Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

ёмон бўларкаи. Одамлар худодаи қор сўраб, уёқ-буёққа 
гогурнб қолишаркан. Катта ўгил билгаи дуоспнц ўқиркан, 
бутул оламга гоҳ шакарқор, гоҳ лайлакқор ёға бошлар- 
кан. Болалар севинишиб:
Қор ёгар, цор ёғар,
Далатрга дон ётар.
Қор ётар, цор ётар,
Уйимизга нон ётар
, —
деб ашула айтишаркан. Негаким, қор кўи ёғса, қирлар- 
да бугдой яхшп упаркан, дарёларда сув кўпаяркаи, қурт- 
ҚУмУРсқалар қоршшг остпга кириб, совуқдан жон сақлар 
экан... Илиқ баҳор келиб, қорлар эриб бптаркан, ерлар 
қуруқшаб қоларкан, 
гиёҳлар қатқалоқ ерни ёрнб чп- 
қолмай қийналаркан, дарахтлардагн куртаклар озгина 
иам бўлсайди, дея осмоина тикпларкан. Шунда иккинчи 
ўғил дуо ўқирган: шовиллаб илнққппа ёмғпр ёгабошлар-. 
каи. Болйлар югуришиб кўчага чиқиб, 
дўппиларшш, 
осмонга отиб:
Ёмгир ёталоц,
Эчки цумалоц,
Бойнинг цизини 
Қорни думалоц,
Ёмгир ёгалоц,
Унса тувалоц,
Барги шапалоц
,—
деб шеърлар туқингпб, ашулалар айтншаркан. Ана ундан 
кешш олам яшпаб-ёшариб кетаркан. 
Куртаклар оппоқ- 
оппоқ гул очаркап, қатқалоқ ердаи сариқ, сафсар чуч- 
момалар униб чиқаркан, қирларда 
ям-яшил 
майсалар 
гуркпраркан, қип-қизил лолалар аднрларга 
гилам ёяр- 
кан, ҳашаротлар ҳам ипларидан чиқиб, яратганга ҳамду
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

сапо ўқишаркан, ашула айтишаркан... Гоҳо ёмғир беҳад 
кўп ёғаркан, қуёш юзини кўрсатман қўяркан, кўчалар 
лоп бўларкан, далага қўш чиқолмас экан, дарахтлардагн 
гуллар ғўрага