Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

— Ҳаммаспии айтаман.
— Ухлаб қолсам-чи? .
— Кечаси бўлса ухлаб қолардинг, ҳознр купдузи-ку„ 
ўғлим, фақат гап қўшмай тур, хўпми?
— Х ўп .
Знажоним ҳар гал эртак бошлашидан олдин бир на- 
фасгхша кўзларпнл юмган кўйи жнм 
бўлиб қоларди, бу 
гал ҳам шундан қидди. Эслаб олса керак-да.
— Ҳадим-қадим замоида,—деб гап бошлади кейин,— 
ш у ўзтгизнннг Фарғона томоида ажойиб инсон яшаган 
экан. Хуш феъл, 
хушхулқ, 
яна бобожонингга 
ўхшаб 
яхшп боғбон, сахий, саховатли, яна етим-есирларга, бева- 
бечораларга кўп меҳрибон ҳам бўлган 
экан. Беш вақт 
намоз ўқиркан, рўза тутаркан, мусулмончиликни ўрнига 
қўяркан, худоп таоло мўмину мусулмон бу инсопга тўрт 
фарзанд ато қилибди, тўртовйям ўғил^ бўлибди, дегин. 
Ҳар ўғпллар эканки, тождор пошшоларнинг ҳам ҳаваси 
келаркан.
— Энажон, катта бўлсам менам ўш а йигптлардақа 
бўламанмп?— деб сўраднм.
41
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Худо хоҳласа, албатта бўласан. Гап қўшмай тур- 
да, ўғлим, адашнб кетаман. Чолнинг ўғиллари ҳам отала- 
рпга ўхшаб сахцй, саховатли, меҳнаткаш экан. Ҳар куни 
ўринларнга ётганда, э худо, бизга шундай фазилат ато 
қилпшкн, бутун оламдаги одамларга яхшилнк қилаплнк, 
бу яхншлпк ҳеч адо бўлмасин, деб илтижо қплншаркан. 
Худо уларшшг нлтижоспнп бажо қнлибдн ва ҳар бирнга 
алоҳпца бир сеҳр ато қилибди.' Дуо ўқишса, катта ўғил 
қорга, иккинчн ўғил 
ёмғирга, 
учинчн 
ўгнл ша.молга, 
тўртпнчн ўгил қуёшга айланиб қолар, яна дуо ўқишса, 
ўз ҳолларига қайтшиар экан... Киш келсаю қор бўлмаса