Аслида кафтлари кичир,
Улгуржи пул олмоц учун.
Гу© этиб лутфу карам,
— Булмай десанг сен сира кам,
Садака бер,— дер дам-бадам
Боринг шилиб колмок учун.
Фарзанд тилаб келса жувон,
Айлар кабул мисли шайтон.
Имлар нукул бурчак томон,
Хилватда «дам солмок» учун.
79
Уйнаб турар доим кузи,
Расво, хотинбоздир узи,
Айтган унинг хар бир сузи
Билсанг, пулга цармок учун*
Дустлар, куринг, мулла ёмон, '
Борманг сира хеч у томон.
Ким борса борсин, ногохон —
Дармон куриб, толмок учун.
Муллаю домла элга ёт,
Куйманг унга *е ч эътикод.
Езди бу шеърини М урод
Дилдан рост ran айтмок учун.
М У Х А М М А Д ПИРРИЕВ
КУЙГАН СОКОЛ
ривоят
Кадимда бир Мадраса имоми талабаларга сабок бериб, улар-
ни нукул оят, суръаларни кироат билан чузиб
укишга
ургатар
экан. Шошилганларни эса юлгин хивич билан аямай
тушираркан,
Бир куни сабок чогида фалокат босиб, имомнинг кузи пинакка
кетибди. Боши эгилиб, довот четида липиллаб ёниб турган шам-
дан кукрагига тушиб турган салласининг сепанжи ёна
бошлабди.
Шунда бир талаба кироат билан:
— Мул-ло-миз... сал-лан-гиз..,— дегунича ут лов этиб сепанж-
дан имомнинг соколига утибди.
Имом сапчиб уйгониб, соколини тутамлайман деса, бозиллаб,
ачишиб турган яйдок даханидан булак хеч вако йук эмиш. У «Эх,
соколсиз- имом хам имом буптими?!» деб
жахлга
минганидан
кироат кайтараётган талабани хивчин билан савалай кетибди:
Do'stlaringiz bilan baham: |