Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

Ўтаётган кишининг калласига эса бундай фалсафий фикрлар
келмайди.
–Менгаишонинг,ҳалиҳаммасияхшибўлади.Ўзимизниназарда
тутяпман,оққандарёоқади.Биздакучлишахсларкўп,ҳалиюзага
чиқса.
.
.
–Ажабмас,ажабмас.
.
.
ШаҳарчагаяқинқолгандаВолодяамакигақўнғироққилдим:
–Менкелдим,уйгабораверайми?
–Боравер,боравер,ҳамюртларингбор,калитўзларида,–деган
жавоббўлди.
Етиб келгач,киракаш узуқ-
юлуқ сигнал босди.Уйдан иккита
бегонаболачиқди.
Пулсанаётсам,таксичи:
–Синглим,иккитабегонаэркакичидақоласизми?–дединорози.
–Иккитаэмас,тўртта.Нимақипти?Буларҳамодам.Булардаҳам
опа,сингил,онабор,–дедимсовуққонликбилан.
–Ҳа,нафсҳамбор.Бегонаэркакданҳарбалоникутиш мумкин.
Айниқса,бу ерларда.Биринчи келишингиз эмас экан,биларсиз,
бизникиларқидирибюрибўзимизникиларниқонқақшатишади.Ўзи
қайсиномардсизникўчагачиқарибюборди?–дедиқошлариниуйиб.
–Тақдир,–дедимкулиб.–Насиба.
.
.
– Нимаиш қиласизбуерда,қаердаишлайсиз?– дебсўради
ҳайдовчиузатганпулимганазарсолмай.
–Ўтгансафардўкондаишлаганэдим.Бугал.
.
.билмайманҳали,–
дедим.
–Иттопмасжойларда,ётодамларорасида.
.
.ишингизнитайини

---

161
йўқ.
.
.сизникимгаишонибюборишди?–асабибузилибтўнғиллаганча
машинасини ортга қайирди.– Бу ерда қолмайсиз.
.
.Қолдириб
кетолмайман,–дедисўнгқатъийоҳангда.
– Нимаданхавотироляпсиз?Тўрттаэркакдейсизми?Менўн
еттита йигитбилан бир ярим йил яшадим мана шууйда,– деб
ҳовлигаишорақилдим.
Уменгасиновчанқарабтуриб:
–Бўлишимумкинэмас,унақааёлгаўхшамаяпсиз,–деди.
– Ҳаммааёл ҳам сизўйлаган иш учун келмайди буерларга.
Ҳамманиўзиюхудоси.
.
.–дебмашинаэшигиниочдим.
–Ўзингизгаишонасизми,ҳай?–уҳамэшигиниқиялатди.
– Мабодо терговчи бўлиб ишламаганмисиз? – аччиқ
кулимсирадим.
–Йўқ,ўқитувчибўлганман.
–Адабиётдандарсберганмисиз?
–Йўқ,тарихдан.
–Менҳамўқитувчиэдим,–дедимхўрсиниб.–Тилваадабиёт.
.
.
– Унданегакелдингизбуерларга?Ўқитувчилигингизниқилиб
юраверсангизбўлмасдими?
–Муаммоларим бор,ҳалқилиболай,қайтаман,–дебергаоёқ
қўйдим.Уҳам тушиб,юкхонадансумкаларимниолди-
да,қўлларини
чўнтакларигатиқиббетоқаттурганҳалигийигитларбиланбоширғаб
саломлашди.КейинменбиланБобуряшагануйгачаюкларимниолиб
чиқибберди.Бошсуқибхонаникўзданкечираркан:
–Иштопиб,сизнибуерданолибкетаман,–деди.
– Нима учун,– дедим.– Менга бўлаверади,бу ерда доим
қолмайман-
ку.
–Шунчаки,ватандошбўлганингизучун,бошқагапйўқ,–дебгапга
нуқтақўйди.
–Шунчакияхшиликқиладиганларгаишонмайқўйганман.Яқинда
бу ерга укаларим келади,улар ҳаммаси ўзимни уруғларим.Сиз
хавотир олманг,ўзингиз айтгандай ҳаммаси яхши бўлади,– деб
кираниузатдим.
– Керакмас,қўяверинг,уйим шутарафдабўлгани учун сизни
йўлакайолибкелдим.
Таксист телефон рақамимни олиб,уйдан чиқди-
да,ҳовлида

---

162
турганболаларнингёнигаборди.Уларбилантанишиб:
– Меншуатрофдаоилам биланяшайман,бусинглим бўлади.
Мабодо бирортанг хафа қилганингни эшитсам,уйингга қайтиб