|
2.Zamonaviy o‘qitish usullarining psixologik asoslari.
Ta’lim oluvchilarning ta’lim faoliyatiga ko‘ra ta’limning quyidagacha metodlari ajratiladi:
Tushuntiruv-ko‘rsatmalilik metodi - bu metod reproduktiv metod bo‘lib, unda faoliyat o‘kituvchi tomonidan olib boriladi, o‘quvchilar ta’lim jarayonida bilim oladilar, tanishadilar.
Bu metod juda keng tarqalgan metodlardan biri bo‘lib, uning takomillashtirilgan usullari mavjud, bu - dasturlashtirilgan ta’limdir.
Reproduktiv metodda o‘quvchi faoliyat ko‘rsatib, unda o‘quvchiga
berilayotgan bilimni qayta xotirada tiklab, olingan bilimni nusxa sifatida qabul qiladi.
Muammoli ta’lim metodi - o‘qituvchi tomonidan tashkil etilib, u produktiv xarakterga egadir. Ushbu metod orqali o‘quvchi bilim va malakalarini shakllantiradi. Ushbu metodni takomillashtirish yo‘llaridan biri, ishchan o‘yinlarni tashkil etishdan iboratdir.
Qisman izlanish metodi - o‘qituvchi nazorati ostida tashkil
etiladigan metod bo‘lib, u produktiv xarakterga ega, bunda o‘quvchi ijod qiladi.
Tadqiqot metodi - o‘qituvchi yordamisiz tashkil etiladigan
ta’lim metodi bo‘lib, u o‘quvchining mustaqil izlanishi, fikrlashiva bilimlar transformatsiyasini talab etadi.
Ta’lim jarayoni tashkil etishning o‘ziga xos metodlaridan biri ishchan o‘yinlardir. Ishchan o‘yinlar munosabatlar tizimini modellashtirish, faoliyat xarakteristikasini tashkil etishga yordam beradi.
"Kadrlar tayyorlash milliy dasturi"da ta’lim jarayoniga yangi pedagogik texnologiyalarni kiritish ta’kidlanadi. Pedagogik texnologiya - bu ta’lim jarayoniga sistemali yondashuv bo‘lib, unda ta’lim jarayonini tashkil etishda texnika va inson imkoniyatlari hisobga olinadi va ularning o‘zaro munosabati ta’limning optimal formalari yaratilishiga zamin bo‘ladi.
Pedagogik texnologiyalarni quyidagi tarkibiy qismlarga bo‘lish mumkin;
- Ta’lim-tarbiya ishtirokchilari shaxsiga qo‘yiladigan ijtimoiy talablar; AQSH psixologi D. Dyui fikrlashning ijtimoiy psixologik mohiyatini fikrni shakllanish muammosiga bog‘lab o‘rgangan olim hisoblanadi. Uning ta’kidlashicha, tajriba bilan bilimlar fikrning manbaini tashkil qiladi. Agar shaxs muammo bilan qisman tanish bo‘lsa-da, u muammoni hal qilish uchun fikr yuritishi mumkin. Agar shaxs oldida muammo tursa-yu, lekin bunday sharoitni o‘z ichiga olgan tajriba bo‘lmasa, bu taqdirda shaxs fikrlay olmaydi. Muallifning ta’kidlashicha, hayratlanish har qanday fanning onasidir. Qiziquvchanlik o‘zining dastlabki ko‘rinishida hayotiylikning mo‘l-ko‘lligini, tabiiy quvvatning ko‘pligini ifodalaydi. “Qiziquvchanlikning yuqori bosqichi bilishga intilishning ijtimoiy qo‘zg‘atuvchilari ta’siri ostida rivojlanadi. “Bu nima?”, “Nimaga?” kabi so‘roqlar shaxs mavjudligining asosiy belgilari sifatida gavdalanadi. Insonning “Nimaga?” so‘rog‘i ilmiy tushuntirishni talab etmaydi: uni harakatga keltiruvchi motiv - bu odamning sirli olam bilan kengroq tanishish ishtiyoqidir. O‘qituvchining vazifasi - muqaddas hayratlanish uchqunini so‘ndirmaslik, qiziquvchanlik alangasini avj oldirishdan iboratdir”1. Bunda o‘qituvchi o‘quvchilarga osonligi yoki qiyinligi bilan bir-biriga proporsional topshiriqlarni berishi maqsadga muvofiq. Agar topshiriq juda oson bo‘lsa ham tadqiqot uchun ilmiy mahsula yaratilmaydi, juda murakkab vazifa ham muammoning echimini topishga ishonchsizlik tuyg‘usini uyg‘otadi. O‘zgalar muhitida mulohaza bildirish shaxsda ishonch hissini takomillashtiradi, u o‘z navbatida mustaqil fikrlashni shakllantiradi. Jon Dyui mustaqil fikrlashni inson taraqqiyotining genezisi bilan bog‘laganligi tufayli, barcha omillar orasida shaxsning tashqi ijtimoiy muhitga intilish odatini muhim ekanligini ta’kidlaydi. Bola tabiatan o‘zi atrofdagilar bilan uzluksiz munosabatlar o‘rnatishga moyil ekanligini namoyon etadi. U o‘zining “Biz qanday o‘ylaymiz?” (1910), “Logika” (1938), “Ta’lim tamoyillari va amaliyotiga kirish”(1889), “Jamiyat va uning muammolari” (1894) kabi qator asarlarida psixologiya har bir masalada jamiyatning ijtimoiy omillar ta’sirida rivojlanishi qonuniyatlarini yoritishga yordam berishini isbotlashga muvofiq bo‘lgan.Xususan, muallifning tafakkur va fikrlashga oid fikrlari o‘ziga xos xususiyatga ega bo‘lib, “tafakkur” kategoriyasidan ko‘ra, “fikrlash”, “mulohaza yuritish” degan atamalarni ishlatishni afzal ko‘radi. U bu bilan “mavjud tajribani anglash va yangi qarorlar, fikrlarning mujassamlashuvi” jaryonini tushunadi. Fikrlovchi ongning ishlashi uchun, uning fikricha, uni doimo mashq qildirish, yangi odatlar bilan boyitib borishi kerak. Dyui nazariyasidagi yana bir muhim jihat, fikrlashni ijtimoiy persepsiya – persepiya maydoni bilan bog‘lay olganligidir. U ham geshtalt psixologiya vakillari fikrlarini yanada rivojlantirib, fikrlash uchun muammoli vaziyatlarni o‘z ichiga olgan, ijtimoiy munosabatlar (sotsium) maydonidagi persepsiya muhim rol o‘ynashini, bu narsa insonning mavqeini belgilashini ta’kidlaydi. Faqat oxirgi muammolar madaniyatshunoslik va ijtimoiy fanlarning predmeti ekanligini uqtiradi. Bu fikrlar ma’lum ma’noda ijtimoiy tasavvurlar qonsepsiyasi vakillari uchun metodologik turtki rolini o‘ynadi (E. Dyurkgeym, S.Moskovisi va b.q.) To‘g‘ri, u umrining oxiriga kelib, ushbu muammoni siyosatshunoslik bilan, jamiyatda demokratiyaning barqarorlashuvi bilan uyg‘unlashtirish orqali inson fikrlash tarzining ijtimoiy mohiyatini isbot qila olgan, aynan ta’lim samaradorligini shu muammoning echimi bilan bog‘lashni uddalagan olimdir.
Do'stlaringiz bilan baham: |
