Sa’dullo Quronov galaktikada bir kun (ilmiy-fantastik qissa) Toshkent «Akademnashr»

BU NIMASI?
Qaroqchilar Koinot muzeyidan 500 000 000 km uzoq-
likda to‘xtashdi. Juda-juda darg‘azab bo‘lgan Obma o‘zini 
qo‘yarga joy topa olmay qolgandi. Zero, shu kunga qadar 

---

121
galaktika bo‘yicha hali hech kim uni bunchalik chuv tushir-
magan edi. Doim istaganiga erishgan, hech qachon og‘zi-
dagi  oshini  oldirib  qo‘ymagan  Obma  bugun  sharmanda 
bo‘ldi. Uni mittigina odam bolasi yengdi! «Bu nimasi, men-
ga nima bo‘lyapti? – o‘z-o‘zini koyiy boshladi Obma. – Shu 
bir odamga bas kelolmasam-a! Nima, u mendan ham qud-
ratliroqmi?!  Meni  ko‘rib  hatto  qo‘rqmadi  ham,  shunchaki 
qo‘l siltab qo‘ydi-ya! Yo‘q, buni shunday qoldira olmayman. 
Endi bir tomchi qonim qolgunicha senga dushmanlik qila-
man, odam bolasi».
Obma shu zahoti Ragoni chaqirib dedi:
– Meni zudlik bilan Koinot muzeyi direktoriga ula. Unga 
aytadigan muhim gapim bor.
Rago xo‘jayinining aytganini qildi va tez orada xonadagi 
ulkan monitorda muzey direktori ko‘rindi.
–  Salom,  janob  Obma,  –  direktorning  bu  kutilmagan 
aloqadan  qattiq  qo‘rquvga  tushgani  uning  aft-angoridan 
bilinib turardi.
– Senda menga tegishli narsa bor!
– Sizni tushunmadim, siz olib kelgan narsalarning ham-
masi uchun pul to‘laganman-ku.
– Yo‘q, men yerlik odam va unga tegishli narsalar haqi-
da gapiryapman.
– Kechirasiz-u, janob Obma, ular bizning mehmonimiz.
–  Yo‘q,  kechirmayman,  –  o‘shqirdi  Obma.  –  Hoziroq 
menga o‘sha odamni, kemani, xaritani va Duraduning qa-
notini topshirasan. Bo‘lmasa, sayyorangning kulini ko‘kka 
sovurib tashlayman.
Bu gaplarni eshitgan direktorning esi chiqib ketayozdi. 
Uning lablari qo‘rquvdan dir-dir titray boshladi.
– General, menga biroz vaqt bering, o‘ylab olay!
– Senga 30 daqiqa muhlat.
Aloqa tugadi...

---

122