Huzuridagi davlat va jamiyat qurilishi akademiyasi

Uchinchidan

,  Prezident  Islom  Karimov  esa  mamlakat  jar  yoqasiga  borib  qolgan 

eng  qiyin  va  ziddiyatli  paytlarda  o„z  iqtidorini  ko„rsata  olgan,  o„z  fikrining  va 

g„oyasining  to„g„riligiga  xalqni  ishontira  bilgan  edi.  Bu,  ayniqsa,  Sobiq  Ittifoq 

tarqalishi oldidan yuz bergan jiddiy ijtimoiy-siyosiy jarayonlar – millatlararo nizolar, 

qonli  to„qnashuvlar  va  eng  muhimi  Moskva  bilan  Toshkent  o„rtasidagi  siyosiy 

kurashlarda  yaqqol  ko„zga  tashlangan  edi.  Xalq  mamlakatga  xuddi  ana  shunday 

rahbar  zarurligini,  uni  har  jihatdan  qo„llab-quvvatlash  kerakligini  anglab  olgan  edi. 

Saylovlar arafasidagi barcha siyosiy o„yinlar, jizzakiliklar, zarda qilishlar va boshqa 

xatti-harakatlar  ayni  ana  shu  hayotiy  haqiqatni  tan  olmaslikdan,  hokimiyatga  egalik 

xuruji  tobora  kuchayganidan,  mansab  va  kursiga  jon-jahdi  bilan  intilish  jazavasidan 

kelib chiqqan edi. 

Ko„p nomzodli Prezident saylovlari bugungi hodisa emas. Bu jahon tajribasida bor 

va  demokratik  tamoyillar  qaror  topgan  dunyoning  juda  ko„p  mamlakatlarida  qat‟iy 

tartib va an‟anaga aylangan voqelik. 

Biroq,  ularda  saylovlar  yuksak  siyosiy  madaniyat,  oshkora,  ro„yi-rost  faoliyat 

asosida  o„tadi.  Bir  necha  partiya,  harakat  va  boshqa  siyosiy  guruhlar  nomzodlari 

saylovda  bir  yo„la  ishtirok  etsalar-da,  tabiiyki,  ularning  faqat  bittasi  Prezidentlikka 

saylanadi.  Qolganlar  esa  yana  go„yo  hech  narsa  bo„lmaganday  o„z  faoliyatlarini 

davom  ettiraveradilar.  Umumiy  manfaat  –  mamlakat  va  xalq  manfaati  yo„lida 

birlashib  ketadilar.  Ichki  adovat,  kek  saqlash,  oxir-oqibatda  esa  davlat  to„ntarishini 

amalga  oshirishga  bormaydilar.  Bu  o„sha  nomzodlarning  ham,  ular  tarafdorlarining 

ham va umuman mamlakatda qaror topgan demokratik tamoyillarning ham ma‟naviy 

qiyofasini, siyosiy madaniyatini belgilaydi. 

1991-yilgi  Prezident  saylovlari  xalqimizni  ko„p  narsaga  o„rgatdi.  «Meni  saylang, 

meni  saylang»  qabilidagi  bozorchilikni  ham,  har  qanday  tashkiliy-siyosiy  ishlardan 

xatoliklar  qidirish  yo„li  bilan  «suvni  loyqalatish»  holatlarini  ham  ko„rdi.  Biroq,  u 

sobiq  SSSR  hukumati  jazavaga  tushgan,  kichik  xalqlarga  zug„um  qilayotgan  bir 

paytda o„z hukumatining qat‟iyat bilan ishlaganidan, Moskva  – Toshkent o„rtasidagi 

siyosiy  «jang»larning  ko„pidan  xabardor  edi.  Mamlakatda  sog„lom  g„oya,  ochiq 

siyosiy  hayot  qaror  topayotganini  ko„rib  turardi.  Mustamlakachilikdan  ozod  bo„lish 

va mustaqillikni e‟lon qilishdagi jasoratini qadrlar va ana shunday hukumatga yashash 

qanchalik  qiyin,  mashaqqatli  bo„lmasin,  imon-e‟tiqodi  bilan  ishonar  edi.  Shuning 

uchun ham u saylov kompaniyasi paytida turli siyosiy nayranglarga uchmadi. 

Mamlakatda  vujudga  kelgan  vaqtinchalik  tanglikdan  foydalanishga  urinishlar  ana 

shunday  qizg„in  tus  oldi.  Mustaqillikning  dastlabki  yillari  ijtimoiy-siyosiy  jihatdan 

xalqimizga  bir  qator  qiyinchiliklar  keltirdi.  G„oyaviy  muxoliflar  esa  o„z  xatti-

harakatlari  bilan  uni  tobora  chigallashtirishdi,  mamlakatda  ma‟naviy-ruhiy  vaziyatni 

murakkablashtirishdi.  Ana  shunday  qiyin  va  ziddiyatli  bir  paytda  O„zbekiston 

hukumati  masalaga  jiddiy  qaradi.  Buni  Prezident  Islom  Karimovning  1993-yil  2-3-

---

 

169 

iyul  kunlari  bo„lib  o„tgan  Oliy  Majlisning  X  sessiyasida  so„zlagan  nutqida  yaqqol 

ko„rish  mumkin: