– Бўлмаса,кампирни емишини бериб,“
ухлатайлик”,кейин иш
излаймиз.
.
.Шошманг,қурилишдаМуҳиддинакамниқариндошлари
ишлайди.Шуларниолдигаборамиз.Зора-
морасизбопюмуш чиқиб
қолса,–дедиубирозўйсурибтургач.
–Сизниямросажонингизгатегдим.Яхшиси,сизкампирингизга
қаранг.Ўзимчиқаман,–дебэтигимникиябошладим.
– Нимагабирданўзгардингиз?Ёкименданхафабўлдингизми?
Опа, худди ёш болага ўхшаб аразлайсиз. Дунёқарашингиз
гўдакларникидай,–дебкампирни“
аллалаб”,кийинибчиқди.
.
.

---

198
Кета-
кетгунча “
почча”си билан ёшликдан бирга қатиқ ялашиб
ўсганини,ўзакасидан яқинроқ бўлиб қолганини ҳикоя қиларкан,
боёқиш умуртқачуррасидардигаучраб,кўпазобчекканини,хуруж
тутгандакелибмалҳамсурдирибкетишиниайтиб,бунданопасининг
ҳам хабардорлигини,мусофирликда оқибат қилиб туришни ўзи