Muvaffaqiyat Omad va muvaffaqiyat sirlari Dunyoning eng buyuk savdogari og mandino

YETTINCHI QISM 

Xafid Damashqqa sharq darvozasidan kirib bordi. U eshagining 

ustida ''To'g'ri" deb nomlangan ko'cha uzra borarkan, yuragi 

qo'rquv iskanjasida edi. Bozordagi baqir-chaqir bu qo'rquvni 

battar kuchaytirardi. Patrosning katta karvonlari bilan kirib 

kelishi boshqa-yu,  yolg'iz va homiysiz kirib kelish boshqa ekan. 

Uning yo'lidan chiqqan hamma sotuvchilar o'z mollarini unga 

yalingansimon taklif qilishar edi. Xafid katta ko'chadan o'tib 

karvonsaroyni so'radi. "Moscha" deb nomlangan xovlidan xona 

topdi. Unga ajratilgan xona ozoda edi, u darxol bir oy oldindan 

xonaning pulini to'ladi. Va bu ishi bilan mexmonxona xo'jayini 

Antoniyoning e'tiborini qozondi. Eshagini uyning orqa tomoniga 

bog'lab,  o'zi Baradaning suvlarida cho'mildi va xonasiga qaytdi. 

Sandiqchani to'shagining yoniga qo'ydi va tasmlarini yechdi. 

Xafid sandiqning qopqog'ini ochganda uning ko'z oldida 

o'ramalar namoyon bo'ldi. U teriga qo'lini uzatdi va uni silab 

ko'rdi. Teri xuddi tirikday edi. Xafid qo'lini tezgina tortib oldi va 

o'rnidan turdi. Panjara o'rnatilgan derazadan bozorning shovqin 

suroni eshitilar edi. Bozorga ko'zi tushgan zahoti uni yanada 

qo'rquv va shubhalar chulg'ay boshladi, ishonchidan darak ham 

qolmadi. Ko'zlarini yumib devorga yuzini tiradi va qichqirdi "Bu 

naqadar axmoqlik, menday bir molboqar buyuk savdogar 

bo'lishni orzu qilgani, axir men ko'chadagi do'konchalar yonidan 

---

 

36 

 

o'tishgayam qo'rqaman-ku. Bugun men yuzlab sotuvchilarni 

ko'rdim,  ular mendan ancha tajribali. Ularning hammasi 

qo'rqmas, matonatli, savdo changalzorida yengib chiqishni ixtiyor 

qilganlar. Ularday bo'lish va ulardan o'tishni xohlash bu axmoqlik 

va manmanlik belgisi. Patros, o mening Patrosim men yana 

sening orzularingni chippakka chiqardim".  

Uzoq o'ylardan charchagan Xafid anchagacha  noxush 

hayollardan qiynalib yotdi va axiyri uyquga ketdi. Xafid ertalab 

qushchalarni chirillashidan uyg'ondi. U to'shakda o'tirib sandiqni 

qopqog'iga o'rnashgan chittakka umidsiz tikildi. Keyin derazaning 

oldiga keldi va daraxtlarga o'tirib chug'urlayotgan minglab 

chittaklarga qaradi. Ba'zi bir qushlar deraza raxida o'tirishar, 

lekin Xafid harakat qilsa o'sha zahoti uchib ketishardi. Yigit 

orqasiga o'girilib,  yana kichkina mehmoniga ko'z tikdi. Qushcha 

ham boshini ko'targancha mezbonga qarab turardi. Xafid 

astagina sandiqqa yaqinlashdi va qo'lini uzatdi, chittak darxol 

uning kaftiga qo'ndi. 

 - Sening hamma qo'rqoq birodarlaring tashqarida qolishdi. Sen 

esa hech hayiqmay ichkariga kirding.  

Chittak Xafidning qo'lini cho'qidi, yigit uni stolning ustiga 

qo'ydi. Xurjunda non va pishloq bor edi, u ikkalasidan ham 

maydalab kichkintoy do'stining oldiga qo'ydi. Qushcha tamaddi 

qilayotgan vaqtda Xafid yana derazaga yaqin keldi va panjarani 

paypaslab ko'rdi. Panjaraning teshiklari haddan tashqari kichik 

---

 

37 

 

edi. Qushchaning shu teshikdan o'tganiga ishonish qiyin edi. 

Shunda u PatRosni esladi va uning so'zlarini pichirlab aytdi. 

"Qaroring  qatiy  bo'lsa  omadsizlik  seni  sindira 

olmaydi." 

Yigit sandiqqa yaqinlashdi va uning ichiga ko'z tashladi. Bitta 

o'rama anchagina eskirgandi. U o'sha o'ramani oldi-da, avaylab 

ochdi. Qo'rquv uni tark etgan edi. U orqasiga qaradi. Qushcha 

ham uchib ketgan ekan. Faqat non va pishloqning ushoqlari 

kichkina botir qushcha haqida eslatib turardi. Xafid 

o'ramalarning oldiga qaytib keldi va o'qishni boshladi. 

So'zboshida "Birinchi o'rama" deb yozilgan edi....