www.ziyouz.com kutubxonasi
165
— Narsalarni qaerda saqlarkan?
— Chamadonidan olib berdi. — O‘rinbosar shunday deb yig‘ma karavot ostidagi
jomadonni imlab ko‘rsatdi.
Soliev bilan Tolipov ikki qo‘shni guvohligida tintuv boshlashdi. Zohid esa uy bekasi bilan
gaplashish uchun narigi xonaga chiqdi. Beka gapini Jalol Komilovni yaxshi bilmasligini
ma’lum qilishdan boshladi. Zohid bundan «Meni so‘roq qilib ovora bo‘lmang», degan
ma’noni uqdi. Shu sababli tergovni an’anaviy tarzda ikir-chikirdan emas, ayol kutmagan
holda boshladi:
— Komilov uyingiz kirib kelganida qo‘lida nechta chamadon bor edi?
— Esimda turibdimi? — dedi ayol, to‘g‘ri javobdan bo‘yin tovlab.
— Eslashga harakat qiling. Oradan bir yil o‘tmadi-ku?
— Esim o‘zi sal shunaqaroq, — dedi beka, piching bilan.
Zohid «hozir sayrab yuborganingni o‘zing ham bilmay qolasan», deganday
mug‘ambirona kulimsirab qo‘ydi-da, yon cho‘ntagidan rasm chiqarib unga uzatdi. Beka
rasmdagi dahshatli manzarani ko‘riboq seskanib tushdi. «Vot ujas!» deb ko‘zlarini chirt
yumdi. Xuddi kalima qaytarganday bir nima deb pichirladi. Zohid undan ko‘z uzmay
tikilib turaverdi. Ko‘kraklari orasidagi ariqcha ko‘rinib turgan, xudosi pardoz-andoz
bo‘lgan bu ayolning kalima keltirishi mumkinligiga Zohid ishonmasdi. Shu sababli uning
nima deb pichirlaganini bilishga qiziqdi.
— Gapingizga tushunmay qoldim, qaytaring.
— Odamlar vahshiy bo‘lib ketishgan, — dedi ayol ko‘zini ochib.
— Kim qilgan bo‘lishi mumkin?
Ko‘zlaridan kiborlik pardasi ko‘tarilgan beka Zohidga qovoq uyib qaradi:
— Nima, meni qotillarga sherik, deb o‘ylayapsizmi?
— Kasbimiz shunaqa. Haqiqat ochilmaguncha hammadan gumonsiraymiz.
— Unda meni olib borib qamang, oting! — ayol zarda bilan o‘rnidan turdi.
— O‘zingizni bosing, joyingizga o‘tiring. Savollarimga javob bering, — Zohid keskin-
keskin gapirib, ayolning zardasi sariq chaqa ekanini ma’lum qilib qo‘ydi. — Qo‘lida
nechta chamadon bor edi, esladingizmi?
— Bitta... yana bitta to‘r xalta bor edi.
— Kiyimlari qanaqa edi?
— Ag‘darma po‘stin, boshida telpak.
— Oyog‘ida-chi?
— Kalta qo‘njli etik.
— Sovuq joydan kelibdimi?
— Ha, Novosibirskda ikki yil yashabdi.
— Nima uchun?
— Akademiyada ishlabdi. Dissertatsiya yozibdi.
— Ilmiy ishi nima haqda ekan, aytmadimi?
— Men so‘ramadim. Ilmga toqatim yo‘q.
— Uyga tanishlari kelib turarmidi?
— Bir-ikkitasi kelgan.
— Erkakmi, ayolmi?
— Hm... Erkak bo‘lganidan keyin xotin boshlab keladi-da. Buning nimasi yomon?
Zohid o‘rnidan turib dahlizga chiqdi-da, qo‘shnilar bilan o‘tirgan O‘rinbosarni imlab
chaqirdi.
— Uyga kelganingizda bu ayol bormidi?
— Ha.
— Siz uni taniysizmi?
Shaytanat (1-kitob). Tohir Malik
Do'stlaringiz bilan baham: |