Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

кўнгилчамгакирпинингтиконидайнишдорсўзлартегибкетмайдими?
***
Лайлакқорлопиллабурибтургандаташқаридагишовқин-
сурон
ҳампасаяди.
Дарвоза тақиллагандай бўлди. Чиқиб қарасам,ювилмаган

---

171
қошиқдеккинабўлибЖонтемиртурибди.Авзойимбузуқлигиникўриб,
бирданмуддаогаўтди:Володяамакиданвақтинчабошпанасўраб
беришимниилтимосқилди.
– Менсиздайсубутсизодамнитавсияқилолмайман,– десам,
йиғлаганданберироқбўлиб:
–Қўлимдабирмирим йўқ.Ижараҳақиниҳам беролмадик.Уй
эгасикўчагаитдайҳайдаяпти.
.
.шунгакелдим.
.
.Болаларқайтгунча
бизҳамшуердаяшабтурайлик,–дедиғарибгинатовушда.
Бошэгибмулзамтуриши,ялинчоқоҳангиқаҳримниюмшатди.
Ўртагатушиб,Володяамакиникўндирдим.
.
.
.
Икки-
учкунўтиб,Маринабиланкўчибкелиб,юқориқаватда
яшайбошлашди.
Кам кўришамиз, тўғрироғи, мен имкон қадар юзма-
юз
келмасликкаҳаракатқиламан.
ГоҳидаЖонтемирош ёкибирортансиқтаом пиширса,илиниб
олиб тушади.Овқатини олиб қўйиб,ишчи болаларга узатаман.У
билансуҳбатимизохириболаларигаборибтақалади.Топгангапи:
– Бо,ўзим адойитамом бўлганман,қўй,жигаримниэзма!Сен
бунчаасабингнибузасан?Ишлайман,дедим-
ку!Юбораманпулўша
занглаганэговга,–дейди.
.
.
Биркуниишданкелсам,Жонтемирҳовлидагиўчоққаўтинқалаб,
ошгауннаяпти.Гапнименбошладим:
–Ҳа-
а,йигитнигули,анависочиқнибошингизгаташлаболинг,
ҳовлиданомаҳрамларбор-
а.
.
.
–Эй,айтмашугапингни,бугунМаринаянгангнитуғилганкуни,
юқоричиқ,бирганишонлаймиз,–дедиқўлидагикапгиргаёпишган
сабзинисилтаб-
силтабқозонгатушираркан.
Поччаатайғашимгатегиш учунМаринани“
янганг”,дебатайди.
Мен унга жавобан “
йигитни гули”ёки “бекажон”деб чақираман.
Хуллас,почча-
жиянбинойидайшалойинбўлибқолдик.
Кечкипайтмеҳмонларкелгач,менҳам тепақаватгачиқдим.
Маринаиккидугонасибиланоёқдатуролмайдигандаражадамаст,
бир-
биринингелкасигабилакташлаб,аллақандаймаросимқўшиғини
айқирибкуйлабтебранибўтиришибди.Жонтемирҳам ўчоқбошида
майдалаболаверибқарийб“
пишган”.
Гул кўтарибузрхоҳликбилан икки тожикэркаккирибкелди.

---

172
Ўртадаошданбошқаейдиганнарсақолмаганди.Меҳмонларолиб
келганароқҳам бўшагач,Жонтемирҳовлидагиқўшниболалардан
биригапулбериб,дўконгажўнатди.
Бадмаст давра таомилига кўра аёллар ўйинга тортилди.
Жонтемир билан Марина вальсга тушди.Шу қулай фурсатдан
фойдаланиб“
бахтиёржуфтлик”нисуратгаолдим.Жонтемираввалига
хафабўлди.КейинМаринаниқучоқлаб:
–Мана,олқанчаолсанг!–дедисархушсузилиб.
Менҳамэринмайгинарасмгатуширавердим.
ТожикйигитларМаринанингдугоналарибилантезгиначиқишиб,
шакаргуфторликка ўтиб кетишди.Ўртада ортиқчалигимни сезиб,
ўрнимдантураётгандим,менгахайрлашишучунқўлузатганмалласоч
аёлмувозанатнисақлайолмайдастурхонустигамункибтушди.Ана
томоша!Кийим-
боши,юзию сочи сузма ва палов силқиндисига
қорилди, чойнак думалаб, нариги аёлнинг нақд тиззасидан
юқорироққаағдарилди.Бечорачалабўғизланганчўчқадайчинқириб,
иккалакафтиничовигабосганчакенгуругаўхшабэнгашибжуфтоёқ