Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

–
Вой ўлмасам, ўзим кампир, мана бу эрим қари чол бўлса ҳам туғавераманми? Бу жуда қизиқ 
иш-ку! 
Яъни: жуда ажойиб иш бўлди-ку! Мен фарзанд кўриш ѐшидан ўтган бўлсам, эрим ҳам анча ѐшга 
бориб қолган бўлсаям туғавераманми?! 
Бунга жавобан фаришталар шундай дедилар: 
“Аллоҳнинг амридан ажабланяпсанми?” 
Яъни: шу ѐшингда Аллоҳ таоло Ўз қудрати билан фарзанд беришидан шубҳаланяпсанми? Аллоҳ 
таолонинг қудрати чексиз. У ҳамма нарсага қодир Зотдир. 
“Эй хонадон эгалари, сизларга Аллоҳнинг раҳмати, баракоти бўлгай”. 
Фаришталар Иброҳим алайҳиссалом ва аѐли Соранинг шодлигига шодлик қўшиш учун: 
– Эй, муҳтарам хонадон эгалари, сизларга Аллоҳнинг кенг раҳмати, чексиз хайр-баракаси бўлади. 
Зеро, Аллоҳ таоло ҳамду сано, шукрлар айтишга муносибдир. У Зот марҳаматини бандаларидан ҳаргиз 
дариғ тутмайди. 
Иброҳим алайҳиссаломга фарзанд берилиши ҳақидаги башорат бошқа сурада шундай келтирилган: 
"--------------------------- Арабий матн --------------------------" 
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

95 
“Бандаларимга Ёлғиз Мен мағфиратли, меҳрибон эканимни, менинг азобим энг аламли 
азоблигини хабар қилинг. Яна уларга Иброҳимнинг меҳмонлари ҳақида хабар беринг. Ўшанда улар 
(Иброҳим алайҳиссалом)
ҳузурига келиб: “Салом”, деганларида, у: “Биз сизлардан қўрқмоқдамиз”, 
деди. Улар 
(шундай)
 дедилар: “Қўрқма! Сенга бир билимдон ўғил хушхабарини етказамиз”. У деди: 
“Менга кексалик етган пайтида хушхабар келтирдингизми? Энди менга ниманинг ҳам хушхабарини 
етказардингиз”. Улар айтдилар: “Биз сенга ростдан ҳам хушхабар келтирдик. Шундай экан, ноумид 
кимсалардан бўлма!” У деди: “Парвардигорим фазлу раҳматидан фақат адашган кимсаларгина 
ноумид бўлади” 
(“Ҳижр” сураси, 49-56-оятлар). 
Аллоҳ таоло бандасига Ўзи хоҳлаган вақтда фарзанд беради. Аллоҳнинг фазлу карами кенг. Ёши 
ўтиб, фарзанд кўришдан умиди сўнгган оилаларга ҳам фарзанд неъматини ато этишга Қодирдир. 
Хуллас, фарзанд талабидагилар қуйидагиларга аҳамият беришлари тавсия этилади: