Hurmatli Yurtboshimiz 1987 yili O‘zbekiston xalq shoiri Zulfiyaxonimning 80 yoshga to‘lishi munosabati bilan yuborgan tabriknomasida bunday satrlar bor

Shu suhbatdan ko‘ksim to‘lib uyga bordim-da, kechki ovqatdan keyin bolalarimni uxlatib, ularning yonidagi stolimga o‘tirdim. Qancha vaqt o‘tirganimni bilmayman. Qaynonam Komila buvi juda ajoyib, mehribon, jannati ayol edilar… xonam eshigini ochib:

• Shu suhbatdan ko‘ksim to‘lib uyga bordim-da, kechki ovqatdan keyin bolalarimni uxlatib, ularning yonidagi stolimga o‘tirdim. Qancha vaqt o‘tirganimni bilmayman. Qaynonam Komila buvi juda ajoyib, mehribon, jannati ayol edilar… xonam eshigini ochib:
• – Bolam, ancha vaqt bo‘ldi, charchab ketdingiz. Yoting, ertalab ishga boradigan odam, – dedilar.
• – Ayajon, men juda yaxshi o‘tiribman. Siz uxlayvering.
• She’rni bitirdim, oqqa ko‘chirdim, yaxshi kayfiyat bilan ishga jo‘nadim. Lekin ko‘nglim nimagadir ilhaq. Keyinroq bir she’rda yozganimdek:
• She’rim yozib… nuqta qo‘yiboq
• Bir tinglovchi qolaman izlab…
• Ishxonamda yonimdagi besh redaktor o‘z ishlari bilan band. Bir vaqt G‘afur akam kelib qoldilar.
• Men yangi yozilgan “Bahor keldi seni so‘roqlab” she’rini o‘qib berdim.
• Aziz do‘stim, bu o‘sha – hammamizga qadrdon, sevimli bo‘lgan she’r. Keling, uni Zulfiyaxonimdan tinglagan kabi yana takror o‘qiylik:

Salqin saharlarda, bodom gulida,

• Salqin saharlarda, bodom gulida,
• Binafsha labida, yerlarda bahor.
• Qushlarning parvozi, yellarning nozi,
• Baxmal vodiylarda, qirlarda bahor...
• Qancha sevar eding, bag’rim, bahorni,
• O’rik gullarining eding maftuni.
• Har uyg’ongan kurtak hayot bergan kabi
• Ko’zlaringga surtib o’parding uni.
• Mana, qimmatligim, yana bahor kelib,
• Seni izlab yurdi, kezdi sarsari.
• Qishning yoqasidan tutib so’radi seni,
• Ul ham yosh to’kdi-yu, chekindi nari.

G‘afur G‘ulom bilan suhbatga qaytamiz.

• G‘afur G‘ulom bilan suhbatga qaytamiz.
• …Kechinmalar satrma-satr bosib kelib, holdan keta-keta o‘qib tugatdim. She’rni diqqat bilan tingladilar.
• – …Qishning yoqasidan tutib so‘radi seni, U ham yosh to‘kdi-yu, chekildi nari… – dedilar G‘afur aka. – Yaxshi aytibsan!
• Nigohlariga behol boqaman. Ziyrak ko‘zlari jiqqa yosh. Birdan o‘rinlaridan turdilar-da, o‘kirganday buyruqnamo dedilar:
• – Yozma bunaqa she’rlarni, jigarim! She’rga shoir qalbidagi hayajon, bo‘ronlarning o‘n foizigina tushadi. Qolgan to‘qson foizi seni xarob qiladi, singlim! Lekin yaxshi yozibsan, ofarin! – dedilar.
• Yakunlovchi bandni qayta o‘qittirdilar:
• Hijroning qalbimda,
• sozing qo‘limda,
• Hayotni kuylayman,
• chekinar alam.
• Tunlar tushimdasan,
• kunlar yodimda,
• Men hayot ekanman,
• hayotsan sen ham.
• – Mana bu juda soz! – dedilar. – Endi ikki kishi uchun yashab, ikki kishi uchun yozishing kerak. Alamni qalam ko‘taradi. Lekin g‘am-anduhga muk tushib yotish hammaning ham qo‘lidan keladi. Yengishga qodirligingni tabriklayman. Omon bo‘l! – deb chiqib ketdilar.

Charchoqlarimni bahor o‘zining zilol, mayin kaftlari bilan silab o‘tgan kabi yengil o‘rnimdan turdim…”

• Charchoqlarimni bahor o‘zining zilol, mayin kaftlari bilan silab o‘tgan kabi yengil o‘rnimdan turdim…”
• Hayot shiddatli daryo kabi oqaveradi, yangi zamonlarning yangi avlodlari tarixga kirib kelaveradi. Zulfiyaxonim kabi “Baxtim shu – O‘zbekning Zulfiyasiman”, deb faxrlangan va bu iftixorga munosib yashagan insonlar nasllarga ibrat bo‘lib qolaveradi.