Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

“Аллоҳ бир шаҳарни 
(яъни, Маккани)
 мисол келтиради: у тинч, сокин 
(шаҳар)
 эди, ҳар томондан 
ризқи бекаму кўст келиб турарди. 
(Қачон унинг аҳолиси)
Аллоҳнинг неъматига ношукрлик қилгач, 
Аллоҳ 
(шаҳар аҳолисига)
бу “ҳунарлари” сабаб очарчилик, нотинчлик балосини тотдириб қўйди”
(“Наҳл” сураси, 112-оят). 
Макка аҳли тинч-хотиржам яшарди, ҳеч қанақа душман уларга хавф солмасди. У ерга кирган одам 
саломат бўларди. Маккада на бир гиѐҳ, на бир дарахт ўсарди. Шундай бўлса-да, Меҳрибон Аллоҳ уларга 
ризқ эшикларини кенг очиб қўйганди, ҳар тарафдан ризқлари мўл-кўл оқиб келарди. Бироқ Расулуллоҳ 
соллаллоҳу алайҳи ва саллам уларни ҳақ йўлга, ростгўйликка, омонатдорликка, ҳалолликка чақирганларида 
ҳақдан юз ўгиришди, Аллоҳ берган неъматларга шукр қилишмади, У Зот амридан бўйин товлашди. 
Оқибатда Аллоҳ улар устидан душманларини ғолиб қилди, очлик мазасини тотдирди. Нонкўрлик оқибатида 
Макка аҳли бошига қурғоқчилик балоси ѐғилди, очарчилик хавф солди. 
َفاَبْوَػث ْنَع
َر
ِض
َي 
ُللها
َع ْن
ُو 
َؿاػَق
:
َمَّلػَسَو ِوػْيَلَع ُللها ىَّلػَص ِللها ُؿوػُسَر َؿاػَق
:
 ِإ َّن
 
 َّرلا
دُُ
 َل 
 َل ُي
دْح
 َر ُم 
 ّْردلا
 ْز َق
ِب
 َّذدلي
 ْن
 ِب
 دَّلا
 ِذ
 ُط ي
دِص
 ُبي ُأ
 
 َو َلا
ُدط َر
 ُّْ 
 ْلا َق
 ََ ُز
ِإ
 َّلا
ِب
 َُّلي
 َع
 ِفي
َو
 َلا 
 َط ِز
 َُط
ِف
 ْلا ي