Иқболмирзонинг"бону"романиҳАҚида иқболМирзонинг"Бону"дебномланганроманинингкомпьютер

қайтяпти.
Бироз ўтирдим.Йўқ,бу деворлар тобора авжга минаётган
совуққағовбўлолмайди.
Бошпана топиш илинжида атрофга синчков назар сола
бошладим.Чироқларикўзимниқамаштириббирмашинағизиллаб
ўтдиютезорқагақайтди.Уловданбирэркактушиб:
¬–Ҳа,уйингдазерикдингми,дўндиқ?Бирайлантирибкелайми?–
дедирусчалаб.
Қўрққанимданҳечнимадеяолмадим.Янақайтасўради:
–Кимсан?Нимақилибўтирибсанбуерда?
– Мен ўзбекман.Эримнинг ишдан қайтишини кутяпман,–
миямгакелганбиринчификршубўлди.
Умашинадаўтирганўртоғигабақириб:
–Димка,ўзбекэкан,¬–дейишибиланўртоғитушибкелди.
Иккаласи икки ёнимга ўтирди. Энди қўрқувдан қалтирай
бошладим.Димкадегани:
–Хоҳлайсанмибизбиландалаҳовлигаборишни?Эрингишдан
қайтгунчакелтирибқўямиз,–дедименгачамасолибқараркан.
–Эримҳозиркелади,–дедимғазабвааламдантитраб.
Машинаданбиринчитушганэркак:
–Нимагақалтираяпсан?Қўрқаяпсанми?–дебсўради.
Индамадим.
.
.Қўлинибошимгачўзди.Негадируради,дебўйлаб
билагиданқаттиққисибушладим.Ушеригигақараб:
– О-
о,буни чайирлигини қара!Ўзбеклар кучли бўлади деб
эшитганман,– дея кулди ва,– сочингга хашак илашибди,йўқ,

---

216
сочтўғноғичэкан,синибқопти,и-
е,қонми?–дебкафтимгақонталаш
тўғноғичимни қўйди.Ҳали анави ит билан олишганимда бошим
деворгатеккандайбўлувди,ўшандасиниб,бошимгасанчилсаҳам
сезмабман.Сочим ҳўл дебўйлаганим аслидасилқиган қон экан.
Жароҳатюзакибўлганидантездатўхтаганбўлсакерак.
.
.
Э худо!Буниси нима бўлди энди? Ақлдан озаман ҳозир.
.
.
Ёмғирдан қочиб дўлга тутилдимми? Итдан қочиб бўрига рўпара
келдимми?
Угапидадавомэтди:
–Йиқилдингми?Бировурдими?Негабошингқон?
–Сирпанибйиқилибтушгандим.Пайқамабман.
.
.
–Ҳа,сизларчидамлихалқсиз.Менибиттаўртоғимбор,ўзбекка
уйланган.Манабундайяшашяпти,вў!–деббошбормоғиникўрсатди.
–Бунименганимадахлибор?–дедим.
Уиндамайелкақисди.Димкабўлса:
– Тур,машинагачиқ!Эрталабшуергакелтирибқўямиз,хафа
қилмаймиз. Тушунамиз сени ҳам. Балки, пул учун шу ерда
ўтиргандирсан,–дебчўнтагигақўлсолди.
Ўрнимдансакрабтурибйўлгачиқибкетибман.
–Менфоҳишаэмасман.Айтдим-
ку,эримникутяпман!–бақириб
йиғлабюбордим.Димкаментомонгааста-
секинюрабошлаганди,–
Яқинлашма!Ўзимнимашинанитагигаотаман,–дедим телбаларча
ўкириб.
– Тинчлан,ўзингни бос!Тиш-
ш!– деб кўрсатгич бармоғини
лабигабосиб,ёнимгаяқинкелди,– Агарбузуқбўлмасанг,буерда
турма.Балки,билмассан,бунақапайтдафақатфоҳишаларбекатда
туради.Яна,қизилчакмонкийиболибсан.
.
.Тушундингми?–уикки
кўзинибараварқисиб,“
келишдикми”деганишораберди.
.
.–Эҳтимол,
сен ростдан ҳам эрингни кутаётгандирсан. Лекин бу ҳолатда
ёнингдан ўтган ҳар қандай одам сен ҳақингда биздай ўйлайди,
уқдингми?Йиғлама.
.
.Чоп,уйинггабор,¬–дебмашинаситомонюрди.
***
Қаерларданкелибқолдим-
абупалакатбосганжойларга?Қаёққа
кетяпман ўзи? Қаерга борай? Ҳаммасига нуқта қўйиб,бирорта

---

217
машинанинг тагига ўзимни ташласаммикан? Жонимга тегди
ҳаммаси!
.
.