Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

қанман-да, тўғрими?
Эндн уч марта сирпапган эдим Жамол акам, Раҳмоп- 
берди, бувпнг катта кўчада орқасига қараб-қараб ниғлаб- 
йнғлаб кетяпти, тагин сени ахтариб 
юрган бўлмасин, 
деб қолди. А , дедпму анави кундагига ўхгааб бир нафас 
котнб турдпм, кейнн уйга қараб югурдим. Бувим йўқ! 
Цўшнпникпга чпққапдир, дейпшяпти, ёлгон, ёлгоп! Мо-
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

зор томонга қараб югурдим, бувим ҳамиша ўша томрн- 
дан келарди. Додлаб югуравердим, 
югуравердим. Й ўқг 
бувижоним йўц. Ордамдан, 
ҳой эсли 
ўғлим, деб энам 
югуряптп, уч оёқлаб бобом ҳаллослаб келяпти. Барибир 
бувижонимни ўгай 
отамгаям, ўгай акаларимгаям бер- 
майман энди. Керак бўлса ўзлари буви сотиб олишсин* 
бувижоним, менинг бувим-ку, у ўзн тувдан, бобом тўқ- 
қан эмас мени, уйларига 
ҳам бормайман, 
борганжмда 
менга бувимни беришмайди, 
ме(нам 
бермайман 
энди. 
Бувижоним, асалим, кетманг, ҳечам кетманг, сочларин- 
гизни ҳидлаб ётаман, дуолар ўқиб бераман. Шон буви, 
бувижоним, кетсапгиз 
яна етим 
бўп қоламан, етимча 
етти кулча деб масхара қилишади. Майли, бобом жой 
бермаоа қочиб кетамиз, узоқ-узоқларга 
қочиб кетамиз, 
фақат ачомлашиб ухласак 
бўлди, 
юзларингизни сплаб 
қўяман, ювинганингизда қўлингизга сув қуйпб турамап, 
бувижоним, ҳеч бўлмаса тепалпкка қўл ушлашиб чи- 
қайлик, сизпи болаларга кўрсатай, 
менинг ҳам бувим 
бор, ҳамманинг бувисидан яхши, чиройли деб кўрсат.ай, 
қайтинг, қайта қолинг. Ҳидингизга тўнмадим, асалим деб